Εικαστικα

Σταμάτα να ψωνίζεις! Ο Αιδεσιμότατος Μπίλι και η Χορωδία του έρχονται για «κήρυγμα» στην Αθήνα

Οι αμερικανοί ριζοσπάστες και αστειεύονται αλλά και δεν αστειεύονται, και είναι καλεσμένοι του Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου

Στέφανος Τσιτσόπουλος
ΤΕΥΧΟΣ 666
4’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Τα πιο σωστά gospel και spiritual τραγούδια, τραγουδισμένα στα πιο λάθος μέρη. Ο Αιδεσιμότατος Μπίλι και η Χορωδία των Σταμάτα να Ψωνίζεις, ριζοσπάστες, οικολόγοι, ακτιβιστές και υπέρμαχοι των δικαιωμάτων κάθε μειονότητας που στην Αμερική του Τραμπ είναι εξ ορισμού απόκληρη και κυνηγημένη, έρχονται στην Αθήνα. Από τον Πύργο του Ντόναλντ στην καρδιά του Μανχάταν, έως την είσοδο του Ομοσπονδιακού Κέντρου Κράτησης Μεταναστών, ή έξω από concept stores μεγάλων πολυεθνικών αλυσίδων καφέ, αλλά και στην αιχμή των διαδηλώσεων του Occupy Wall Street, η Χορωδία τους τραγουδά και ο Αιδεσιμότατος βγάζει πύρινους λόγους. Κλιματική αλλαγή, πολύπλοκα τραπεζικά συστήματα, που είναι αδύνατον για τον μέσο απροστάτευτο από τις ψιλές γραμμές των συμβολαίων τους άνθρωπο να αντιληφθεί το μεγάλο παιχνίδι που παίζουν, κι όλα αυτά να επιτελούνται ως η απόλυτη περφόρμανς, με έναν τρόπο χιουμοριστικό και καθόλου πολύπλοκο από πλευράς πολιτικής θεωρίας. Ακόμα και εξορκισμό σε ταμειακές μηχανές έχει κάνει αυτός ο Ιεροκήρυκας στο πλαίσιο μιας δράσης που υπονομεύει μέσω του θεάματος το ίδιο το κακό θέαμα της εποχής της απόγνωσης, της φτώχειας, του ρατσισμού και της μισαλλοδοξίας.

Δεν χρειάζεται να έχεις διαβάσει Ναόμι Κλάιν για να μπεις στον κόσμο του Μπίλι. Κι ούτε ντε και καλά να είσαι πωρωμένος αντικαπιταλιστής ή μαρξίζον υποκείμενο γνώσης και ανάλυσης της ιστορίας των καιρών. Ανθρωπιά, απλότητα, αίσθηση κοινότητας και αλληλεγγύης, εκεί ποντάρει ο «Αιδεσιμότατος» για να τον κατανοήσεις και να αφυπνιστείς. Δεν χρειάζεται, επίσης, να έχεις δει τα ντοκιμαντέρ του Μάικλ Μουρ, ή να κάνεις τις σωστές προσομοιώσεις: από τον Λένι Μπρους έως τον Μπρους Λι, ψάξε τον στο YouTube, ο Μπίλι τα... σπάει! Διαπρύσια γλώσσα, χιούμορ θανατερό και, προς Θεού, μόνο με τραγούδι και ακτιβισμό της μη βίας. Ειρήνη ημίν!

© Θανάσης Καρατζάς

Καλεσμένοι του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, οι Reverend Billy and The Stop Shopping Choir είναι ένας εικοσαμελής θίασος που επιτελεί χάπενινγκ τόσο θεατράλε, μιας και η κεντρική περσόνα του αρχηγού τους παραπέμπει ευθέως σε παλαβό τηλεκήρυκα ευαγγελιστή παπά. «Earthaluja, σταματήστε τα ψώνια και αρχίστε να ζείτε, έι, αλήθεια, τι θα ψώνιζε ο Χριστός, αν ερχόταν εδώ; Μήπως σανδάλια;» Σατιρίζοντας τους Ευαγγελιστές που στηρίζουν τον Τραμπ κι έχοντας συλληφθεί άπειρες φορές, αφού η χριστιανική δεξιά, ειδικά τον τελευταίο καιρό, δεν αστειεύεται καθόλου, ο Μπίλι και η Χορωδία του, είτε στο Σύνταγμα, είτε στην Αγγλικανική Εκκλησία του Αγίου Παύλου, θα σκορπίσουν ενέργεια, χαρά, τραγούδι, αλλά και ελπίδα, πως σε αυτούς τους θεοπάλαβα επικίνδυνους καιρούς που ζούμε υπάρχει ένα φως που δεν θα σβήσει ποτέ, αν επιτέλους αρχίσουμε να σκεφτόμαστε και να δρούμε.

Και Τρίτη μεσημέρι, που η Φιλελλήνων κερνούσε λάβα και ζέστη, συναντηθήκαμε για μια συζήτηση για όλα αυτά που ετοιμάζει να «κάνει» με τη Χορωδία του στην Αθήνα. Μαζί του και η Savitri D, σύζυγος και σκηνοθέτριά του.

Πόσες φορές έχετε συλληφθεί και πάει στη φυλακή; 
Αναλόγως τι εννοείς φυλακή. Σε κανονικές, οχτώ φορές, στις άλλες φυλακές, αυτές δηλαδή των malls, τουλάχιστον 60. Βάλε μαζί και τις ώρες που περάσαμε μέσα σε αστυνομικά αμάξια, μέχρι να προσαχθούμε στα τμήματα, πολύς χρόνος...

Έχουν και τα malls φυλακές; 
Εννοείται. Εδώ δεν έχουν; 

Δεν ξέρω, δεν με συνέλαβαν ποτέ. Αλλά για πες μου για τη γνωριμία σου με τη Savitri D, τότε στο Ντίσνεϊ Στορ της Τάιμς Σκουέρ. Θεωρώ πως είναι το απόλυτο ρομάντζο! 
Έκανα μια, ας την πούμε, ιδιότυπη, περφόρμανς, όπου κατηγορούσα τον Μίκυ Μάους ως απόλυτο εκπρόσωπο του Αντίχριστου στη Γη. Εκεί γνώρισα και μετέπειτα μέλη της Χορωδίας, αλλά και τη Savitri D. Ήρθε να γνωριστούμε λέγοντας πως ένιωσε πολύ άβολα με το δρώμενο, που πάει να πει πως την άγγιξε βαθιά, άρα έπρεπε να με γνωρίσει καλύτερα. Ε, πόσο καλύτερα! Μετά από αυτό παντρευτήκαμε και τώρα είναι υπεύθυνη όλων των δράσεών μου σε θέματα χορογραφίας και σκηνοθεσίας...

Μεγάλωσες σε περιβάλλον θρησκευόμενο, όπως διαβάζω στο βιογραφικό σου. Πώς κατάφερες να απαγκιστρωθείς και να περάσεις στην απέναντι πλευρά; 
Διαβάζοντας τους μπίτνικ και ταξιδεύοντας στην Αμερική με οτοστόπ. Μετά άραξα στο Σαν Φρανσίσκο και για τα προς το ζην, στην αρχή, προσκαλούσα κωμικούς ή ποιητές για κάποιες παραστάσεις. Και στη Νέα Υόρκη, ένας αληθινός ιεροκήρυκας, ο Σίντνεϊ Λανιέρ, εξάδελφος του Τενεσί Γουίλιαμς και αναφορά στον αντίστοιχο ρόλο στη «Νύχτα της Ιγκουάνα» που ερμήνευσε ο Ρίτσαρντ Μπάρτον, με παρότρυνε να επενδύσω στο «κήρυγμα»! Έως τότε ήμουν σκέτα ο Γουίλιαμ Τάλεν από τη Μινεσότα.

Είναι τόσο άσχημα στην Αμερική όσο βλέπουμε; 
Και χειρότερα, ειδικά αν είσαι Μεξικανός ή σκούρος γενικά. 

Ακόμα και στη Νέα Υόρκη, που είναι πάντα ένα λίμπεραλ καταφύγιο; 
Σ’ ευχαριστώ για τον χαρακτηρισμό, αλλά, ναι, ακόμα και στη Νέα Υόρκη.

© Θανάσης Καρατζάς

Κι όταν η Χορωδία παίζει έξω, στη βαθιά αμερικάνικη ενδοχώρα; 
Μάλλον δεν ξέρεις και τόσο καλά τη βαθιά Αμερική, όπως κι η βαθιά Αμερική, βέβαια, δεν γνωρίζει τι πάει να πει ριζοσπαστικά χιουμοριστική περφόρμανς! Υπάρχει κόσμος που πιστεύει πως είμαι πραγματικός ιεροκήρυκας και χειροκροτεί, συμμετέχει, ενθαρρύνει και λέει πως καλά τα λέω!

Είναι δυνατόν; Με αυτό το λουκ α λα Έλβις Πρίσλεϊ, που εμφανίζεσαι, και άσπρο κοστούμι, που παραπέμπει στις συναυλίες στο Λας Βέγκας;
Χμ, το βλέπεις σαν Έλβις, αλλά βάλε μέσα και λίγο Ντιν Μάρτιν! 

Παρεμπιπτόντως, δεν ξέρω τώρα που μιλάμε με ποιον μιλάω. Είσαι ο Γουίλιαμ Τάλεν ή μου μιλά ο Αιδεσιμότατος Μπίλι;
Πάρε τα ρίσκα σου και αποφάσισε, φίλε! Και για πες μου, μιας και είμαστε στην Αθήνα, το λίκνο της άμεσης δημοκρατίας. Ήταν έτσι όντως με τους προγόνους σου; Γιατί είναι τόσο τεράστιος ο μύθος που δεν ξέρω τι συνέβη εδώ στα αλήθεια!

Ναι, έτσι συνέβαινε. Οι πρόγονοί μας διαλογίζονταν για την ελευθερία, τον Δήμο, τη φιλοσοφία και τη δημοκρατία, αλλά για να το κάνουν αυτό οι δούλοι δούλευαν εξοντωτικά...
Ω, σαν την Αμερική σήμερα! Πάντως, η ευγένειά σας είναι φοβερή. Σε αντίθεση με άλλες χώρες που, αν δεν μιλήσεις την ντόπια γλώσσα, κανένας δεν σε διευκολύνει, εδώ όλοι είναι τόσο συμπονετικοί και καταβάλλουν κάθε προσπάθεια για να σε βοηθήσουν. Και, πίστεψέ με, ακόμα κι αν δεν μιλούν τέλεια τα αγγλικά, και μόνο από τις εκφράσεις του προσώπου τους και τις χειρονομίες τους, καταλαβαίνω απόλυτα τι μου λένε!

Σειρά μου να ρωτήσω, αν και δεν θέλει και ρώτημα: είμαι σίγουρος πως ψηφίσατε οικογενειακώς τον Μπέρνι Σάντερς. Αν και υπήρχαν άνθρωποι που τον κατηγορούσαν ακόμα και για κομμουνιστή...
Ναι, και ήταν Δημοκρατικοί, από τον μηχανισμό της Χίλαρι, κι όχι μόνο Ρεπουμπλικάνοι. 

© Θανάσης Καρατζάς

Τι θα παρουσιάσετε στην Αθήνα; 
Μια περφόρμανς με θέμα τον Διάβολο και τον Τραμπ, που είναι ο διάβολος! Και με πολύ τραγούδι, καθώς η μουσική είναι το μεγαλύτερο όπλο. Καταργεί κάθε σύμβαση σοβαροφάνειας η μουσική, ενώνει και διευκολύνει την επικοινωνία. 

Πάντως, Μπίλι, νομίζω πως το «κήρυγμά» σου κι όλος αυτός ο στρατευμένος ακτιβισμός υπέρ της Γης και της αντικαταναλωτικής κουλτούρας, είναι πολύ κοντά στα γραπτά, τη σκέψη και τον ακτιβισμό του Θόρω.
Ναι, ο Χένρι Ντέιβιντ Θόρω έχει τρομερά εμπνευσμένα και προφητικά «κηρύγματα». «Οι περισσότεροι άνθρωποι ζουν ζωές μέσα σε σιωπηλή απόγνωση». «Η πιο αληθινή ζωή μας είναι όταν είμαστε βυθισμένοι στα όνειρά μας, ξυπνητοί». 

Κάτι τελευταίο: δεν είναι τρομερό που οι άνθρωποι που δουλεύουν στις μεγάλες πολυεθνικές αλυσίδες, πλην των μάνατζερ και των πλούσια αμειβόμενων στελεχών, δουλεύουν για το βασικό μεροκάματο, μα μοιάζει να μη δυσανασχετούν; 
Ναι, μα δεν έχουν να κάνουν κάτι άλλο. Γι’ αυτό και σε πολλές από τις δράσεις μας μάς χειροκροτούν και μας ενθαρρύνουν. Οι υπεύθυνοι του καταστήματος είναι που δυσανασχετούν και νιώθουν άβολα.