Τρεις έλληνες street artists «βάφουν» ένα εγκαταλελειμμένο κτίριο στη Γαλλία

Λίγες ώρες μακριά από το Παρίσι, μια έκταση γύρω στα 25 στρέμματα με περισσότερα από 22.000 τ.μ. άδειους τοίχους, έχει μετατραπεί σε ονειρεμένο σκηνικό, πεδίο δράσης για street artists από όλο τον κόσμο.

Όσα συμβαίνουν εκεί δεν είναι μόνο εντυπωσιακά, ούτε βασίζονται απλώς σε μια πρωτότυπη ιδέα επαναχρησιμοποίησης μιας εγκαταλελειμμένης κτιριακής εγκατάστασης. Το «Street Art City» αποτελεί το όραμα ενός φιλότεχνου ζευγαριού, κάπως μεγάλης ηλικίας, αλλά πολύ προοδευτικού προφίλ, που θέλησε να δημιουργήσει μια Villa Médicis για την τέχνη του δρόμου. Έτσι, χάρη στη Sylvie και τον Gilles Iniesta, στο πρώην εκπαιδευτικό κέντρο της France Telecom ‒εγκαταλελειμμένο από το 1993 στο μικρό χωριό Lurcy-Lévis της κεντρικής Γαλλίας‒ τα σπρέι καλύπτουν τους τοίχους, η τέχνη εξελίσσεται και τα κτίρια αναβιώνουν.

Συγκεκριμένα, το Hotel 128, το κυριότερο δηλαδή κτίριο εκθεσιακού τύπου όπου φιλοξενούνται τα έργα των resident καλλιτεχνών σε καθένα από τα 128 συνολικά δωμάτια του «ξενοδοχείου», άνοιξε τις πόρτες του στο κοινό πριν ένα χρόνο. Από τότε σημαντικά ονόματα της διεθνούς σκηνής βάφουν τους τοίχους και παρουσιάζουν ένα έργο-εγκατάσταση, ενώ φιλοξενούνται μέσω residencies δουλεύοντας με μια πραγματικά καλλιτεχνική και κοινωνικο-πολιτισμική προσέγγιση.

Το 2020 αναμένεται να έχουν ολοκληρωθεί οι εικαστικές παρεμβάσεις σε όλα τα δωμάτια των τεσσάρων ορόφων του ξενοδοχείου, ενώ το δωμάτιο που αναλογεί σε κάθε καλλιτέχνη ενδέχεται να λειτουργήσει σαν προσωπική γκαλερί ώστε ο καθένας να μπορεί να παρουσιάζει εκεί τη δουλειά του.

Το 2016 πενήντα καλλιτέχνες άφησαν το στίγμα τους, ακολούθησαν περίπου 80 το 2017 και φέτος προστέθηκαν στο υπό εξέλιξη εγχείρημα και τρεις έλληνες street artists. Οι Atek, Billy Gee και Simple G δέχθηκαν πρόσκληση, έβαψαν, άφησαν κι έφυγαν με τις καλύτερε εντυπώσεις και μας μίλησαν για τη δική τους Street Art City.

Το Street Art City είναι φαινόμενο

Όταν τους ζητάω να μου μιλήσουν για όσα έζησαν στη Γαλλία, διαπιστώνω από τον ενθουσιασμό τους ότι πρόκειται πράγματι για κάτι πολύ ξεχωριστό. «Το Street Art City είναι φαινόμενο. Μοναδικό στον κόσμο και απίστευτα πρωτότυπο, σαν διαδραστική γκαλερί για την τέχνη του δρόμου. Είναι πολύ σημαντικό ότι οι καμβάδες μας διατίθενται προς πώληση, ενώ έχει ήδη εκδηλωθεί ενδιαφέρον για τα έργα μου. Είναι πολύ ωραίο που μπορείς να απομονωθείς εκεί και να δημιουργήσεις συγκεντρωμένος, αφού παρέχονται δωρεάν όλα τα υλικά, διαμονή κι εστίαση» λέει ο Atek.

Με ανάλογο ενθουσιασμό, o Billy Gee μιλά για μια εμπειρία μοναδική. «Γνωρίσαμε νέους ανθρώπους με τους οποίους ανταλλάξαμε απόψεις για την τέχνη, δουλέψαμε μαζί και είχαμε τη δυνατότητα να παρατηρήσουμε άλλους τρόπους εκτέλεσης έργου και, το κυριότερο, ακούσαμε σχόλια για τη δουλειά μας που ήταν μόνο θετικά και με σεβασμό».

«Θα έλεγα ότι σε πολλά θέματα σχετικά με την τέχνη του δρόμου και όχι μόνο ένιωσα ότι γνωρίζουμε περισσότερα σε σχέση με έναν γάλλο καλλιτέχνη που ζει στο Παρίσι», συμπληρώνει ο Billy και ο Atek προσυπογράφει. «Συνειδητοποίησα ότι ως έλληνες street artists δεν υστερούμε πουθενά σε σχέση με τη διεθνή κοινότητα. Δεχτήκαμε πολύ θετικά σχόλια και φάνηκε να μας εκτιμούν ιδιαίτερα. Παρόλο που και οι τρεις δεν είμαστε από τους πλέον προβεβλημένους street artists στην Ελλάδα, καταφέραμε να κάνουμε εντύπωση με τον επαγγελματισμό, το ταλέντο και την ποιότητα της δουλειάς μας. Το παιδέψαμε αυτό που είχαμε να κάνουμε, μείναμε εκεί 10 ημέρες, σε αντίθεση με άλλους καλλιτέχνες που ολοκλήρωσαν τα έργα τους πολύ σύντομα, και αποδείξαμε ότι τα καταφέρνουμε πολύ καλά παρά τις πολύ πιο περιορισμένες προσβάσεις, ευκολίες και μικρή ανάπτυξη της street art σε σχέση με άλλες χώρες».

«Χαρακτηριστικό του τρόπου με τον οποίο έχουμε μάθει να δουλεύουμε ήταν ο σεβασμός μας στα υλικά. Κάποια μέρα με ρώτησε η Sylvie πόσο κάνουν τα σπρέι στην Ελλάδα επειδή της έκανε εντύπωση που εμείς οι τρεις τελειώναμε τα μπουκάλια, ενώ οι περισσότεροι τα πετάνε μόλις φτάσουν στη μέση», θυμάται ο Atek.

Ο Γιώργος, Atek στον κόσμο της street art, επιμελήθηκε το δωμάτιο 55, όπου βρίσκεται πλέον εκεί μια τοιχογραφία και οι δύο καμβάδες που δημιούργησε στο πλαίσιο μιας ιδέας βγαλμένης από το μύθο της Ευρώπης και του Ταύρου. Με μια διάθεση να προβάλει και την ελληνικότητα του μύθου, επέλεξε να δώσει τη δική του εκδοχή σε μια ιστορία φλερτ, δημιουργώντας και συνθέτοντας μια προσωπική εγκατάσταση στο εσωτερικό του δωματίου. «Είναι σα να συναντάς τον εσωτερικό κόσμο του καλλιτέχνη», θα μου πει μιλώντας για το έργο του και τη φιλοσοφία του Street Art City.

«Η Ευρώπη και ο Ταύρος δε συναντιούνται ποτέ στη δική μου εκδοχή, σε αντίθεση με τις συνηθέστερες απεικονίσεις τους. Είναι σαν μαλωμένοι και τοποθετούνται απέναντι, δίνοντας μια άγρια αίσθηση στο δωμάτιο, που θυμίζει περισσότερο ένα τοπίο σύγκρουσης» εξηγεί ο Atek.

«Στην ντουλάπα βρίσκεται μια ξύλινη κατασκευή κι ένα φουστάνι, επίσης ένα δόρυ κι ένα κράνος. Υπάρχει ακόμα η προτομή του ταύρου, οι δύο καμβάδες με την Ευρώπη και τον Ταύρο ξεχωριστά, ενώ στο πάτωμα βλέπεις σκουπίδια, κόκκινες μπογιές που συνθέτουν ένα άγριο σκηνικό. Θέλησα μ’ έναν τρόπο να θίξω τα προβλήματα των ανθρώπινων σχέσεων με τις παρούσες κοινωνικές συνθήκες μέσα από ένα δίπολο αγάπης και σύγκρουσης».

Ο Simple G ζωγράφισε στον τοίχο του δωματίου 064, αλλά και σ’ έναν πίνακα, κάποιον άνθρωπο που γνωρίζει προσωπικά και τα τελευταία χρόνια ζει ως άστεγος στην Αθήνα. «Οι μπύρες που βρίσκονται στο πάτωμα είναι ένα από τα χαρακτηριστικά του μέρους που μένει και τις έχει παρηγοριά στη μοναξιά», εξηγεί όσον αφορά τη συνολική διαμόρφωση του δωματίου.

O Billy μας εξήγησε ότι η ομάδα της Αθήνας επιλέχτηκε να δημιουργήσει στο ισόγειο του ξενοδοχείου. Στο δωμάτιο 061, δίπλα ακριβώς από το δωμάτιο 064 του SimpleG, ο Billy ζωγράφισε το «Motel Palace», ένα ξενοδοχείο όπου «το όχημα Lou Bird παρκάρει και αναπαύεται». «Στον έναν από τους δύο καμβάδες υπάρχει το συγκεκριμένο αμαξάκι που δημιούργησα στο L’ Aerosol και στον δεύτερο απεικονίζεται το κερασάκι στην τούρτα, ο εγκληματίας της εποχής, το λεγόμενο Κοράκι. Κάπως έτσι έβαλα το Motel Palace μέσα στο Hotel 128... Πλάκα έχει!».

[[{"fid":"543126","view_mode":"default","fields":{"format":"default","alignment":""},"type":"media","field_deltas":{"2":{"format":"default","alignment":""}},"link_text":null,"attributes":{"style":"font-size: 2rem;","class":"media-element file-default","data-delta":"2"}}]]

«Το concept ήταν το πιο σημαντικό κομμάτι − μέσα σε τόσο ανταγωνισμό, με κάποιο τρόπο έπρεπε να ξεχωρίσεις. Oι σκέψεις χιλιάδες αλλά καμία δεν ήταν αρκετή να πεις ότι "το βρήκα". Το Νοέμβριο του 2017 δημιούργησα μια τοιχογραφία στο Παρίσι στο πρώτο street art μουσείο που ακούει στο όνομα "L’ A’erosol". Το συγκεκριμένο έργο με τίτλο "Caravan Palace" ήταν η αφορμή για το invite από το Street Art City. Το πράγμα μίλησε από μόνο του, οπότε η θεματική μου αποτελεί συνέχεια εκείνης της ιστορίας», εξηγεί.

«Σε πιο μικρή ηλικία είχα ζωγραφίσει 10 δωμάτια στο ξενοδοχείο της Grecotel (baby grand) που βρίσκεται δεξιά από το Δημαρχείο στην πλατεία Κοτζιά. Όταν λοιπόν έκλεισαν οι ημερομηνίες για το "Street Art City" φρέσκαρα τη μνήμη μου παρατηρώντας το παλιό μου υλικό, ανακάλυψα λάθη κοιτάζοντας τα έργα μου με άλλα μάτια. Η παλιά μου δουλειά με βοήθησε να φτιάξω στο μυαλό μου μια λίστα με όσα έπρεπε να προσέξω στο νέο μου project, όπως χρωματική παλέτα, χιούμορ, concept, τεχνική και ατμόσφαιρα. Έτσι αποφάσισα να δημιουργήσω έναν δικό μου κόσμο μέσα στο δωμάτιο ζωγραφίζοντας κάθε σημείο του. Αποτελείται από δύο καμβάδες 100x100 & 70x10, που είναι μέρος του έργου σε συνδυασμό με τη φύση που είχα εκτός κτιρίου, η οποία μου έδωσε πανέμορφα φύλλα, ξύλα, κορμούς, παλιά υφάσματα και πέτρες, με αποτέλεσμα να δημιουργήσω ένα cool installation».

«Δεν έχουμε τίποτα να ζηλέψουμε»

Σε πλήρη ταύτιση με τον Atek, το σχόλιο του Billy για το επίπεδο της street art στην Ελλάδα συνοψίζεται στη φράση «δεν έχουμε τίποτα να ζηλέψουμε». «Η μόνη μας διαφορά είναι ότι εμείς ζούμε εδώ, ενώ εκείνοι στο επίκεντρο της τέχνης. Αγαπάμε πολύ αυτό που κάνουμε, πράγμα που φάνηκε από την πρώτη μέρα».

«Σίγουρα δεν θα μπορούσε να δημιουργηθεί κάτι αντίστοιχο στη χώρα μας. Οι λόγοι είναι αρκετοί, αλλά ο βασικότερος είναι οικονομικός. Οι αρμόδιοι για το Street Art City είναι άνθρωποι με κοινωνική δικτύωση και μεγάλη οικονομική ευχέρεια, επομένως δεν κοιτάζουν μόνο το χρήμα αλλά ενδιαφέρονται ευρύτερα για το συγκεκριμένο είδος τέχνης που τα τελευταία χρόνια έχει εξαπλωθεί σε όλο τον πλανήτη. Δηλώνουν art lovers του είδους θέλοντας να βοηθήσουν καλλιτέχνες χωρίς εκμετάλλευση, μόνο με τιμιότητα. Ωστόσο, είναι δύσκολο να γίνει κάτι αντίστοιχο στην Ελλάδα, και λόγω παιδείας και λόγω χρημάτων. Εδώ δεν εκτιμάμε τους θησαυρούς τις αρχαιότητας που έχουμε ως κληρονομιά», συμπληρώνει ο SimpleG.

«Η εμπειρία εκεί ήταν πολύ όμορφη, όλα ήταν πολύ οργανωμένα και το μέρος απίστευτο. Η απόδοσή μας, όπως φάνηκε στο αποτέλεσμα, ήταν αρκετά καλή, πιστεύω. Προσωπικά, από την προβολή της δουλειάς μου δεν περιμένω κάτι, μου φτάνει που πέρασα ωραίες στιγμές με όσους ήμασταν εκεί», λέει ο Simple G.

«Όλα ήταν άψογα οργανωμένα, είχαμε τα πάντα, γι' αυτό κι εμείς από το πρώτο βράδυ πέσαμε με τα μούτρα στη δουλειά, σε έναν παράδεισο του street art, εσώκλειστοι, χωρίς να μας ενδιαφέρει τι συμβαίνει έξω από την πύλη!», συμπληρώνει ο Billy.

---

Περισσότερες πληροφορίες εδώ