Εικαστικα

Οι πόλεις της Μαρίας Παριανού συνομιλούν για το αδιέξοδο

Έκθεση ζωγραφικής με καφκική ατμόσφαιρα

26.02.2014, 15:57
A.V. Team
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Eπιλογές

Μουσικη Γ.Τ.Κ.: Ο ΛΕΞ το ‘δωσε πάλι για την κουλτούρα

Τάνια Σκραπαλιώρη

Οι αρετές του 21ου αιώνα: Ενσυναίσθηση, η πιο μαγική μορφή επικοινωνίας

Ελλαδα 1o Forum Athens Voice: 10 πράγματα που μάθαμε για την Ενσυναίσθηση

Δήμητρα Γκρους

Κοινωνια Εσύ; Θα έβαζες τους γονείς σου σε γηροκομείο;

Τάκης Σκριβάνος

Οι πόλεις της Μαρίας Παριανού πνιγμένες στο μπετόν, με γυάλινες επιφάνειες, που καθρεφτίζουν την απέναντι όψη, όμορφες ή άσχημες, ασφυκτικές ή μη καταλήγουν συνομιλητές με το σημερινό αδιέξοδο. Εγκλωβισμός-καφκική ατμόσφαιρα;

Η ζωγράφος παρακολουθεί τον διασπασμένο άνθρωπο της εποχής μας και καταγράφει τα φαινόμενα: τη βύθιση στον μικρόκοσμο και την τάση για υπερανάλυση, την κάθοδο, από το γενικό στο ειδικό, από την τάξη στο χάος, τον κατακερματισμό του συνεχούς, που χάνει την αρχική του ιδιότητα, την ιδιότητα του ενιαίου, του ενός.

Πόλεις ασφυκτικές, σχεδόν ζοφερές, σχεδιασμένες μεθοδικά, με μανία, πόλεις που εκτείνονται αγγίζοντας τα όρια του τελάρου, έτοιμες να τα διαρρήξουν, αλλά που δεν το αποφασίζουν ποτέ.

Πόλεις που πλέουν μέσα στο χρόνο, μουσκεμένες ακόμη από την υγρασία του Μεσαίωνα, φορτωμένες την ματαιοδοξία των επόμενων αιώνων αλλά και την αναζήτηση της ομορφιάς και της φροντίδας για τους κατοίκους τους, πόλεις με αρχιτεκτονικά στολίδια κι άλλες άσχημες, πόλεις ήσυχες και πληκτικές, αφιλόξενες ή σχεδόν νεκρές, άλλες γεμάτες ένταση και παραφροσύνη, πόλεις πνιγμένες στο μπετόν, πόλεις με γυάλινες επιφάνειες που καθρεφτίζουν την απέναντι όψη.

Συνομιλητής ή αδιέξοδο; Συνομιλητής για το αδιέξοδο, ίσως.

Μια πρόκληση να καταφέρουμε να συνυπάρξουμε, επάνω στον τεντωμένο κάνναβο της πόλης.