Τα τερατάκια του Parisko ζουν στις Κυκλάδες

Ας μας συστηθούν

«Οι άνθρωποι ήταν από πάντα σιχαμεροί, διεφθαρμένοι και χαμερπείς κι αν δεν υπήρχαν ο Δευκαλίων και η Πύρρα να πετούν πέτρες πίσω τους μετά τον κατακλυσμό για να ξαναγεννηθεί το είδος, τώρα δεν θα υπήρχε κανείς μας. Λίγοι γνωρίζουν πως κάποιες απ’ αυτές τις πέτρες αρνήθηκαν να μεταμορφωθούν σε ανθρώπους. Σκληρά πλάσματα! Θαλασσινά. Σφήνωσαν στα βράχια και παρέμειναν κοντά στο νερό, χιλιάδες χρόνια τώρα, ακούνητα και χαμαιλεοντικά, μετέωρα μεταξύ ζωής και ύλης, ασφαλή μέσα στην άχρονη ησυχία τους. Γι’ αυτό, αν νιώσεις κάτι να σαλεύει ξοπίσω σου σε κάποια παραλία, αρκεί να αφουγκραστείς: Είναι τα beach creatures του Paris Koutsikos, που ξυπνούν με τις πρώτες ηλιαχτίδες του Μάη, αγαπούν τα κορίτσια με μπικίνι και, ή σου κλείνουν το μάτι περιπαιχτικά, ή κάνουν πως κοιτούν αλλού. Μας παρακολουθούν μυστικά, άλλοτε με χιούμορ, άλλοτε με φρίκη, πάντα όμως με τη δέουσα σοβαρότητα χάρη στη μακαριότητα που τους χαρίστηκε. Επιδεικτικά απαθή κι αδιάφορα, τους αρέσει να μας χαζεύουν αφ’ υψηλού, διασκεδάζοντας να μας βλέπουν να επαναλαμβάνουμε τα ίδια λάθη».

Πότε ξεκίνησε αυτό το πρότζεκτ, Πάρη, και τι ακριβώς είναι;

Ξεκίνησε το καλοκαίρι του 2014 στα Κύθηρα, στην παραλία Κομπονάδα. Πολύς ήλιος, ζέστη, όλοι αραχτοί, λιώναμε. Ανέκαθεν δεν μ’ άρεσε το σκέτο πολύωρο κάψιμο κάτω απ’ τον ήλιο. Όμως δεν μ’ έπαιρνε να φύγω. Η παρέα ήταν για να λιώνει κι άλλο, δεν είχα μεταφορικό μέσο, έπρεπε κάτι να κάνω. Άρχισα να παρατηρώ τα βράχια γύρω μου και τελείως ξαφνικά είδα ένα να με παρατηρεί επίσης! Για την ακρίβεια, δεν με κοιτούσε αλλά ήταν σα να μου λέει «ε, πστ! Από δω!». Ε, μετέφερα δυο πέτρες, τις τοποθέτησα εκεί που υποθετικά θα ήταν τα μάτια του και, να το!

Μετά κόλλησα. Όπου και να πήγαινα τσέκαρα να δω αν κάποιος βράχος μού μιλάει και τι έχει να μου πει. Κουβαλάω πάντα μαύρους μαρκαδόρους μαζί μου για να σχεδιάζω τα μάτια αλλά έχει τύχει να τα σχεδιάσω και με καρβουνιασμένα ξύλα που βρήκα στην παραλία. Σαν πρότζεκτ δεν ξέρω ακριβώς τι είναι, το κάνω γιατί βαριέμαι απλά να κάθομαι στην παραλία και να ψήνομαι. Μετά, ένας φίλος το συνέδεσε με το μύθο του Δευκαλίωνα και της Πύρρας και μου φάνηκε να ταιριάζει πολύ! Είπα, «για δες ρε συ, έχει και αναφορές στην αρχαιότητα!»

Με τι κριτήριο διαλέγεις τους βράχους και τις πέτρες;

Πρέπει, με κάποιο τρόπο, να έχει χαρακτηριστικά προσώπου και απλώς να λείπουν τα μάτια. Μετά τοποθετώ και δόντια! Και φρύδια άμα λάχει! Ή κανά ρουθούνι!

Με τι κριτήριο διαλέγεις τα νησιά;

Με κανένα. Όπου βρεθώ. Τα πιο πολλά όμως έχουν γίνει στην Τζια γιατί τα τελευταία καλοκαίρια κόλλησα εκεί. 

Γιατί μόνο νησιά;

Έτυχε. Σκέφτομαι να το μεταφέρω και σε άλλα περιβάλλοντα. Είναι on going project. Δεν έχει τελειώσει! Αυτά είναι τα παράλια πλάσματα. Τα επόμενα μπορεί να είναι τα βουνίσια. Όπου υπάρχουν βράχια και πέτρες, υπάρχει ελπίδα.

Θυμήσου ένα σχόλιο που σου έκαναν γι’ αυτή τη δουλειά και σου έκανε εντύπωση

«Δεν το πιστεύω!...» Τουρίστας στη Σύρο που με έβλεπε μια ώρα να παιδεύομαι για να βρω τον κατάλληλο βράχο, τη θέση των ματιών, να μαζεύω πέτρες για τα δόντια, δεν είχε καταλάβει τι κάνω. Όταν το είδε, εκφράστηκε έτσι.

Μένει το έργο καιρό πάνω στην πέτρα ή το καταστρέφουν;

Μερικά έχουν αντέξει κουτσά στραβά μέχρι το επόμενο καλοκαίρι. Τα περισσότερα ωστόσο τα τρώει ο χειμώνας. Μια φορά είχα δει κάτι πιτσιρίκια να καταστρέφουν ένα που είχα φτιάξει. Μια άλλη, όμως, κάποια άλλα εμπνεύστηκαν και φτιάξανε και δικά τους!

Τι ακριβώς θα δούμε στην έκθεση που ετοιμάζεις;

Φωτογραφίες των έργων σε διάφορες διαστάσεις. Από 25x25cm έως 70x100cm.

Ιnfo: H έκθεση «Beach Creatures» με τις φωτογραφίες των έργων του Πάρη Κούτσικου γίνεται στο μπαρ - εστιατόριο ΦΟΥΑΡ (Μητροπόλεως 72 & Χριστοπούλου 6, Καπνικαρέα) στο Μοναστηράκι. Τρ. - Κυρ. 19.00 - 03.00. Διάρκεια έως Κυριακή 8/10. www.parisko.com