Συνέντευξη της Athens Voice με την καλλιτέχνιδα Χλόη Παρέ, για το διαδραστικό εργαστήριό της DRESS 2020.
Τι κρύβεται πίσω από ένα χαρτί που σκίζεται, αναδιπλώνεται ή επανενώνεται σε επαναλαμβανόμενα μοτίβα; Πώς ενώνει άγνωστους μεταξύ τους ανθρώπους η γλυπτική ενός χάρτινου ενδύματος; Η Χλόη Παρέ, ετοιμάζει ένα ιδιαίτερο εργαστήρι που έχει σκοπό να μας φέρει πιο κοντά και να μας γνωρίσει τις παιχνιδιάρικες πτυχές του υλικού του χαρτιού. Μιλήσαμε μαζί της για να μάθουμε περισσότερα:
» Το DRESS 2020 είναι ταυτόχρονα: α) Ένα χάρτινο ένδυμα το οποίο έχει δημιουργηθεί μαζί με πολλαπλά κομμένα μοτίβα που είναι η εν δυνάμει προέκτασή του, β) οι κατευθύνσεις που θα πάρει κατά τη διάρκεια του εργαστηρίου έως την τελική του μορφή και γ) το εργαστήριο αυτό καθαυτό. Τεχνικά, το DRESS 2020 είναι φτιαγμένο από χαρτί, κομμένο με laser και vinyl cutter, σχεδιασμένο αρχικά ψηφιακά.
» Κάθε συμμετοχή επηρεάζει άμεσα το αποτέλεσμα και είναι σημαντική αλλά δεν απαιτείται καμία προϋπάρχουσα γνώση ή εργαλείο. Αυτό το εργαστήριο γλυπτικής απευθύνεται σε παιδιά και ενήλικες με διάθεση για παιχνίδι, σκέψη ή παρατήρηση, σε ανθρώπους με οποιαδήποτε γλώσσα (το οπτικό ή απτικό ερέθισμα έχουν τη μεγαλύτερη σημασία), σε μυημένους στα εικαστικά ή όχι, σε ανθρώπους που ενδιαφέρονται για το χαρτί ή για την τεχνική, σε αυτούς που απλά θέλουν να κάνουν μία βόλτα.
» Εννοιολογικά, το DRESS 2020 αφορά στη χρονιά 2020, η οποία διαμορφώνεται από τους ανθρώπους, τόσο στο έργο όσο και στη ζωή, κάθε παρουσία όπως και κάθε απουσία υφαίνει το παρόν. Το έργο παίρνει τη μορφή διαδραστικού εργαστηρίου καθώς ως καλλιτέχνιδα με απασχολεί η επικοινωνιακή διάσταση της τέχνης. Οι επισκέπτες/συμμετέχοντες έχουν άμεση επαφή με το έργο, το χώρο, τους υπόλοιπους ανθρώπους και αυτή η κοινωνική συνεύρεση μέσω μίας εικαστικής αφορμής είναι για εμένα εξέχουσας σπουδαιότητας. Επίσης, μέσω αυτής της δράσης, προσδοκώ να μοιραστώ με το αθηναϊκό κοινό τις δυνατότητες του χαρτιού, την έρευνα, την τεχνική και την εικαστική μου πρόταση.
» Το χαρτί είναι ένα υλικό προσιτό, ελαφρύ, εύκαμπτο και παράλληλα σταθερό, και με εντυπωσιακές δυνατότητες στις επιλογές. Χρησιμοποιώ το χαρτί ως βασικό υλικό στα έργα μου πάνω από τρία χρόνια, καθότι υποστηρίζει τις πρακτικές και αισθητικές αξίες που θα ήθελα να κομίζει η τέχνη μου όπως η αμεσότητα, η προσβασιμότητα, η κομψότητα, η εύκολη μεταφορά, η οικονομία. Η τεχνική που εφαρμόσω είναι μία σύγχρονη χαρτοκοπτική, σχεδιασμένη ψηφιακά και με εργαλεία κοπής του χαρτιού το laser ή το vinyl cutter. Η έρευνα στο χαρτί και στις ιδιότητες του είναι ένα ταξίδι του οποίου οι ανακαλύψεις με ενθουσιάσουν: ένα τσάκισμα, ένα κόψιμο, ο διαφορετικός τρόπος κατασκευής, τα 20 γραμμάρια μεγαλύτερου βάρους, διαφοροποιούν και επηρεάζουν τις δυνατότητες του υλικού. Είχα δει την έκθεση «Χρααατσ! Μόδα από Χαρτί» όταν ήμουν μόλις 11 χρονών και είχα εντυπωσιαστεί. Το πάθος μου για το χαρτί ενισχύθηκε κατά τη διάρκεια της διετούς παραμονής μου στο Βερολίνο οδηγώντας με στο Τόκυο, στο οποίο επιστρέφω για να συνεχίσω την ερευνά μου.
» Τα ρούχα που έφτιαχνε η γιαγιά μου τη δεκαετία του ’60 είναι απόλυτα 2020: είναι μοναδικά, ανθεκτικά και πρωτότυπα, φέρουν πολύτιμο ψυχικό φορτίο. Φορέθηκαν και θα συνεχίζουν να φοριούνται από τη μαμά μου, την αδελφή μου, εμένα, τα παιδιά μας. Η μόδα, όπως και το design, έχουν μία ξεχωριστή ιδιότητα: επηρεάζουν τον κόσμο σταδιακά και υποσυνείδητα. Η λειτουργία τους είναι σημαίνουσα και προσωπικά ασπάζομαι και επικροτώ τη μαζική ευαισθητοποίηση που επικρατεί σήμερα στο σύστημα από τους designers και τους καταναλωτές σχετικά με τη βιωσιμότητα.
» Μεγάλωσα σε περιβάλλον με έντονες καλλιτεχνικές επιρροές. Δεν υπήρξε κάποιο μεμονωμένο γεγονός που με έκανε να ασχοληθώ με την τέχνη, πάντα με ενδιάφερε, διάβαζα, ενημερωνόμουν. Στα δεκαέξι αποφάσισα πως θέλω να σπουδάσω τέχνη, και έτσι πέρασα στη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας και επέλεξα την κατεύθυνση της Γλυπτικής. Το 2016 έφυγα για Erasmus στο Βερολίνο, όπου τελικά έμεινα δύο χρόνια. Έμαθα πολλά από τη διεθνή καλλιτεχνική κοινότητα που βρίσκεται εκεί. Με το πέρασμα των ετών βρήκα τους δικούς μου τρόπους να επικοινωνώ μέσω των εικαστικών αυτά που με απασχολούν.
» Τον Απρίλιο φεύγω στο Τόκυο με την υποτροφία ΜΕΧΤ για να βελτιωθώ στην ιαπωνική γλώσσα και να συνεχίσω την έρευνα στο χαρτί και στα εικαστικά στο Πανεπιστήμιο Tokyo GEIDAI. Από τον Οκτώβριο του 2019 έως την αναχώρησή μου, χρονικό διάστημα κατά το οποίο συνεχίζω να εργάζομαι σε νέες τεχνικές και νέα έργα. Ο Atopos CVC με φιλοξενεί στο project που λειτουργεί πιλοτικά – το studio residency – από τον Οκτώβριο του 2019 έως την αναχώρησή μου.
Info: 23/01/2020, 12:00-20:00, ATOPOS cvc, Είσοδος ελεύθερη. Οι συμμετέχοντες μπορούν να προσέλθουν όποτε επιθυμούν μεταξύ 12:00 και 20:00.
Σε έναν κόσμο που χαρακτηρίζεται από υπερπληροφόρηση, το βιβλίο εκφράζει ειρωνικά την ανάγκη των ανθρώπων να δουν κάτι γραμμένο για να πιστέψουν ότι ισχύει.
14°
