Η ζωγράφος Μαρία Φιλοπούλου στις «Συζητήσεις» του Μουσείου της Τράπεζας της Ελλάδος

Εκπροσωπώντας τη σύγχρονη παραστατική ζωγραφική στην Ελλάδα, η Μαρία Φιλοπούλου μαγνητίζει διεθνώς με τους πίνακες μεγάλων διαστάσεων τα μάτια όσων μπορούν να γοητευτούν από τους κόσμους που μπορούν να γεννήσουν ή να αποτυπώσουν τα χρώματα. Στα έργα της δεσπόζουν αρμονικά οι ανθρώπινες φιγούρες με το γαλαζοπράσινο υγρό στοιχείο. Σώματα που κολυμπούν σε βυθούς που φωτίζονται από δυνατούς ήλιους, διάσπαρτες αρχαιότητες που ενδυναμώνουν τις μοντέρνες απεικονίσεις της, τέχνη που δεν έχει περάσει απαρατήρητη.

Η δουλειά της έχει εκτεθεί στο Λονδίνο, το Παρίσι, τη Νέα Υόρκη, τη Φλόριντα, το Πεκίνο, τη Μελβούρνη, την Κωνσταντινούπολη, το Βερολίνο και τη Λευκωσία, έργα της ανήκουν στη συλλογή της Εθνικής Πινακοθήκης και της Βουλής των Ελλήνων, σε ιδιωτικά μουσεία και συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Καθόλου παράξενο, όταν τα χρώματα ακτινοβολούν την έμπνευση και τη δημιουργικότητα.

Την Πέμπτη 15 Φεβρουαρίου, στις 18.00, η εικαστικός συναντάται με τη δημοσιογράφο Μαίρη Αδαμοπούλου στις Συζητήσεις στο Μουσείο της Τράπεζας της Ελλάδος, τις εισαγωγικές εκδηλώσεις στην έκθεση της Συλλογής της Τράπεζας με τίτλο Τόποι Αναφοράς, η οποία οργανώνεται με αφορμή την επέτειο των 90 ετών από τη λειτουργία της και θα εγκαινιαστεί στο Μουσείο Μπενάκη της οδού Πειραιώς στις 14 Μαρτίου 2018.

Ποια είναι η δύναμη της έμπνευσης; Σε μία εκ βαθέων συνομιλία γύρω από την εικαστική δημιουργία, με αφορμή το έργο Θάλασσα (2013) που ανήκει στη Συλλογή της Τράπεζας και θα παρουσιαστεί στην έκθεση Τόποι Αναφοράς, η Μαρία Φιλοπούλου μοιράζεται τις σκέψεις της για τις μεθόδους εργασίας και το χώρο του εργαστηρίου, τη δημιουργική και επαγγελματική ικανοποίηση, καθώς και τους μελλοντικούς στόχους στην πορεία της.

Γεννημένη το 1964 στην Αθήνα, βρέθηκε στο Παρίσι από το 1984 έως το 1988 σπουδάζοντας ζωγραφική στην École nationale supérieure des beaux-arts με δάσκαλο τον Leonardo Cremonini. Εκεί συνέχισε έως το 1989, έπειτα από υποτροφία της γαλλικής κυβέρνησης, με μεταπτυχιακές σπουδές στη λιθογραφία έχοντας δάσκαλο τον Αbraham Hadad.

Καταγράφοντας το «τώρα», διερευνώντας με τα χρώματα και τις γραμμές της τη μεταβλητότητα κάθε χρονικής στιγμής, οι θεατές που έρχονται αντιμέτωποι με τους πίνακές της αιχμαλωτίζονται από τις οικίες αναμνήσεις του τοπίου. Θερμά καλοκαίρια; Διακοπές που έχουν εντυπωθεί στη μνήμη; Βιωμένοι προσωπικοί παράδεισοι; Σαν μια υποβρύχια ιμπρεσιονιστική κάμερα που αποτυπώνει στιγμιαίες αντανακλάσεις όσων συμβαίνουν στο βυθό ή πάνω από αυτόν, οι ελαιογραφίες της σε καμβά παγώνουν το χρόνο και το χώρο, προκαλούν σκέψεις, γεννούν όνειρα και επιθυμίες, αγγίζουν λογική και συναίσθημα. Αυτό δεν θα πει αληθινή Τέχνη;

Μετά τους ζωγράφους Γιώργο Ρόρρη και Γιάννη Αδαμάκο, η τρίτη κατά σειρά προσκεκλημένη στο Μουσείο της Τράπεζας δίνει απαντήσεις και δέχεται ερωτήσεις σε μια συζήτηση που, όπως και οι προηγούμενες, θα μεταδοθεί ζωντανά μέσω της σελίδας του Μουσείου στο Facebook