- CITY GUIDE
- PODCAST
-
27°
Το Ρηχό Μέλλον της Δήμητρας Γούση βουλιάζει στον βυθό της λίμνης των Ιωαννίνων
Για την έκθεση GR2130005 Shallow Future!
![4754-202316.jpeg 4754-202316.jpeg](/images/120x120/3/jpeg/sites/default/files/contributor/4754-202316_0.jpeg)
![img_2638.jpg img_2638.jpg](/images/1074x600/3/jpg/sites/default/files/article/2019/05/23/img_2638.jpg)
Η έκθεση «GR2130005» της Δήμητρας Γούση φιλοξενείται έως τις 27 Μαΐου στα Ιωάννινα. Υπότιτλος: Ρηχό Μέλλον. Περισσότερα επί του «θέματος»: σε τρία σημεία της όχθης της λίμνης Παμβώτιδας
Οικολογία, πολιτική, δημόσια τέχνη, δημόσιος χώρος, αβέβαιες προοπτικές, ατέρμονες συζητήσεις, όχι και η καλύτερή μου: πλήττω με τα μανιφέστα ή τις μορφές «ακτιβιστικών» δράσεων, μπορεί να είναι και ψυχικό τραύμα από την τελευταία Documenta 14. Εξομολογήθηκα και καμία αμαρτία δε φέρω. Ειδικά όταν συσκευάζονται σε χαρτόκουτα από «συνέδρια», «ημερίδες», «τολμηρές περφόρμανς» και τύπου κακοχωνεμένες κινηματικές reclaim the street δράσεις, ω, δεν ντρέπομαι να το παραδεχτώ και να πάρω τις αποστάσεις μου: θεσμοθετημένοι φορείς, δημόσιοι οργανισμοί, πολιτικές ηγεσίες και λοιπές ευαισθητοποιημένες δυνάμεις με τρομοκρατούν. Ο δημόσιος χώρος, επομένως και η Land Art, όπου υπαιθρικό και μητροπολιτικό «συνομιλούν», εκεί να δεις τρόμος και αλλεργία που με πιάνουν. Η μητροπολιτική ειδικά «συνύπαρξη-συνεύρεση» είναι πολύ σοβαρή υπόθεση κυρίως όταν νετάρει στο οικολογικό δρώντας με κωδικό Environmental.
Βαριά η φανέλα κι ο Γιόζεφ Μπόις δε μένει πια ούτε εδώ ούτε στο Κάσελ, κι ας μπορείς ακόμα να αναπαυτείς στη σκιά κάποιων από τα δένδρα του. Αυτό θεωρώ, έτσι νομίζω. Έργα στο φυσικό περιβάλλον μιας πλατείας ή μιας λίμνης, ενός δάσους ή μιας χτικιασμένης από τα μπετά γειτονιάς, σχέσεις δηλαδή ανθρώπου και φυσικού ή τεχνητού ιστού και διατάραξη τέτοιων επικίνδυνων ισορροπιών, είναι πολύ τζιζ-καίει θέματα, για να απλοποιούνται και να επαφίενται στο μέτωπο των καλών προθέσεων ή των αλλοπρόσαλλων ερμηνειών λογής κιουρέιτορ. Που τελευταία είναι και τρομερή μόδα, ειδικά στην Αθήνα. Πολλή συζήτηση, πολλή «δράση», αλλά εγώ σταθερά καχύποπτος: πανικοβάλλομαι και από τις καλές προθέσεις και από τον σοσιαλιστικό οικολογικό «ρεαλισμό». Όπως και από τα τρομακτικά συνθήματα-τσιτάτα που εκσφενδονίζονται τελευταίως πάρα, μα πάρα πολύ εύκολα. Ίσως γιατί δεν κοστίζουν. «Ολική Άρνηση Πολιτισμού». Έλα τώρα! Γραμμένο με μαρκαδόρο ή με χημικά επεξεργασμένα σπρέι, που ο «καλλιτέχνης», είτε μπρουτάλ βαρβαράκι Εξαρχείων ή «καταλογάκιας» σε γκαλερί, μπορεί και να το πιστεύει, ίσως και να θέλει να το ζήσει. Εγώ πάλι όχι.
Γιατί τα λέω όλα αυτά. Για πολλούς λόγους αλλά και για έναν ακόμα πιο συγκεκριμένο. Για να με αποκαθηλώσω πάραυτα. «GR2130005» της Δήμητρας Γούση, έως τις 27 Μαΐου στα Ιωάννινα. Υπότιτλος: Ρηχό Μέλλον. Περισσότερα επί του «θέματος»: σε τρία σημεία της όχθης της λίμνης Παμβώτιδας, η καλλιτέχνης τοποθέτησε τις κατασκευές «Μπαλκόνι» ένα, δυο και τρία, αναφορά στη θέα του πατρικού της σπιτιού όπως την καθρεφτίζει.
![valk.jpg valk.jpg](/images/w734/3/jpg/sites/default/files/valk.jpg)
![mpal2.jpg mpal2.jpg](/images/w734/3/jpg/sites/default/files/mpal2.jpg)
Μαγνητοσκοπημένα πλάνα από εκείνο το «σημείο», στον υγρό τόπο που οι τουρίστες τον ατενίζουν ειδυλλιακή καρτ ποστάλ, χωρίς (πλην ψυλλιασμένων ή διαβασμένων) να μπορούν να προσεγγίσουν την «αλήθεια» του. Γιατί αυτή είναι η αλήθεια της καλλιτέχνιδας: η Παμβώτιδα έχει υποστεί τρομακτική και μολυσματική μετάλλαξη, το οικοσύστημά της είναι πνιγμένο, παραμορφωμένο, σπασμένο και στεγνό, όπως ακόμα ένα έργο αυτής της έκθεσης.
Is it Just a Nightmare?, διαρκής υπενθύμιση μιας απειλούμενης λίμνης που συρρικνώνεται, υποβαθμίζεται, αποκομμένη όπως είναι από τις πηγές της. Έρημη Χώρα. Ναι, εδώ στα «ρηχά νερά» της Δήμητρας Γούση έχουμε μια συγκλονιστική καταγραφή μνήμης αλλά και ένα πολιτικό μανιφέστο που δεν βοά κι ας πάλλεται από συγκίνηση αλλά και κάλεσμα σε δράση. Όχι μόνο γιατί τα «έργα» ξεφεύγουν από το καταγγελτικό καλλιτεχνικό φολκλόρ του «πέραν των άλλων, διαθέτουμε και οικολογική συνείδηση», αλλά γιατί προσεγγίζουν την κατάσταση μετα-αποκαλυπτικά. Είσαι - δεν είσαι, είσαι ό,τι είσαι, είναι πλέον αργά (;) γιατί όλα έχουν αρχίσει (;).
![sel.10.jpg sel.10.jpg](/images/w734/3/jpg/sites/default/files/sel.10.jpg)
Μια πολυδιάστατη εικαστικός με ένα λεξιλόγιο απαλλαγμένο από exotic ή οριενταλιστικές τοποθετήσεις αλά Documenta 14, μια ντόπια που ταυτόχρονα όμως διαθέτει και μια υπέρ του δέοντος αποστασιοποιημένη ματιά. Θερμά και ψυχρά, επιστημονικά αλλά και συναισθηματικά, τα βίντεο, τα γλυπτά, οι καλαμένιες ή ξύλινες κατασκευές, η συλλογή από νεκρά σαλιγκάρια, κελύφη αυγών, φτερά, πέτρες, φυτοπλαγκτόν παρατηρούν τη μόνη αλήθεια αυτής της κάποτε «Αυλής των θαυμάτων»: δεν υπάρχουν πια θαύματα και νεκρά κείτονται βουλιαγμένα τα παραμύθια. Εντός της λίμνης μπαζωμένα θα βρείτε πάσης φύσεως υλικά. Τα έργα της Γούση αναπαριστούν συμβολικά αλλά και ντιρέκτ κάτι που πια δεν είναι μέλλον.
![img_1166.jpg img_1166.jpg](/images/w734/3/jpg/sites/default/files/img_1166.jpg)
Μινιατούρες από παιχνίδια, χωματουργικά φορτηγά, η μαύρη σαν πετρελαιοκηλίδα ιστορία της λίμνης Παμβώτιδας, οι απανωτοί βιασμοί της από συνειδητές αποφάσεις εκμετάλλευσης- χρήσης έως την απαξιωτική εγκατάλειψη-καταδίκη της εκτείνονται στο «Ρηχό Μέλλον». Μεταφέρουν έναν μελαγχολικό προβληματισμό, αλλά και μια παρηγορητική, έστω για την τελευταία τιμή των «όπλων»: το άσχημο υπάρχει, όμως πρέπει να γίνει η αρχή εκκίνησης ενός διαλόγου, ο διάλογος θα παράξει πιθανή δράση, η δημόσια υπαιθρική land environmental art της Γούση ξεκινά από την προστασία του όσων έχουν απομείνει και μετέπειτα μια πιθανή κινητοποίηση. Σε άλλο μέλλον.
![img_3582.jpg img_3582.jpg](/images/w734/3/jpg/sites/default/files/img_3582.jpg)
Ο «Κενός Πυθμένας», προς το παρόν μακέτα στην έκθεση, πρόκειται να τοποθετηθεί στην ολοκληρωμένη του μορφή στην όχθη της λίμνης, προκειμένου οι επισκέπτες να μπορούν να το περπατήσουν, ακόμα και να καθίσουν σε αυτό το ομοίωμα της Παμβώτιδας εγκατεστημένο μέσα σε μια μπανιέρα που χάνει νερό. Τέλεια σμίκρυνση, δυνατή προσομοίωση, καθώς η ψυχή αλλά και το κορμί της στραγγίζουν μέρα μέρα.
![detail.2.jpg detail.2.jpg](/images/w734/3/jpg/sites/default/files/detail.2.jpg)
Η Δήμητρα Γούση δεν είναι η καλλιτέχνης που θα σου μιλήσει περί εξέλιξης της «δουλειάς» της ή περί του «προσωπικού» της λεξιλογίου, διάλεκτο, ιδιολέκτου. Επιθυμία της είναι να φέρει την ιδιωτική της μελαγχολία σε συνθήκη δημόσιας θέασης. Κι αυτό, να ξέρετε, είναι και το απίστευτα πολιτικό του εγχειρήματος: η αυτοβιογραφική της εμπλοκή και αυτό που της αναλογεί, ταυτόχρονα το «πράττει», μεταθέτοντάς το σε έναν δημόσιο χώρο αγαθό όπως είναι-ήταν η λίμνη. Χωρίς φανφαρονισμούς ή μεγαλεπήβολα.
«Emptying Remains». Τον Αύγουστο του 2018 εμβάπτισε στον βυθό της Παμβώτιδας ένα ταγκ. Γράμμα γράμμα. Ένα σλόγκαν. «Emptying Remains». Η σταδιακή υποχώρηση των υδάτων έφερε τα «γράμματα» στον αφρό. Ξεβρασμένα, αποστραγγισμένα, κουφάρια σκέτα.
![test3e3.jpg test3e3.jpg](/images/w734/3/jpg/sites/default/files/test3e3.jpg)
Έως τις 27 Μαΐου στην γκαλερί Τεχνοχώρος στα Ιωάννινα, νομίζω πως η ονείρωξη κάποιων κιουρέιτορ ή καλλιτεχνών περί public space αποκτά νόημα αλλά και ύλη. Κι αυτό, ξέρεις, είναι η δημόσια τέχνη αλλά και η δημόσια συζήτηση όπως πρέπει και οφείλω να τιμώ.
ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Μπήκαμε για λίγο στον κόσμο του γάλλου σκιτσογράφου
Ένας δημιουργικός κύκλος επτά εκθέσεων ύφανσης ολοκληρώνεται στην Ύδρα
Η διευθύντρια της Εθνικής Πινακοθήκης μας μίλησε για τη νέα περιοδική έκθεση και μοιράστηκε μαζί μας τις σκέψεις της για την τέχνη και τη δημοκρατία
Ένα πραγματικό στολίδι στο κέντρο της Ερμούπολης
Αναδρομική έκθεση του «παγκόσμιου» Ελληνοαμερικανού εικαστικού φιλοξενείται στην γκαλερί Blender στη Γλυφάδα
Τα έργα έφτασαν έγιναν γνωστά σε όλο τον κόσμο
Το τελευταίο κεφάλαιο της ενότητας Mīres της καλλιτέχνιδας παρουσιάζεται στο Πολιτιστικό Κέντρο Μαριάνθη Σίμου στον Αρτεμώνα Σίφνου
Πες μου το καλοκαιρινό σου στέκι, να σου πω έργα ποιων καλλιτεχνών θα δεις. Και φέτος, στα ελληνικά νησιά υπάρχουν εκθεσιακά ραντεβού για κάθε φιλότεχνη διάθεση
O «καταραμένος» ζωγράφος που πέθανε στα 35 του - Μαζί του στον θάνατο και η μούσα της ζωής του
Η ζωγράφος που κατάγεται από τη Ρωσία, μεγάλωσε στον Καναδά και ερωτεύτηκε την Ελλάδα ζωγραφίζει τη Μάνη
140 έργα από 55 δημιουργούς ανιχνεύουν τις καλλιτεχνικές πρακτικές που γεννήθηκαν μέσα από τον αγώνα για ελευθερία σε Ελλάδα, Ισπανία, Πορτογαλία τις δεκαετίες 1960-1970
Είδαμε στην Κρήτη τα έργα που διακρίθηκαν φέτος στον εικαστικό θεσμό και σας συστήνουμε τους δημιουργούς τους
Ποια είναι η ιστορικός τέχνης που θα ηγηθεί του μεγαλύτερου πολιτιστικού οργανισμού της Γερμανίας
Μια έκθεση στο Χίμαιρα art & craft για την πρώτη Πανδώρα και για όλες τις Πανδώρες του κόσμου που βιώνουν την αδικία, τον σεξισμό, τις διακρίσεις και τις προκαταλήψεις
Ο Νίκος Καββαδάς κατέγραψε σε μία πλατφόρμα όλες τις χρήσιμες πληροφορίες για τα μουσεία που βρίσκονται σε κάθε γωνιά της χώρας
Ένα μοναδικό έργο τέχνης που συνοδεύει το νέο μας τεύχος
Η επιμελήτρια Άννα Μυκονιάτη μας συστήνει την Ελληνίδα ζωγράφο του μοντερνισμού πίσω από τα αινιγματικά σχέδια που παρουσιάζει το ΕΜΣΤ
Και ακόμα, «Οικολογίες της φροντίδας» στο State of Concept, Alberto Maggini στο space52
Όσα ετοιμάζουν οι Φίλιππος Τσιτσόπουλος, Μπάμπης Βενετόπουλος, Χριστίνα Μήτρεντσε, Πάνος Χαραλάμπους και Lily Consuelo Saporta Tagiuri στο τριήμερο δράσεων που ενορχηστρώνει ο Νίκος Διαμαντής
Ο Μανώλης Δασκαλάκης-Λεμός στη νέα CAN Gallery, «Τόπος υπερκόσμιων συρράξεων» στον Συνοικισμό Χαλανδρίου, Νίκος Κόνιαρης στην Genesis και άλλες εκθέσεις που ξεκινούν αυτή την εβδομάδα
Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.