1984 Άνοιξη στη Μυτιλήνη. Στο καφενείο του Κέκου, μεταξύ πολλών άλλων επιγραφών διαβάζω: «Αχάριστο βοήθησες, νεκρό εδάνησες».
1993 Οργανώνω στο «Σπίτι της Κύπρου» την ομαδική έκθεση «Παρά δήμον ονείρων».
1995 Κοιμητήριο Νίκαιας. Κηδεύεται ο πατέρας της αγαπημένης φίλης Ντίνας Μπαλονά. Η Ντίνα μας υποδέχεται συγκινημένη: «Ευχαριστώ που ήρθατε, ευχαριστώ που μ’ αγαπάτε».
Τρεις καθοριστικές χρονολογίες στη ζωή μου.
Η φράση «Αχάριστο βοήθησες, νεκρό εδάνησες» με σημάδεψε πέρα από την προσωπική και στην επαγγελματική μου ζωή. Γι’ αυτό θέλω να ευχαριστήσω από καρδιάς όσους στάθηκαν πλάι μου στα 25 χρόνια λειτουργίας της γκαλερί: ζωγράφους, συλλέκτες, συγγραφείς, εκδότες, ιστορικούς τέχνης και τεχνοκριτικούς, δημοσιογράφους, αλλά και πολλούς φιλότεχνους που με στήριζαν επί τόσα χρόνια με τον οβολό τους, την παρουσία τους αλλά και τον καλό τους λόγο.1993 Ανεβαίνω τη Σόλωνος, έρχομαι από τη Σχολή Καλών Τεχνών, τότε στεγαζόταν στο Πολυτεχνείο. Έχω στα χέρια μου έργο ενός από τους σημαντικότερους ζωγράφους της εποχής και συμμετέχοντα στην ομαδική έκθεση «Παρά δήμον ονείρων».
Βρέχει και κλαίω. Ορκίζομαι στον εαυτό μου ότι αν ποτέ βγάλω τη βια που έχω υποστεί στους νέους καλλιτέχνες θα έχω χάσει το στοίχημα με την Ελισάβετ.
Κυλάει ο χρόνος και συμβαίνουν δυο μικρά θαύματα: δέχεται ο Γιάννης Μόραλης να εκθέσει, με την μεσολάβιση του Πέτρου Βέργου, τα χαρακτικά του στην πρώτη στέγη της γκαλερί (Κλεομένους 24) και η Nelly’s φωτογραφίες της, σε συνεργασία με το Μουσείο Μπενάκη.
... και γλυκαίνει η ψυχή από την αρχοντιά και τη γενναιοδωρία τους...
Ακολουθούν συνεργασίες με την επόμενη γενιά ―οι περισσότεροι φίλοι από παλιά― Μάκης Θεοφυλακτόπουλος, Χρόνης Μπότσογλου, Γιάννης Ψυχοπαίδης.
Τιμή αλλά και ευθύνη μιας μικρής γκαλερί στις παρυφές του Λυκαβητού.
Και ακολουθεί η εικαστική γενιά μου. Παιδιά της ιστορικής γκαλερί «Ώρα», που μετά το κλείσιμό της, συνεργαζόντουσαν ήδη με μεγάλες και καταξιωμένες γκαλερί.
Μπορώ να πω με καθαρότητα πως είμαι από τις πρώτες γκαλερί τον καιρό εκείνο ―βρισκόμαστε αρχές της δεκαετίας του ‘90― που καθιέρωσα και στήριξα με συνέπεια και συνέχεια τις συναντήσεις εικόνας και λόγου, μέσα από θεματικές εκθέσεις με ζωγράφους και λογοτέχνες, συνεργασίες που αποτυπώθηκαν σε 32 τουλάχιστον λευκώματα και βιβλία.
Σήμερα, τέλη Ιανουάριου του 2014, θα ήθελα να πω στη νεότερη γενιά φερέλπιδων και καταξιωμένων καλλιτεχνών που συνεργάζομαι τα τελευταία χρόνια, σχετικά με την απόφαση του να κλείσει ο «Χώρος Τέχνης 24» την λειτουργία του, μια μόνο φράση: «Ευχαριστώ που συνεργαστήκαμε, ευχαριστώ που με αγαπάτε»―μια φράση που απευθύνεται και στους πολλούς φίλους της γκαλερί που με εμψύχωναν σε καιρούς άγριους κοινωνικά και οικονομικά.
Είμαι από γερό σκαρί, Σουλιώτισσα γαρ. Δηλαδή, αγωνιστική, ενθουσιώδης και πείσμων και σίγουρα, αγαπητοί μου φίλοι και συνεργάτες, θα ανταμώσουμε πάλι από άλλο σημείο, από μια νέα αφετηρία με την ίδια όμως πάντα θέρμη και προσήλωση στο αληθινό και στο όμορφο.
4°
