Συναίσθημα. O καταλύτης που κάνει την πληροφορία εμπειρία, που δίνει διάρκεια στη στιγμή, που μετατρέπει το βίο σε ζωή διέπει τον φετινό προγραμματισμό της Στέγης. Κι ενώ το 2018 θα δούμε μεταξύ άλλων τον Δημήτρη Καραντζά να σκηνοθετεί το νέο έργο του Ευθύμη Φιλίππου (Ροπμ/Rob, 17-28.1), τον Άγγελο Φραντζή το «Απίθναο ταξίδι» (2-4.2), την «Πενθεσίλεια» σε σκηνοθεσία Παντελή Δεντάκη (14-23.2), την παγκόσμια πρεμιέρα του Akram Khan με το έργο «Xenos» (21-27.2), το FFF που εξερευνά την αρχαιολογία ως επιστήμη (2-16.5) ή τη συγγραφέα Hanya Yanagihara να δίνει μια διάλεξη (4.6) ας δούμε μέχρι το τέλος του ‘17 τους 10+1 λόγους για να επισκεφτούμε τη Στέγη.
4-8.10
«Όλα θα πάνε καλά (1) Το τέλος του Λουδοβίκου», Joël Pommerat
Η Στέγη μεταμορφώνεται σε Κοινοβούλιο. Η πιο πολυσυζητημένη παράσταση της Γαλλίας (βραβεία Μολιέρου, 2016) με ένα πλήθος ηθοποιών να ερμηνεύει δεκάδες πρόσωπα: βασιλείς, προέδρους, βουλευτές, καρδιναλίους, θερμόαιμους επαναστάτες και αγανακτισμένους πολίτες. Πρωτίστως, όμως, ενσαρκώνουν τις ιδέες τους. Ο ιστορικός διάλογος που «γέννησε» την ευρωπαϊκή δημοκρατία αναβιώνει, ενώ η Μασσαλιώτιδα και ο Λουδοβίκος ΙΣΤ' συναντιούνται με το «εδώ και τώρα». Γιατί, ίσως, το 1789 να μην είναι τελικά τόσο μακριά.
«Όλα θα πάνε καλά (1) Το τέλος του Λουδοβίκου», Joël Pommerat
Με τους: Saadia Bentaieb, Agnes Berthon, Yannick Choirat, Eric Feldman, Philippe Frecon, Yvain Juillard, Anthony Moreau, Ruth Olaizola, Gerard Potier, Anne Rotger, David Sighicelli, Maxime Tshibangu, Simon Verjans, Bogdan Zamfir
«Ουγκώ: Μια Ουτοπία», Σοφία Μαραθάκη / Ομάδα Θεάτρου ΑΤΟΝΑλ
«Αυτό που ορθώνεται ετούτη τη στιγμή δεν είναι η Ευρώπη των λαών. Είναι η Ευρώπη των βασιλέων» γράφει ο σπουδαίος ποιητής, λογοτέχνης και οραματιστής της Ενωμένης Ευρώπης, Βικτόρ Ουγκώ, στα μέσα του 19ου αιώνα. Η σκηνοθέτης Σοφία Μαραθάκη βασίζεται στον Ύμνο στην Ενωμένη Ευρώπη του Ουγκώ για να φτιάξει μια παράσταση για την ουτοπία και την πραγματικότητα της Ευρώπης του ανθρωπισμού. «Τι είναι η Ευρώπη;» αλλά και «Τι θα μπορούσε να είναι η Ευρώπη;», αν οι επαναστάσεις είχαν πετύχει το στόχο τους;
Κυριακή 15/10, Μετά την παράσταση, συζήτηση του κοινού με τους συντελεστές
24-27.10
«887», Robert Lepage / Ex Machina
Ο σπουδαίος Καναδός multimedia δημιουργός, ο μέγας παραμυθάς-στοχαστής και μοναδικός περφόρμερ-αφηγητής αναρωτιέται: πώς λειτουργούν η μνήμη και η λήθη – ατομική και συλλογική; Πώς συγκροτείται και πώς αποδομείται η ταυτότητα – προσωπική και εθνική; Κυρίαρχο σκηνικό στο λυρικό, καυστικό, παιγνιώδες και μελαγχολικό 887 είναι ένα πολυμορφικό κουκλόσπιτο, ομοίωμα της πολυκατοικίας στην οποία μεγάλωσε ο Λεπάζ, στον αριθμό 887 της Murray Avenue της πόλης του Κεμπέκ.
«Η μόνη μας πατρίδα είναι η παιδική μας ηλικία» έλεγε ο Γάλλος φιλόσοφος Roland Barthes και το 887 μοιάζει με έναν ιδιοσυγκρασιακό φόρο τιμής στη διάσημη αυτή ρήση.
Κείμενο, Σκηνοθεσία, Σκηνικά & Ερμηνεία: Robert Lepage
Κεντρική Σκηνή, 20.30
Παράλληλη δράση
Τετάρτη 25/10, Μετά την παράσταση, συζήτηση του κοινού με τους συντελεστές
25-27.10
«Kalakuta Republik», Serge Aimé Coulibaly
Ένας ανεμοστρόβιλος κίνησης, ποίησης, πολιτικού προβληματισμού και λατρείας για τη ζωή, ένα ατόφιο κομμάτι Αφρικής χωρίς τα συνήθη κλισέ. Ο χαρισματικός Νιγηριανός μουσικός και πολιτικός ακτιβιστής Fela Kuti είναι η πηγή της έμπνευσης για την εκρηκτική παράσταση του Σερζ Αιμέ Κουλιμπαλύ από την Μπουρκίνα Φάσο. Υπό τους ήχους ενός σαγηνευτικού σάουντρακ, οι επτά χορευτές γράφουν ιστορία με τα σώματά τους, καθώς ο ηλεκτρισμένος χορός τους επιχειρεί να εγείρει ερωτήματα γύρω από τη θέση του καλλιτέχνη στο σύγχρονο κόσμο, αλλά και της Αφρικής μέσα στο παγκοσμιοποιημένο τοπίο.
Σύλληψη & Χορογραφία: Serge Aime Coulibaly
Μικρή Σκηνή, 21.00
Παράλληλη δράση
Πέμπτη 26/10, Μετά την παράσταση, συζήτηση του κοινού με τους συντελεστές
4-7.11
In-Edit
Το μεγαλύτερο φεστιβάλ μουσικού ντοκιμαντέρ στον κόσμο επιστρέφει στη Στέγη! Το In-Edit δεν είναι μόνο ένα φεστιβάλ, είναι το παρασκήνιο του μουσικού κόσμου. Καταγράφει με την ίδια ειλικρίνεια τις στιγμές δόξας, αλλά και τις εντάσεις, τις αποτυχίες και τις συγκινήσεις. Αποτυπώνει τον παγκόσμιο χαρακτήρα της μουσικής, αλλά και την αλλαγή των αποχρώσεών της ανάλογα με τη χώρα, την πόλη ή τη γλώσσα. Κλείνοντας 15 χρόνια παρουσίας στη Βαρκελώνη, απ’ όπου ξεκίνησε, συνεχίζει το ταξίδι του στον κόσμο, κάνοντας πρώτη στάση στην Αθήνα. Το πρόγραμμα που παρουσιάζεται φέτος στη Στέγη είναι γεμάτο συναρπαστικές ιστορίες, λέξεις, εικόνες και μουσική, που δεν θα αφήσουν κανέναν ασυγκίνητο.
Επιμέλεια-Οργάνωση: Parenthesis
Κεντρική Σκηνή & Μικρή Σκηνή
18.11.2017 - 15.4.2018
«Οι παραθεριστές» του Μαξίμ Γκόρκι, Μαρία Μαγκανάρη
«Πώς πρέπει να είναι οι άνθρωποι για να μην τους βαριόμαστε;» αναρωτιέται ο Μαξίμ Γκόρκι στο πολυπρόσωπο και ελάχιστα παιγμένο στη χώρα μας έργο του 1904 που ανεβαίνει στην Εφηβική Σκηνή, με τη Μαρία Μαγκανάρη να το μεταφέρει από την προεπαναστατική Ρωσία στο σήμερα του ελληνικού καλοκαιριού.
Συχνά λέμε ότι πάμε διακοπές για να «ξεφύγουμε». Ξεφεύγουμε, όμως, ποτέ από τον εαυτό μας; Οι παραθεριστές του Γκόρκι αναλώνονται σε φλυαρίες, γκρίνιες, τσακωμούς, μεθύσια και ανεκπλήρωτους έρωτες μέσα σε μια ατμόσφαιρα νωθρότητας. Ευτυχώς, όχι όλοι. Κάποιοι, οι νεότεροι, θα μας θυμίσουν αυτό που πάντα υποστήριζε ο Γκόρκι: «Ο άνθρωπος είναι το μοναδικό θαύμα στη Γη».
«Δαιμονισμένοι» του Φιoντόρ Ντοστογιέφσκι, Konstantin Bogomolov
[Παγκόσμια Πρεμιέρα] Ο Ντοστογιέφσκι προσγειώνεται στην Αθήνα και οι χίλιες σελίδες των Δαιμονισμένων του ζωντανεύουν με φόντο την Ελλάδα του σήμερα. Είναι η πρώτη φορά που η Στέγη καλεί έναν ξένο σκηνοθέτη, τον ρηξικέλευθο Ρώσο Κονσταντίν Μπογκομόλοφ, που αποθεώθηκε το 2016 για τους αξέχαστους Καραμάζοφ του, να εργαστεί με Έλληνες ηθοποιούς. Μηδενιστές και προφήτες, τρομοκράτες και επαναστάτες, εκτελεστές και αυτόχειρες κατακλύζουν τη Στέγη. Οι Δαιμονισμένοι δεν υπήρξαν ποτέ άλλοτε πιο σημερινοί, «ελληνικοί», «ρωσικοί» και οικουμενικοί.
Η Αντιγόνη του Σοφοκλή με τα χαρακτηριστικά μιας κωμωδίας. Γίνεται; Αν φανταζόμασταν κάποιον να επιχειρεί να «αναποδογυρίσει» την αρχαία τραγωδία, αυτή θα ήταν η Λένα Κιτσοπούλου, η πληθωρική αντι-περσόνα του ελληνικού θεάτρου. Καλώντας στη σκηνή μια ομάδα ανθρώπων που παραπέμπουν σε Χορό αρχαίας τραγωδίας, η συγγραφέας και σκηνοθέτις δοκιμάζει να εμβολίσει τον σοφόκλειο μύθο με στιγμές ενός σατιρικού και απελπισμένου «εδώ και τώρα». «Δεν την προσπαθώ την κωμωδία» λέει. «Είναι μια μορφή απόγνωσης και μη ενοχής για την ευτελή πλευρά του εαυτού μου.»
Τετάρτη 20.12, Μετά την παράσταση, συζήτηση του κοινού με τους συντελεστές
15 & 16.12
«Το Βιβλίο της Ανησυχίας», Michel van der Aa/ Ergon Ensemble
Το magnum opus του Φερνάντο Πεσσόα ζωντανεύει μέσα από το ομώνυμο μουσικοθεατρικό έργο του διάσημου συνθέτη και σκηνοθέτη από την Ολλανδία Μίσελ φαν ντερ Άα. Ο Μιλτιάδης Φιορέντζης στον πρωταγωνιστικό ρόλο και το ελληνικό σύνολο σύγχρονης μουσικής Ergon Ensemble, υπό την καθοδήγηση του πολύπειρου μαέστρου Kasper de Roo, συνδιαλέγονται με κινηματογραφημένες προβολές, σε μια πρωτοποριακή παράσταση όπου το τραγούδι, οι ηλεκτρονικοί ήχοι, η ζωντανή μουσική, οι εικόνες και ο λόγος αλληλοσυμπληρώνονται εκπέμποντας στη σκηνή την αγωνιώδη λογοτεχνική και υπαρξιακή αναζήτηση του συγγραφέα.
«Το Βιβλίο της Ανησυχίας», Michel van der Aa/ Ergon Ensemble
Μιλτιάδης Φιορέντζης: ηθοποιός
ERGON ENSEMBLE
Kasper De Roo: μουσική διεύθυνση, Αλέξανδρος Μούζας: καλλιτεχνικός συντονισμός
Καστ ταινίας: Οφηλία (τραγουδίστρια fado): Ana Moura, Μπερνάρντο Σοάρες: Joao Reis, Νεαρή Οφηλία: Sara Ramadinha Pereira, Οδοκαθαριστής: David Pereira, Λογιστής: Rogerio Tavares,Ταγματάρχης: Miguel Corte-Real
Παράλληλες δράσεις
Παρασκευή 15.12, Μετά τη συναυλία, συζήτηση του κοινού με τους συντελεστές
Σάββατο 16.12, Εργαστήριο με τον Michel van der Aa
28-30.12
«Το τραγούδι του Roland», Wael Shawky
Χρώματα, μουσική, τραγούδι: ένα μεγάλο, πολιτικό παραμύθι για την Ανατολή και τη Δύση μέσα από το βλέμμα ενός από τους πιο σημαντικούς εικαστικούς καλλιτέχνες της Αιγύπτου. Μέσα σε ένα υπέροχο σκηνικό, σαν μια μεγεθυμένη τεράστια μινιατούρα από εκατοντάδες ψηφίδες που συνθέτουν τους χάρτες του Χαλεπιού, της Βαγδάτης και της Κωνσταντινούπολης, Άραβες μουσικοί και τραγουδιστές αφηγούνται στη δική τους γλώσσα το Άσμα του Ρολάνδου, ένα μεσαιωνικό γαλλικό έπος του 11ου αιώνα. Το θέμα του μεσαιωνικού ποιήματος, μια μάχη ανάμεσα στους Χριστιανούς και τους Σαρακηνούς, δίνει την ευκαιρία στον Ουάελ Σόκι, ανασυνθέτοντάς το, να σχολιάσει το στερεοτυπικό βλέμμα της Δύσης στην Ανατολή και να το ανατρέψει.
Σύλληψη, Σκηνοθεσία & Σκηνογραφία: Wael Shawky
Με τους: Juma Yousif Jumaja, Almukaini Aljneibi, Abdulla Lashkarieid Mohammad, Fahed Omar Abdulla Heba Marzouq, Aman Khamis Juma κ.ά.
Κεντρική Σκηνή, 20.30
ΚΑΙ ΜΙΑ ΕΚΘΕΣΗ
9.10.2017-14.1.2018
Science Fiction: ταξίδι στο άγνωστο
Από τον Ιούλιο Βερν και τον Τζόναθαν Σουίφτ στο Star Wars και το Ex Machina. Η Στέγη συνεργάζεται ξανά με τον πολιτιστικό χώρο Barbican του Λονδίνου, σε μια έκθεση που αναδεικνύει τη μακρόχρονη επιρροή της επιστημονικής φαντασίας σε όλο το εύρος της σύγχρονης κουλτούρας. Ένα είδος που κάποτε απευθυνόταν σε ένα μικρό και εξειδικευμένο κοινό, σήμερα βρίσκεται παντού γύρω μας, έχοντας επηρεάσει την τέχνη, το design, τον κινηματογράφο, τη λογοτεχνία. Ταξιδέψτε –μέσα από εμβληματικά βιβλία και κόμικ, ταινίες και μουσικές που μας έχουν «στοιχειώσει»– σε μια έκθεση που κάνει το άγνωστο να μοιάζει πολύ οικείο…
Επιμέλεια: Patrick Gyger Συντονισμός: Χρήστος Καρράς
Σε διάφορους χώρους της Στέγης
Παράλληλες δράσεις
Παράλληλα με την έκθεση, η Στέγη προτείνει μια σειρά από συζητήσεις, προβολές, εργαστήρια και εκπαιδευτικά προγράμματα για μικρούς και μεγάλους, για να γνωρίσουμε καλύτερα το πολύπλευρο αυτό είδος, που τους δύο τελευταίους αιώνες κινείται ανάμεσα στην ποπ κουλτούρα, τη μαζική παραγωγή και τις πειραματικές προοπτικές.
18°
