Electra

Δεύτερη παρουσίαση της παράστασης «Ηλέκτρα Αυτουργός» από το Χοροθέατρο Ροές και τη Σοφία Σπυράτου με τη συμμετοχή του συνθέτη Michael Nyman. Λίγο πριν την έλευσή του στην Αθήνα ο Βρετανός μουσικός μιλά στην Α.V., λίγα λεπτά αφότου άνοιξε τα μάτια του.

Έχετε ποτέ «πνιγεί» μέσα στην επανάληψη, όπως συνέβη με τα νούμερα στην ταινία του Γκρίναγουεϊ;

Απολαμβάνω τη μινιμαλιστική μουσική, τον τρόπο παρουσίασης ιδεών με την επανάληψη. Η επανάληψη, ξέρεις, σου δίνει την ευκαιρία για ανάλυση και όταν επαναλαμβάνεις έχεις δύο πιθανότητες. Η μία να γράψεις κάτι που είναι ακριβώς το ίδιο και η άλλη να γράψεις όχι το ίδιο αλλά κάτι παρόμοιο, μια παραλλαγή προεπιλεγμένων εικόνων. Όταν περπατάς στο δρόμο τι βλέπεις; Bλέπεις επανάληψη.

Η σχέση σας με την ελληνική μυθολογία;

Νομίζουμε ότι ξέρουμε την ελληνική μυθολογία γιατί είναι μέρος της διανοουμενίστικης δίαιτάς μας. Το είδος της εκπαίδευσης που είχα δεν μου επέτρεψε να διεισδύσω σ’ αυτή με πολλές λεπτομέρειες. Έχω δει την «Ηλέκτρα» σαν θεατρικό, σαν ταινία, έχω διαβάσει το πρωτότυπο και θεωρώ την ελληνική εκδοχή της από τις Ροές μια ενδιαφέρουσα αναπαράστασή της. Ανυπομονώ να ανακαλύψω ή να ξανα-ανακαλύψω την ιστορία από μέσα, σαν συντελεστής πια. Αν και δεν χορεύω, οι προθέσεις μου σαν συνθέτης είναι να αποτυπώσω μουσικά ό,τι συμβαίνει στη σκηνή.

Το ’68, σε ένα άρθρο στο περιοδικό “Spectator”, εισάγατε τον όρο minimalism (μινιμαλισμός). Ποιο ήταν το γενικότερο πλαίσιο της περιόδου;

Παρατήρηση και συνειδητοποίηση χρειαζόταν. Γνώριζα για τη Μinimal Art και όταν άκουσα ένα αντίστοιχο μουσικό κομμάτι δεν χρειαζόταν πολλή διαύγεια για να καταλάβει  κανείς ότι υπήρχε σε αυτό η μουσική αναλογία, η συσχέτισή της με τη μινιμαλιστική οπτική τέχνη. Οπότε πρόσθεσα τις λέξεις minimal & music και ακόμη μιλάμε γι’ αυτό σήμερα.