H γόνιμη και πολυτάραχη σχέση των τριών κορυφαίων γάλλων αρχιτεκτόνων και ντιζάινερ Le Corbusier (Charles-Édouard Jeanneret), Charlotte Perriand και Pierre Jeanneret εξετάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα σε ένα αφιέρωμα οργανωμένο από την el greco gallery και την Cassina, σε επιμέλεια Νάντιας Αργυροπούλου.
Μέσα από μια έκθεση επίπλων, αντικειμένων ντιζάιν και αρχειακού υλικού, καθώς και μέσα από μια σειρά ομιλιών επιχειρείται μια άλλη ερευνητική προσέγγιση με άξονα τα συστατικά της κοινής πορείας των τριών δημιουργών οι οποίοι, όπως σημείωναν, είχαν συνεργαστεί σαν «τρία δάχτυλα ενός χεριού».
, Le Corbusier, Pierre Jeanneret, Charlotte Perriand, 1928
Ξεκινώντας λίγο πριν την αρχή της συνεργασίας τους, το 1927 -οπότε η Charlotte Perriand έγινε μέλος του Atelier Le Corbusier- και εκτεινόμενη πέραν του 1937 -και της αποχώρησής της από εκεί, αλλά όχι και από τη ζωή των δύο εξαδέλφων Jeanneret-, η αναδίφηση αυτή επιχειρεί να φωτίσει τις λιγότερο γνωστές πλευρές μιας βαθιάς και πολυτάραχης συντροφικότητας· μιας οργανικής σχέσης που άλλαζε αλλάζοντας και τα ίδια τα μέλη της, ενώ έδινε τα χαρακτηριστικά της στην ιστορία του ντιζάιν, την περιπέτεια του αντικειμένου, τους μετασχηματισμούς της φόρμας, την κατανόηση του φυσικού κόσμου, την ανατομία της ίδιας της έννοιας της «προόδου».
Ενώ τα αποτελέσματα της συνεργασίας αυτής είναι πια μέρος της ιστορίας του πολιτισμού και γίνονται ορατά μέσα από ένα πλήθος υλικών εφαρμογών και θεωρητικών αποτιμήσεων σε όλο τον κόσμο, η ίδια η συνέργεια και τα ψυχικά υλικά της, η δυναμική, οι εντάσεις και οι αποχρώσεις της, έχουν μελετηθεί αποσπασματικά και κυρίως υπό το πρίσμα της ευφυΐας του Le Corbusier.
LC7, Le Corbusier, Pierre Jeanneret, Charlotte Perriand, 1927
Η εξαιρετικά σύνθετη και δυναμική προσωπικότητα της πολιτικοποιημένης Perriand, την οποία ο Le Corbusier είχε αρχικά απορρίψει με τη θρυλική παρατήρηση ότι στο γραφείο του «δεν κεντάνε μαξιλαράκια», η αφοσίωση του εξαιρετικού σχεδιαστή Pierre Jeanneret στο όραμα του ταλαντούχου συγγενή του αλλά και στη γυναίκα που διεκδίκησε με πείσμα τη θέση της στον ανδροκρατούμενο χώρο του ντιζάιν, η αγάπη και των τριών για τη φωτογραφία, τα photocollage και τα ευρεθέντα αντικείμενα (found objects), οι διαφορές στη σύνδεσή τους με τη φύση, η κοινή αγάπη τους για το σώμα, ο άνισος τρόπος με τον οποίο μελετήθηκε το έργο καθενός εκ των τριών, είναι μερικά από τα θέματα που θα συζητηθούν στα εγκαίνια της διοργάνωσης, την Τετάρτη 27 Ιουνίου, από τις 7 το απόγευμα και εξής.
Tokyo chaise longue, Charlotte Perriand, 1940
Η θριαμβική φωτογραφία της γυμνής πλάτης της Charlotte Perriand στις Άλπεις με ορατό το περίφημο κόσμημα-περιλαίμιο από σφαίρες χάλυβα αντί για πέρλες, οι πολλαπλές σημειώσεις που οι τρείς μοιράστηκαν και τα κολάζ που δημιούργησαν, οι διηγήσεις μελετητών για τις διαδρομές τους στην Ελλάδα το 1933 στη διάρκεια του CIAM Conference, η LC4 chaise longue την οποία από κοινού δημιούργησαν το 1928 τοποθετημένη δίπλα στην Tokyo chaise longue την οποία η Perriand έφτιαξε το 1940 ως μια επανερμηνεία με φυσικά υλικά : αυτά και άλλα στοιχεία, όπως τα ζωγραφικά έργα της εικαστικού και καθηγήτριας Αρχιτεκτονικής στο Πανεπιστήμιο του Βόλου Μαρίας Παπαδημητρίου από τη σειρά ‘Corbu’(2008), συνθέτουν την ατμόσφαιρα εξερεύνησης μιας ιδιαίτερης ιστορίας με πολλά άγνωστα ακόμη κεφάλαια.
LC6, Le Corbusier, Pierre Jeanneret, Charlotte Perriand, 1928
Η Brigitte Bouvier, Διευθύντρια του Ιδρύματος Le Corbusier, και η Barbara Lehmann, Επικεφαλής του Ιστορικού Αρχείου της Cassina, θα συνεισφέρουν με ειδικά τεκμήρια στην προσέγγιση της σχέσης των Le Corbusier, Charlotte Perriand και Pierre Jeanneret.
Ο Παναγιώτης Τουρνικιώτης, Καθηγητής της Σχολής Αρχιτεκτόνων στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, σε μια ομιλία με τίτλο «Καθισμένοι μαζί, η Charlotte Perriand και οι δύο Jeanneret», θα αναφερθεί σε μια από τις γνωστότερες φωτογραφίες των τριών δημιουργών, παραπέμποντας έτσι στη χωροθετική πράξη της συνεργασίας τους, όπως μάλιστα αυτή συνιστά, ακόμη και σήμερα, γοητευτικό πεδίο συνάντησης του δημόσιου και του ιδιωτικού, του συμβολικού και του πραγματικού.
Η Φοίβη Γιαννίση, ποιήτρια και Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Αρχιτεκτονικού Σχεδιασμού και Πολιτισμικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, θα αναφερθεί πιο συγκεκριμένα στην πρακτική και σκέψη της Perriand σε μια ομιλία με τίτλο, «Η τέχνη του ζειν, ή το Άδειο Δωμάτιο».
Η επιμελήτρια και ιστορικός τέχνης Νάντια Αργυροπούλου και η αρχιτέκτονας Βασιλική-Μαρία Πλαβού –υπεύθυνες για τη συνολική επιμέλεια και τον σχεδιασμό του αφιερώματος, αντίστοιχα– θα εστιάσουν στους κοινούς αλλά και διαφορετικούς τρόπους με τους οποίους οι τρεις δημιουργοί σκέφτονταν, πειραματίζονταν και επικοινωνούσαν, επιλέγοντας αναλυτικές πρακτικές και συνθετικές διαδικασίες εξαιρετικά δημοφιλείς και στη σημερινή καλλιτεχνική πραγματικότητα, χρησιμοποιώντας, δηλαδή, φωτογραφίες, μοντάζ, φυσικά αντικείμενα, σημειώσεις και δημόσιες επιτελέσεις λόγου.
Η σύγκλιση αλλά και οι αποκλίσεις της σκέψης και δημιουργίας των τριών αρχιτεκτόνων και designers, όπως μάλιστα συνδέονται με το φύλο, τον πολιτικό προσανατολισμό και τις κοινωνικές-φιλοσοφικές αναφορές τους, είναι σήμερα στοιχεία ενδεικτικά των πολλαπλών διαφοροποιήσεων και μεταστοιχειώσεων μέσα στη σύνθετη ιστορία του μοντερνισμού.
Σε έναν κόσμο που χαρακτηρίζεται από υπερπληροφόρηση, το βιβλίο εκφράζει ειρωνικά την ανάγκη των ανθρώπων να δουν κάτι γραμμένο για να πιστέψουν ότι ισχύει.
18°
