Η πρώτη ατομική έκθεση 15 ζωγραφικών έργων της Δήμητρας Κατσαούνη μέχρι και τις 8 Ιουνίου στην Gallery 7
Μπορεί να υπάρξει ένας διάλογος ανάμεσα στην γεωμετρική και την εικαστική γραφή; Αυτό ακριβώς έρχεται να ερευνήσει η πρώτη ατομική έκθεση της Δήμητρας Κατσαούνη, που βρίσκεται από τις 14 Μαΐου στην Gallery 7 και θα παραμείνει εκεί μέχρι και τις 8 Ιουνίου.
Η «Magnetism» αποτελείται από 15 ζωγραφικά έργα της καλλιτέχνιδος, που δημιουργήθηκαν από το 2017 έως και το 2019 σε Αθήνα και Πάρο, ενώ μπορεί να διακριθεί και σε τρεις βασικές κατηγορίες: καμβάς, χαρτί, ξύλο. Αν θέλουμε να καταλάβουμε πλήρως το περιεχόμενο και την ουσία της έκθεσης, τότε χαρακτηριστικό είναι το κείμενο του εικαστικού Γιώργου Ρόρρη για αυτήν:
«Ύβριν σχεδόν διαπράττει η Δ. Κ. με τα τελευταία έργα της. Αυτό τουλάχιστον συμπέρανα εγώ που είχα σχεδόν 7 χρόνια να δω την εξέλιξη της δουλειάς της. Γιατί όμως τόσο μεγάλα λόγια; Γιατί «ύβρις»;
Αν οι λέξεις διατηρούν αναλλοίωτη την ισχύ τους, τότε η απάντηση είναι πως δεν μου βρίσκεται καταλληλότερη λέξη για να συμπυκνώσω αυτό που απεκόμισα.
Κι εξηγούμαι : Είναι ύβρις σε μια εποχή όπου η κατάλυση κάθε ύφους έχει αναγάγει σε κανόνα το οτιδήποτε και το οπωσδήποτε, εσύ να δηλώνεις μέσω του έργου σου πίστη σε ακλόνητες αξίες όπως η γεωμετρική δομή και η Απολλώνια τάξη. Είναι ύβρις απέναντι σε έναν φανταχτερό τρόπο ο οποίος στηρίζεται σε μια κενή περιεχομένου επιδειξιομανία, εσύ να παρουσιάζεις έργα όπου ο στοχασμός και η επιθυμία της ακρίβειας κατάφεραν να δαμάσουν κάθε διάθεση για εντυπωσιασμό. Ο τελευταίος αν και φτηνός είναι πανταχού παρών στον τρόπο έκφρασης της εποχής μας. Αποτελεί ύβριν λοιπόν η προσπάθεια μιας ζωγράφου να αντιδράσει απέναντι στο περιρρέον κιτς. Πώς αντιδρά; Με την πίστη στις κλασικές αξίες της Τέχνης. Την λιτή γραφή, τις πρωταρχικές μορφές, την αντίθεση, την διάταξη, τον ρυθμό, την αντιπαράθεση, την σύγκρουση.
Το αποτέλεσμα φέρνει στο νου του ευαίσθητου θεατή την Γραμμική Α και Β, την στήλη της Ροζέτας, σημεία, απουσίες, ήχους, φθόγγους. Τα θεμέλια της γλώσσας αλλά και τα θεμέλια της εικαστικής γλώσσας.
Η Ζωγραφική της Κατσαούνη έχει προγόνους. Παλαιότατους αλλά και πρόσφατους. Περνά μέσα από τις Αναγεννησιακές χαράξεις για να καταλήξει στον Μόντριαν και στους Κονστρουκτιβιστές. Συνεχίζει όμως και βρίσκεται σε κάθε αρχιτεκτονικό σχέδιο, σε κάθε ηλεκτρονικό κύκλωμα αλλά και στις γραμμές που χαράζουν τα παιδιά για να ορίσουν τον χώρο του παιχνιδιού τους πάνω στο τσιμέντο ή στο χώμα».
Λίγα λόγια για την Δήμητρα Κατσαούνη:
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1973 και το 2001 αποφοιτεί από την ΑΣΚΤ, με δάσκαλο τον Χρόνη Μπότσογλου. Εργάζεται στην Αθήνα τόσο συμμετέχοντας σε ομαδικές εκθέσεις, όσο και συνεργαζόμενη με καλλιτέχνες σε διάφορα πεδία, όπως το θέατρο, η performance και το video art.
Η έκθεση εξετάζει θέματα αλλαγής και μεταμόρφωσης, αναστοχαζόμενη την καλλιτεχνική πορεία του καλλιτέχνη, η οποία συνδέεται άρρηκτα με το πλούσιο πολιτιστικό και μουσικό περιβάλλον του Βερολίνου
Ανακαινισμένα μουσεία, καινοτόμες Μπιενάλε κι επικές αναδρομικές εκθέσεις, σε μια χρονιά που υπόσχεται να αναδιαμορφώσει τον παγκόσμιο χάρτη της Τέχνης
