Pop art στην Αθήνα

Δυο ξένοι στην ίδια πόλη κι ένας λόκαλ στην πόλη του μας κάνουν στο σύνολό τους μια έκθεση. Το «Crossroads» στην γκαλερί Blender της Γλυφάδας έχει για κοινή του γλώσσα την pop art. Και συστήνει στην Αθήνα τον Αργεντίνο Marcelo Ricardo Zeballos (τα έργα του οποίου παραχωρήθηκαν από την γκαλερί Mamush)  και τον Λονδρέζο Paul Oz. Τους υποδέχεται και συμπράττει ο Γιάννης Βαλυράκης. Αναπόφευκτα πέφτει σε αυτόν ο ρόλος του spokesman. Πριν όμως μιλήσουμε με τον Έλληνα της παρέας, η επιμελήτρια του Crossroads, Μαριάννα Μαυρουδή, ανατρέχει στις μέρες που της γεννήθηκε η ιδέα της φιλοξενίας. «Στην αρχή θέλαμε να φιλοξενήσουμε μια έκθεση με έργα του Γιάννη Βαλυράκη. Τον εκτιμούμε και τον αγαπούμε πολύ, όχι μόνο για τη θεματολογία του, που είναι τόσο σινεματίκ, μα και για τους όγκους του. Τα ψηλά και μεγάλα του έργα στην Blender μπορούν να αναδειχτούν και να λάμψουν περισσότερο. Σκεφτήκαμε τη συνομιλία με τον Marcelo Ricardo Zeballos, που εκτιμούμε και θαυμάζουμε επίσης γι’ αυτό το vintage elegance του. Οι γυναίκες του μοιάζει να έρχονται από το κομψότερο χθες, μα ακόμα και στο σήμερα κρατάνε ανέπαφη τη λάμψη τους. Η σκέψη μας ολοκληρώθηκε με τον εκρηκτικό Paul Oz». Ο Γιάννης Βαλυράκης και η Μαριάννα Μαυρουδή, όταν τους τηλεφώνησα για τη συνέντευξη, ασχολούνταν με τις τελευταίες λεπτομέρειες του στησίματος. Αλλά πολύ ευγενικά και οι δυο τους διέκοψαν για μερικές λέξεις εμβόλιμες στις εικόνες.

Ένας Αθηναίος, ένας Αργεντίνος κι ένας Λονδρέζος συναντιούνται, όχι σε μια πτήση που πέφτει στην Αφρική κι ο φύλαρχος τους βάζει στο καζάνι, όπως στα λογής ανέκδοτα που ξεκινάνε έτσι, αλλά στην Blender στη Γλυφάδα!

Πες μου, Γιάννη, τους ήξερες από πριν ή τους γνώρισες άμα τη ανακοινώσει της γκαλερί για την από κοινού Crossroads exhibition; 
Πάντως δεν μπορείς να πεις, είναι καλύτερο το συναπάντημά μας στην γκαλερί, παρά κάπου σε μια αφρικανική έρημο! Ναι, τους ήξερα, ήξερα τη δουλειά και των δυο, μιας και με τον έναν ή τον άλλον τρόπο είναι παρόντες στην pop-art σκηνή. Τους ακολουθούσα στα social media και παρακολουθούσα την πορεία τους, ιδιαιτέρως του Marcelo Ricardo Zeballos, επομένως είμαι πολύ χαρούμενος που θα βρεθούμε πλάι-πλάι στους τοίχους της Blender.

Πάντως με τον Marcelo Ricardo Zeballos μοιάζει να μοιράζεστε την ίδια αγάπη για το σινεμά, τη διαφήμιση, το κόμικς, την pop και τη street art. Ανήκετε και οι δυο σας σε μια παγκόσμια γλώσσα. Δεν ένιωσες ποτέ την ανάγκη ως καλλιτέχνης να εντάξεις στο έργο σου μια «εντοπιότητα», «ελληνικότητα»; Ξέρεις, θα του έκανα κι αυτού την ίδια ερώτηση, αλλά έλα που σε σένα έλαχε να «ανακριθείς» σαν άτυπος κυβερνητικός εκπρόσωπος της τριάδας των καλλιτεχνών!
Δεν σε βρίσκω καλά ενημερωμένο! Το έχω κάνει, έχω δουλέψει με αφορμή ελληνικές ταινίες. Με γοητεύουν ταινίες που η ιστορία τους έχει ως άξονα τη θάλασσα, αγαπώ τη θάλασσα και τα χρώματά της και τα έχω χρησιμοποιήσει πολλές φορές στους πίνακές μου. Όσο για τη συνάφεια της δουλειάς μου με αυτή του Marcelo Ricardo Zeballos, θα συμφωνήσω. Νομίζω πως το ενδιαφέρον που δείχνουμε και οι δυο στις μεγάλες φόρμες και τις γυναικείες φιγούρες -πέρα από το προφανές στον κινηματογράφο-, θα είναι ένας κοινός τόπος συνάντησής μας και στην έκθεση.

Με τον Paul Oz πάλι; Βλέποντας δουλειές του, ειδικά σε ό,τι έχει να κάνει με την ταχύτητα, τη Formula και τους οδηγούς, διακρίνω μια «συνάφεια» με τη Μίνα-mama-Βαλυράκη! Κι αυτό τυχαίο; Θέλω να πω πως μοιάζει στο Crossroads να είστε και οι τρεις σας σαν «συγκοινωνούντα δοχεία». Κοινοί αισθητικοί κώδικες αλλά και μια μεταφυσική DNA σύνδεση. Ιδέα μου είναι; 
Τυχαίο, αλλά ενδιαφέρον, δεν το είχα σκεφτεί έτσι ως τώρα! Νομίζω πάντως πως και με τον Paul Oz μας συνδέει ως κοινός τόπος, εκτός από το όμορφο τυχαίο, η έλξη προς την pop κουλτούρα και τα έντονα χρώματα. Σε συνδυασμό με τον Marcelo Ricardo Zeballos, είμαι σίγουρος πως θα «δέσουμε» ωραία!

Ας μιλήσουμε για σένα, μιας και σε παρακολουθώ χρόνια. Σου ρίχνω τυχαία τέσσερις λέξεις - χαρακτηρισμούς μου, που νιώθω κάθε φορά που στέκομαι μπροστά στους πίνακες σου: φωτογραφοζωγραφική (σαν), αισιοδοξοσινεματικνουβέλ βαγκ (σαν), ρομαντικορετροφουτουρισμός (σαν) και ποπνουβελνουβό (εντελώς). Ποιες δέχεσαι ευχαρίστως, ποιες «πετάς» και με τι άλλο συμπληρώνεις το καλλιτεχνικό σου statement;
Καλλιτεχνικό statement… Νομίζω πως κάτι τέτοιο με δυσκολεύει πάντα, γιατί είναι λες και εγκλωβίζομαι σε φόρμες και ορισμούς, κάτι που είναι το τελευταίο που κάθε καλλιτέχνης θα ήθελε. Παρ’ όλα αυτά, δέχομαι όλα όσα λες και ό,τι μπορεί ο καθένας να πει ή να νιώσει με τους πίνακές μου - αυτή είναι και η ουσία, σωστά; Ζωγραφίζω νιώθοντας κάτι, ο θεατής το βλέπει, και είναι πολύ πιθανό να νιώσει κάτι τελείως διαφορετικό. Αυτή είναι η μαγεία κάθε μορφής τέχνης, άλλωστε. Πάντως, πρέπει να σου πω ότι αυτή την περίοδο δουλεύω κάτι εντελώς νέο και διαφορετικό…

Ξέρεις και από Αθήνα αλλά και από Λονδίνο. Έχεις πάει Μπουένος Άιρες; Κι επιστρέφοντας στις προηγούμενες πόλεις όπου και υπήρξες αλλά και υπάρχεις, τι αγαπάς αλλά και τι μισείς από τους τρόπους ζωής τους; Κι αν έπρεπε να διαλέξεις την ιδανική για σένα, ποια θα ήταν; 
Αγαπώ την Αθήνα και πάντα θα επιστρέφω σε αυτήν. Παράλληλα, ταξιδεύω συχνά στο Λονδίνο, γιατί μονίμως υπάρχει κάτι καινούργιο να δεις, να ανακαλύψεις και από αυτό να εμπνευστείς. Σε κάθε περίπτωση, δεν μισώ πράγματα, με ενοχλούν ίσως πολλά, όμως δεν τα μισώ. Και αγαπώ πολλά, κι από τις δυο πόλεις αλλά και από κάθε άλλη που επισκέπτομαι. Το Μπουένος Άιρες είναι προορισμός που έχω στα σχέδιά μου, το φαντάζομαι γεμάτο χρώμα, μουσική και ζωντάνια... Είμαι σίγουρος πως θα το αγαπήσω.

Τι μουσική ακούνε οι ήρωες και οι ηρωίδες σου; Πού συχνάζουν; Ερωτεύονται; Το γλεντούν ή γίνονται κομμάτια; Αγαπούν τις μοναξιές ή τρελαίνονται να χάνονται μέσα στο πλήθος; Κι επειδή κομμάτι τους θεωρητικά είσαι κι εσύ ως ο εκπρόσωπος- γεννήτοράς τους, τι θα πρέπει να γνωρίζουμε άλλο για τον Γιάννη Βαλυράκη; Ή μήπως τίποτα άλλο, ας αρκεστούμε σ' αυτό που βλέπουμε από αυτόν;
Μάλλον ακούν τη μουσική που ακούω εγώ, όταν τους ζωγραφίζω! Που σημαίνει κυρίως post-rock, punk-rock και jazz.  Πολλοί από αυτούς είναι μοναχικοί, άλλοι δεν μπορούν να μείνουν μόνοι λεπτό και λατρεύουν να χάνονται στο πλήθος - άλλοι είναι πάντα χέρι-χέρι με το ταίρι τους. Όσο για μένα, νομίζω πως προσπαθώ να «μιλώ» μέσα από τη ζωγραφική και τα χρώματα!

Crossroads: Από 26 Απριλίου έως 24 Μαΐου// Blender art: Ζησιμοπούλου 4, Γλυφάδα //www.theblendergallery.com

ΤΟ ΕΞΩΦΥΛΛΟ ΜΑΣ

Από την ομαδική έκθεση Crossroads που αρχίζει στην Blender διαλέξαμε τον Έλληνα να μας δώσει συνέντευξη και τον Αργεντίνο για να τον κάνουμε εξώφυλλο αυτήν την εβδομάδα. Αυτό είναι το βιογραφικό του:

Ο Marcelo Ricardo Zeballos είναι ένας από τους πιο καταξιωμένους καλλιτέχνες της Αργεντινής. Το βιογραφικό του περιλαμβάνει 44 ατομικές και ομαδικές εκθέσεις σε σημαντικά μουσεία της Αργεντινής, όπως το Μουσείο Eduardo Sivori και το Μουσείο Palais de Glace.
Ξεκίνησε την καριέρα του ως Art Designer στο musical «Beauty and the Beast» της Walt Disney, στην Αργεντινή και στο MTV της Αργεντινής. Εργάστηκε επίσης για την Universal Records και τη Sony Music. Συμμετείχε στο Cow Parade του Buenos Aires, καθώς και στο Polo & Art Show. Το έργο του υποστηρίζεται από πολύ σημαντικούς εικαστικούς όπως ο Clorindo Testa, o Luis Felipe Noé και ο Raul Santana etc.
 
Με φανερή επιρροή από τον διαφημιστικό κόσμο της φωτογραφίας, του κινηματογράφου και των αφισών, ο καλλιτέχνης επικεντρώνεται σε μεγάλες μορφές, των οποίων το κύριο θέμα είναι το πρόσωπο της γυναίκας. Τα χρώματα που επιλέγει είναι καθαρά ποπ και τονίζουν την έννοια του «ωραίου» φύλου, προβάλλοντας τα ελκυστικά χαρακτηριστικά του σε συνδυασμό με τη σύγχρονη αισθητική του καλλιτέχνη.

Μερικά από τα έργα του (παραχώρηση της Mamush Gallery) παρουσιάζονται στις 26/4 στην γκαλερί Blender. Δείτε πληροφορίες για την έκθεση στο Guide της Athens Voice.