Δημήτρη Ντόκο, γιατί έχεις γεμίσει σκαραβαίους την Αθήνα;

Πολύχρωμοι σκαραβαίοι περιπλανώνται, σκαρφαλώνουν, διαπλέκονται και ελίσσονται ανάμεσα σε ιερογλυφικά γράμματα - μηνύματα. Και πάντα σε φόντο ενός ποικιλόμορφου περιβάλλοντος: είτε στους τοίχους της Αθήνας, μιας και ο Ντόκος –ψάξε τον– ασκεί τη street art του σε πάμπολλα σημεία της πόλης, είτε στην γκαλερί The Blender, όπου μια νέα σειρά από πίνακές του εκτίθενται και σε προσκαλούν να αποκωδικοποιήσεις τους συμβολισμούς του. Από την αρχαία Αίγυπτο έως και τον Φραντζ Κάφκα, η ιδιαίτερη, σουρεαλιστική και πολύχρωμη «εντομολογία» του Ντόκου αντιλαμβάνεται τον κόσμο, τα υποκείμενα και τα αντικείμενά του υπό το πρίσμα μιας διαρκούς αλλαγής και εξέλιξης, καθώς μόνο έτσι τα «είδη» επιβιώνουν και προχωρούν. Γεωμετρικά σχέδια και λάδια, ακρυλικά, ξύλα, πόρτες παλιών ψυγείων, καθρέφτες και λαμαρίνες - καπό αυτοκινήτων, συνθέτουν μια εντυπωσιακή δουλειά ενός καλλιτέχνη, που, παρά το «δυσπρόσιτο» της επαφής με τον μιντιακό κόσμο, δεν αρνήθηκε μια μικρή κουβέντα-introduction στο σύμπαν του. Να και κάτι άλλο, επομένως, που μας ενθουσιάζει με την περίπτωσή του: λιτά, χωρίς άγχος δημοσιότητας ή περιττά λογύδρια, ο Ντόκος προχωρά, εκπέμπει τα μηνύματα κι όποιος ακολουθεί, βλέπει, συνδέεται και… kudos!

Σκαραβαίοι μόνο! Υπάρχει μια μονοσήμαντη μεν αλλά συνεχής προέκταση του έργου σου, μια ευλαβικά εμμονική, αν μου επιτρέπεις, στάση ως προς το κόνσεπτ της «Μεταμόρφωσης»: ο Σκαραβαίος, σήμα κατατεθέν σου, αλλάζει κέλυφος, όπως και τα μηνύματα με αλφάβητο και σύμβολα. Τι κρύβεται πίσω από αυτή την επιμονή σου με το έντομο;

Περιορισμένος δεν αισθάνομαι σίγουρα, διότι η αιτία που με ωθεί προς τη δημιουργία είναι η ανάγκη μου να αισθανθώ ελεύθερος. Ο σκαραβαίος είναι λοιπόν το μέσο που έχω επιλέξει για να αφηγηθώ μια ιστορία. Αν αυτό με περιόριζε ή δεν έβρισκε μέσα μου την πηγή της δημιουργικότητας, θα έκανα κάτι άλλο.

'The Black Button' 2017, 70 x 50 cm, Acrylic, Gold Leaf and Gouache on Wood

Υπάρχει κάτι το διφορούμενα παιγνιώδες στη χρήση του σκαραβαίου; Εσύ μιλάς για ευθείες συνδέσεις με τον ιερογλυφικά κωδικοποιημένο κόσμο της Αιγύπτου, όπου εκεί το έντομο απεικόνιζε τον ήλιο και κατ’ επέκταση το βασιλιά Ρα. Για τους πολεμιστές πάλι, ως φυλαχτό, συμβόλιζε τη δύναμη. Ανατρέχεις ως προς τη δύναμη του συμβόλου ακόμα και στην Αρχαία Ελλάδα. Για πες...

Ευθείες συνδέσεις για έναν καλλιτέχνη δεν υπάρχουν. Όλα προκύπτουν από το φιλτράρισμα της πραγματικότητας μέσα από την αυθόρμητη κρίση ή την αίσθηση της καθημερινότητας που διακατέχει το δημιουργό τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Η δύναμη και η σημασία του εκάστοτε συμβόλου αλλάζει ριζικά τόσο μέσα στις εποχές, όσο και μέσα στην εξέλιξη της τέχνης. Ο σκαραβαίος, προσωπικά, με ελκύει σαν σκελετός και με εμπνέει σαν φυσική ύπαρξη και λιγότερο με ενδιαφέρει η θέση που είχε ως σύμβολο σε πολιτισμούς ή το πώς έχει χρησιμοποιηθεί από προγενέστερους καλλιτέχνες.

Τι θα δούμε στην Blender; Ολοκαίνουργια; Παλιά; 50-50;

Καινούργια έργα, με διαφορετικό μοτίβο. Θα δείτε τη συνέχεια της έμπνευσής μου και σε άλλα επίπεδα πλέον.

'The Red Button' 2016, 70 x 50 cm, Acrylic, Gold Leaf and Gouache on Wood

Μεταμορφώσεις. Πώς τις παρατηρείς στους ανθρώπους πρώτα και στην πόλη κατ’ επέκταση; Τι είναι αυτό που καθορίζει την εξέλιξή μας-τους-της; Συμβαίνει συνειδητά ή ερήμην μας; 

Μέσα από τη δική μου οπτική, άνθρωποι και πόλη είναι ένα, και κατά συνέπεια και η εξέλιξή τους ή η μεταμόρφωση, όπως το λες εσύ, είναι κοινή. Πρώτα οι άνθρωποι κάνουν την πόλη και εν συνεχεία η πόλη τους ανθρώπους. Όταν οι άνθρωποι γίνονται πιο κλειστοί, πιο φοβισμένοι, τότε και η πόλη παίρνει την ίδια όψη. Αυτό που καθορίζει την εξέλιξη όλων μας είναι η κοινωνικοπολιτική κατάσταση, η παιδεία αλλά και η ίδια η ενέργεια της πόλης, που πηγάζει μέσα από τη διάθεση και τη δυνατότητα (χρόνος, χρήματα, δρώμενα) που έχει ο κόσμος να την εκτονώσει. Υπάρχουν αλλαγές που γίνονται συνειδητά, είτε με τη μορφή ακτιβισμού είτε με την έκφραση της τέχνης σε δημόσιους χώρους, ακόμα και με μία διαδήλωση ή μια παρέα μαθητών που κάνει skate στην πλατεία. Παρ’ όλα αυτά, η γενικότερη αλλαγή της τάξης των πραγμάτων του τέλους μιας εποχής πιστεύω πως έρχεται ερήμην μας σαν μια συλλογική πλάνη την οποία τελικά την αντιλαμβάνεται κάθε φορά η επόμενη γενιά από τη δική μας.

Σκέψου εσένα. Κι αν μπορείς και θες, μίλησέ μου για τη δική σου εξέλιξη-μεταμόρφωση. Και κατά τη διάρκεια της έως τώρα ζωής σου, μα και κατά τη διάρκεια της καθημερινότητάς σου. Αλλάζεις; 

Παίρνω σαν δεδομένο ότι όλοι οι άνθρωποι αλλάζουμε θέλοντας και μη. Το πόσο θα αλλάξει κανείς βρίσκεται στο χέρι του. Για να μπορέσεις να εξελιχθείς ως άνθρωπος και ως καλλιτέχνης πρέπει να είσαι πρόθυμος και ανοιχτός, να σέβεσαι το διαφορετικό και να σε ελκύει η γνώση. Προσπαθώ να αλλάζω, είναι κάτι που μου αρέσει να βλέπω στον εαυτό μου. Έχω συνεχώς μια τάση να παρατηρώ τον κόσμο, να αντλώ πληροφορίες και ύστερα να τις αποκωδικοποιώ. Αυτό είναι κάτι που σε αλλάζει καθημερινά. Κανένας άνθρωπος και ειδικά κανένας καλλιτέχνης δεν μπορεί να έχει τα μάτια του κλειστά και να μην παρατηρεί. Η τέχνη από μόνη της είναι ένας χώρος συγκέντρωσης νέων ιδεών. Αλλάζεις όσο αυτά που παρατηρείς τα αντιλαμβάνεσαι, τα συνειδητοποιείς και τα επεξεργάζεσαι. Αν απλά αυτά περνούν μπροστά από τα μάτια σου, τότε δεν σου μένει τίποτα και συνεπώς δεν σε αλλάζουν. Όσο λοιπόν βλέπω τον εαυτό μου να αλλάζει, τόσο θα ξέρω ότι θα είμαι και σε θέση να δημιουργώ και να κάνω καινούργια πράγματα. Το ερώτημα λοιπόν για μένα δεν είναι αν αλλάζω, αλλά αν αλλάζω όσο μπορώ.

'Waiting for Something' 2017, 71 x 50 cm, Acrylic and Gouache on Wood

The Blender Gallery, Ζησιμοπούλου 4, Γλυφάδα. Από 2 Νοεμβρίου έως και 8 Δεκεμβρίου 2017.