Αφού δεν μπορώ να σας βλέπω σας στέλνω από εδώ τα νέα μου. Σας γράφω από το Χιούστον όπου βρίσκομαι το τελευταίο διάστημα στο πλαίσιο της «παράλληλης» ζωής μου. Εδώ είναι κάτι σα δεύτερο (ή τρίτο ή τέταρτο) σπίτι και η καθημερινότητα είναι πλήρως οργανωμένη: οικογένεια, επαγγελματικά, παρέες και αισθηματικά (που πάνε κατά διαόλου αλλά what else is new?) - το πλήρες πακέτο.
Πρώτα όμως μερικά γενικά νέα. Αν και το 2017 τελείωσε μέτρια, το 2018 ξεκίνησε δυναμικά - με τέλεια ψυχολογία, αποφασιστικότητα και τεράστια έμπνευση. Έκανα την επιβεβλημένη επίθεση αυτοβελτίωσης τον Ιανουάριο, με άσκηση, διατροφή, beauté, mindfulness, self-growth και όλα τα σχετικά και μοδάτα. Συγκρότησα νέο πλάνο προθέσεων και δράσεων και, με πολύ όρεξη, το ξεκίνησα. So far so good.
Την «Ημέρα του Προέδρου» η πόλη εορτάζει την αγάπη της για τον Ντόναλντ Τραμπ
Πίσω στο Χιούστον τώρα. Είμαι με τον Βασίλη (best friend & brother) και τη βαφτιστήρα μου και περνάμε όμορφα, όπως πάντα συμβαίνει όταν είναι κανείς με την οικογένεια που έχει μόνος του επιλέξει. Η αμερικάνικη νοοτροπία δε μου ταιριάζει καθόλου (π.χ. μπλέκω σε διαφωνίες ακόμη και όταν πηγαίνω στο φαρμακείο και δεν θα καταλάβω ποτέ πώς γίνεται να τρώει κανείς μεσημεριανό στις 12 και δείπνο στις 6) αλλά, προσπερνώντας αυτό, η εδώ πραγματικότητα έχει ενδιαφέρον και σε κάποιους τομείς είναι αντικειμενικά πολύ μπροστά. Η γενική μου διάθεση είναι κλασικά υπεράνω, αλλά μερικές στιγμές είναι αδύνατο να μην αισθανθείς σα συγγενής από το χωριό. Σε θέματα ελαφρού ρεπερτορίου τώρα, τα ψώνια είναι out of this world, το φαγητό μια από τα ίδια, πηγαίνουμε σε απίθανα μέρη (στο πολύ happening North Italia τρακάραμε και κρασιά Μπουτάρη - η Χριστίνα κάνει φοβερή δουλειά στην Αμερική για την προώθηση τους) και διασκεδάζω με τις πολιτισμικές διαφορές.
Staging με έργα Ελλήνων καλλιτεχνών. Μπροστά από το έργο του Κωνσταντίνου Βραζιώτη αισθάνομαι all-the-rage European curator και αυτό βγαίνει στο κοινό
Βρίσκομαι εδώ για πολλούς λόγους: να περάσω χρόνο με τους δικούς μου, να φροντίσω τις δουλειές μου (τρέχω το εικαστικό κομμάτι του Home Identity), να σχεδιάσουμε επόμενες κινήσεις και φυσικά... τα-ραμ.. να δω τι γίνεται με τα προσωπικά μου. Για το τελευταίο θα πω μόνο αυτό: αν και δε φημίζομαι για τον θερμό μου χαρακτήρα, τα κατάφερα κάπως να θεωρούμαι κάτι αντίστοιχο με τη Sofía Vergara. Αυτό μου έχει κάψει τον εγκέφαλο με συνέπεια να προκαλούνται περαιτέρω εκρήξεις μεσογειακού ταμπεραμέντου, με τελικό αποτέλεσμα... ό,τι φαντάζεστε. Και η ζωή συνεχίζεται. Επαγγελματικά τουλάχιστον η κατάσταση είναι υποσχόμενη και η προώθηση των Ελλήνων καλλιτεχνών βαίνει καλώς.
Στο Galveston λοιπόν η θάλασσα είναι καφέ
Έχω σα στόχο να επισκέπτομαι τουλάχιστον έναν νέο προορισμό στο εξωτερικό κάθε χρόνο. Εν προκειμένω είχα κατά νου μια 3ήμερη ρομαντική απόδραση που σχεδιάζαμε με το αγόρι στα Cayman Islands (σε συνέχεια επανασύνδεσης, που προφανώς δε συνέβη). Βολεύτηκα λοιπόν με μια μονοήμερη εκδρομή στο Galveston (ας πούμε Ραφήνα του Houston) και αυτό με τα χίλια ζόρια (ο καιρός είναι διαρκώς απαίσιος). Ελληνίδα γαρ, το συγκεκριμένο «θέρετρο» δεν είχε να μου πει πολλά, δεν υποτιμώ όμως ποτέ τη γοητεία του καινούργιου και εν πάση περιπτώση φάγαμε φανταστικά θαλασσινά. Υπογραμμίστηκε επίσης πόσο σημαντικοί είναι στη ζωή οι καλοί φίλοι (ο Βασίλης ας πούμε που όλο και κάτι καλύτερο θα είχε να κάνει στην ελεύθερη του μέρα από το να οδηγεί με βροχή στην Τεξαν-ική επαρχία).
Όπως προανέφερα, το shopping εδώ είναι μυθικό. Κατέφθασα ωστόσο δυναμικά εξοπλισμένη με καινούργια φορέματα της υπέροχης Ελισάβετ Καπογιάννη, που μόνο πρόσφατα ανακάλυψα πόσο kick-ass ρούχα φτιάχνει. Τα φοράω στα αμερικάνικα «κοσμικά» και κάνω εντύπωση, plus περνάω τη γέφυρα "business to pleasure" αριστοτεχνικά. Δυστυχώς το ηλεκτρονικό της κατάστημα είναι υπό κατασκευή, οπότε λινκ κάποια άλλη φορά. Έχω αυτο-ανακηρυχθεί brand-ambassador πάντως, γιατί μου είπε ότι είμαι το απόλυτο small ♥.
Μόνο ordinary δεν είναι τα προϊόντα της The Ordinary. Δεξιά, οι υπόλοιποι θησαυροί
Αμερική χωρίς επίθεση σε gadgets ομορφιάς δε νοείται. Πρώτη στη λίστα φυσικά η The Ordinary – η εταιρεία που έχει βάλει φωτιά στον χώρο της κοσμετολογίας, με προϊόντα εργαστηριακού επιπέδου σε (εντυπωσιακά) προσιτές τιμές. Κατάφερα ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ (είναι διαρκώς out of stock) να παραγγείλω όλη τη ρουτίνα αντιγήρανσης για πρωί & βράδυ ($58 για 6 μπουκάλια γεμάτα υαλουρονικό, ρετινοείδή, πεπτίδια και πολλά ακόμη χάι-τεκ συστατικά). Αντιγηραντικό breakthrough δεν έχω σημειώσει (θέλει 1 μήνα χρήσης) αλλά είμαι υπερενυδατωμένη και λαμπερή. Άλλο πολύτιμο τρόπαιο, το Uplift Roller της Nurse Jamie (ακριβούτσικο στα $75, υπάρχει ωστόσο λίστα αναμονής) το οποίο μου εξασφάλισε, κάνοντας περίπου μαγικά, η αποτελεσματική υπάλληλος στο Neiman Marcus. Υποτίθεται ότι κάνει κάτι σαν προσωρινό lifting (δε το προσυπογράφω ακόμη αλλά με έχει πείσει σαν ιδέα). Τέλος, το Microdermabrasion System της Neutrogena ($20), που υπόσχεται πιο όμορφο δέρμα από την πρώτη χρήση (καθόλου κακό). Θεωρώ δεδομένο το Forever Young.
Η δουλειά της Αριάδνης είναι με μια λέξη ΑΠΙΘΑΝΗ - ελάτε να τη δείτε από κοντά
Σε νέα πολιτιστικού ενδιαφέροντος, κάτι EXCITING: Εκτάκτως και εξ αιτίας υπερβολικού ταλέντου, αυτόν τον μήνα θα ανοίξει και πάλι το 9 ΕΝΝΕΑ για να παρουσιάσουμε την ατομική έκθεση της Αριάδνης Στροφύλλα, με (θεσπέσιο) τίτλο «Ελληνίδα Μάνα». Αυτό δεν ήταν στο πρόγραμμα αλλά δε μπόρεσα να αντισταθώ. Η Αριάδνη είναι πολύ νέα, μόλις γύρισε από τις σπουδές της στη Γλασκώβη και πολύ σύντομα θα ξαναφύγει στο εξωτερικό. Προβλέπω ότι θα κάνει φανταστική καριέρα και εγώ θα χαίρομαι που την ανακάλυψα και της έκανα την πρώτη της ατομική. Συμπτωματικά, η έκθεση εξελίσσεται σε ΣΑΣΜ-ική υπόθεση - σύμπραξη δηλαδή αποφοίτων της Σχολής Μωραϊτη - και αυτό μου φαίνεται πολύ γλυκό. Τα εγκαίνια είναι στις 22 Μαρτίου (βάλτε το στο πρόγραμμα) - ελάτε να δείτε τι ετοιμάσαμε και να μας πείτε τη γνώμη σας.
Μαζί με εμένα έρχονται και μερικά prints Αμερικάνων καλλιτεχνών που εδώ και καιρό είχα βάλει στο μάτι, με πρώτη και καλύτερη τη «Φονική Γυναίκα» του Shepard Fairey
Τα καυτά νέα δε σταματούν: Σε περίπτωση που δεν ήταν σαφές, επιστρέφω as we speak στην Ελλάδα και, για αλλαγή, είμαι πολύ χαρούμενη που γυρίζω. Σκέφτομαι να μείνω - το νομαδικό frame of mind έχει αρχίσει να χάνει την αίγλη του και -κυρίως- μου έχει λείψει να είμαι βασίλισσα των πάγων αντί για θερμόαιμη Latina. Διαπίστωσα τελευταία ότι έχω γύρω μου τόσο ιδιαίτερους και ταλαντούχους ανθρώπους που τι πιο ωραίο από το να κάνω πράγματα μαζί τους; Όχι απαραίτητα τα ίδια πράγματα με πριν - η ανάγκη για εξερευνήσεις παραμένει. Μια από τις αγαπημένες μου φίλες και συνεργάτιδες είναι φυσικά η αδερφή μου (Ιφιγένεια ®) την οποία προσπαθώ να δελεάσω με φοβερές ιδέες αλλά ασχολείται ήδη με το επόμενο της βιβλίο (τον Τελευταίο του Πάρτι τον διαβάσατε ή να βάλω τις φωνές;) - δεν θα μου γλιτώσει όμως.
“Rollin above talking” λέει το badass t-shirt που μου έστειλε ο Χάρης από την Propaganda και μου φαίνεται καλή συμβουλή
Πρέπει να σας αφήσω τώρα αλλά ανυπομονώ να σας δω στα εγκαίνια την Πέμπτη, 22 Μαρτίου, αν είστε στην Αθήνα. Αλλιώς θα τα πούμε κάπως / κάπου αλλού και σίγουρα προσεχώς μέσα από το επόμενο μου «γράμμα».
14°
