Εικαστικα

Αφιέρωμα στη Λούλα Αναγνωστάκη

Το Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου τιμά τη σπουδαία ελληνίδα θεατρική συγγραφέα

Δημήτρης Μαστρογιαννίτης
ΤΕΥΧΟΣ 662
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Μια έκθεση-εγκατάσταση με τίτλο «Δωμάτια μνήμης» (3/6-19/7), ένα συμπόσιο με τη συμμετοχή ανθρώπων του θεάτρου (11/6), η παράσταση «Εργοτάξιο» σε σκηνοθεσία Ρούλας Πατεράκη (17-19/6) και η παράσταση «Η πόλη» σε σκηνοθεσία Γιάννη Μόσχου (10-12/6) απαρτίζουν το αφιέρωμα στη σπουδαία ελληνίδα θεατρική συγγραφέα.

Ο σκηνοθέτης Γιάννης Μόσxος μιλάει για την παράσταση «Η πόλη»

Όταν αποφασίστηκε να πραγματοποιηθεί το αφιέρωμα στη Λούλα Αναγνωστάκη ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ μού πρότεινε να σκηνοθετήσω την “Πόλη” – αφήνοντάς μου όμως και το περιθώριο να επέλεγα, αν ήθελα, ένα άλλο έργο της. Καθώς διάβασα όλη τη δουλειά της αντιλήφθηκα πως “Η Πόλη” είναι επιεικώς... αριστούργημα.

© Ελίνα Γιουνανλή

» Είναι το πρώτο έργο της και όμως είναι εμφανέστατη η ωριμότητα της γραφής της, η πυκνότητα του λόγου της. Στο έργο συναντάμε ένα ζευγάρι κάπου στην ηλικία των 30 που ζει σε μια πόλη η οποία δεν κατονομάζεται. Όταν η γυναίκα επιστρέφει από μία βόλτα σπίτι της προσπαθεί να πείσει τον σύντροφό της να δεχτούν για επίσκεψη κάποιον γείτονά τους – τον φωτογράφο που δουλεύει στο ισόγειο της πολυκατοικίας. Δεν θα θελήσω να εξηγήσω εδώ τους λόγους που ο σύντροφός της δεν θέλει την επίσκεψη γιατί είναι προτιμότερο να αφήσω το έργο να αποκαλύπτει σταδιακά τα μυστικά του, ανοίγοντας μια σειρά από κρυφές πόρτες.  Η επίσκεψη του φωτογράφου, όπως είναι φυσικό, θα ανατρέψει τη ζωή των τριών.

» Είναι ένα έργο ανατροπών, ένα παιχνίδι ψυχολογικών αιφνιδιασμών που δημιουργεί ερωτηματικά παρά δίνει οριστικές απαντήσεις – ανοιχτό τέλος. Οι ήρωες του έργου είναι χαρακτήρες με υπόσταση κι ας λειτουργούν ως σύμβολα. Το έργο κεντράρει στη βαθιά ριζωμένη μέσα μας βία. Γιατί είναι ένα έργο που γράφτηκε το ’65 με τα γεγονότα του πολέμου και του εμφυλίου ακόμα νωπά στη μνήμη των ανθρώπων. Καταλαβαίνεις πως η ειρηνική συνθήκη είναι κάτι επιφανειακό και πως από κάτω κοχλάζει ακόμη η ταραχή.

© Ελίνα Γιουνανλή

»Αυτή τη στιγμή είμαι πολύ ευχαριστημένος από το αποτέλεσμα· θα δοκιμάσουμε όμως και κάτι επιπλέον, το οποίο θέλω να δω πώς θα λειτουργήσει. Τη σύζευξη θεατρικής και κινηματογραφικής γραφής. Θέλω να δω αν η εικόνα θα ενισχύσει την απόδοση της ποιητικότητας του κειμένου, χωρίς να κλειδώνει τα νοήματα του έργου...