Ανδρονίκη Χειλά, «πΑΡΟΝ»: Η ζωή και ο θάνατος στο Βερολίνο

Υπάρχει κάτι το βαθιά βίαιο, αργόσυρτα επώδυνο και τρομακτικά εφιαλτικό στα υποστρώματα και τις αλλεπάλληλες χρωματικές επεμβάσεις των «ηρώων» στις επιφάνειες  των έργων της Ανδρονίκης Χειλά. Μοναχικές φιγούρες, σαν φαντάσματα, που προσπαθούν να διεισδύσουν στον χώρο, σπάζοντας το καλούπι και τον εγκιβωτισμό τους στον πίνακα. Σαν να θέλουν να ξεχυθούν.

Λάδια σε λινό και σχέδια προσώπων, που τελούν εν απελπισία. Και προσδοκία ταυτόχρονα πως από τον βαθύ μαύρο κόσμο-φόντο του πίνακα θα διαχυθούν σε ένα έξω γεμάτο χρώματα, παλμό και υποσχέσεις.  Καταθλιπτικές(;)  προσωπογραφίες ψυχικών διαθέσεων που παλαντζάροντας ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι, τον θάνατο και τη ζωή, παλεύουν να δραπετεύσουν από το γήρας στη νεότητα. Και από τον τάφο στη ζωή. Μεταφυσικό; Όχι. Και καθόλου περίεργη αυτή η αντίφαση στη ζωγραφική της.

Οι μοναχικές της φιγούρες που συνεχώς μεταμορφώνονται διεκδικώντας την ένταξή τους στον χώρο-τοπίο, προέκυψαν μετά από μια δημιουργική διαδικασία, που επιτελέσθηκε σε συγκεκριμένο μέρος: η ζωγράφος, που τα τελευταία χρόνια ζει στο Βερολίνο, δούλεψε τους πίνακές της σε ένα ειδικό εργαστήρι μέσα στο νεκροταφείο Κρόιτσμπεργκ. Το κοιμητήριο δημιουργήθηκε για τα πολλά θύματα που άφησε πίσω του ένας από τους πιο φονικούς βομβαρδισμούς που υπέστη το Βερολίνο κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Σήμερα βέβαια όλα αυτά έχουν περάσει: επισκέψιμο πια από ελάχιστους συγγενείς λόγω της χρονικής απόστασης του «γεγονότος», το νεκροταφείο αποτελεί πλέον μια «όαση» και ιδανικό χώρο για ποδήλατο, πικνίκ, διάβασμα και περισυλλογή. Γόνιμες ώρες σχόλης. Τι ειρωνεία, μα και πόσο εύστοχο δίπολο, ζωή και θάνατος, τέλος και επανεκκίνηση εαυτού, σαν τραμπάλα ανάμεσα σε δυο κόσμους. Ίσως γι' αυτό και ο τίτλος της νέας της έκθεσης είναι «πΑΡΟΝ». Όπου «π» το άρρητο, ένας υπερβατικός αριθμός, που λειτουργεί ως η μόνη σταθερά σε έναν κατά τα άλλα γεμάτο από επισφάλειες και δυσδιάκριτες ισορροπίες κόσμο.

Περιβαλλόμενη από μνήματα, η Χειλά ήταν αναπόφευκτο σε πολλά από τα έργα - μηνύματά της να υπογράψει ως ημερομηνία θανάτου των προσώπων στους πίνακές της, με τη δική της ημερομηνία γέννησης. Και αντίστροφα, τολμώ να πω: μια ημερομηνία γέννησης σηματοδοτεί και μια ταυτόχρονη αντίστροφη μέτρηση. Εξ ορισμού. Μια έκθεση επομένως καθόλου μα καθόλου εύκολη ως προς την ανάγνωσή της, μα και την ίδια στιγμή τόσο εύστοχα απλή: it's all about life and death baby.

«πΑΡΟΝ» της Ανδρονίκης Χειλά στη ΣΤΟart ΚΟΡΑΗ, Κοραή 4. Περισσότερα στοιχεία για την έκθεση στον οδηγό της Athens Voice