«Κατά τη διάρκεια αδιάφορων συσκέψεων, στο τηλέφωνο όταν ο συνομιλητής έχει όρεξη για κουβέντα, όταν προσπαθούμε να πάρουμε μια δύσκολη απόφαση, τραβάμε κάποιες γραμμές σε όποιο χαρτί βρίσκεται μπροστά μας. Η διαδικασία αυτή είναι γνωστή στα αγγλικά ως “doodling”: να μουτζουρώνεις, να σχεδιάζεις την ώρα που σκέφτεσαι κάτι άλλο. Τα doodles είναι απλά σχέδια που μπορεί να αποτελούνται από τυχαίες, αφηρημένες γραμμές, επιπόλαια σχέδια… που γίνονται για να ανακουφίζεται η ανία. Αντίστοιχη έκφραση στα ελληνικά θα ήταν “Εική και ως έτυχε”. Η λέξη “εική” είναι επίρρημα της Αρχαίας Ελληνικής και σημαίνει: χωρίς σχέδιο ή σκοπό, άσκοπα, τυχαία, κατ’ ευχαρίστηση. Τα τυχαία αυτά σχέδια τα κράτησα. Αποτέλεσαν αργότερα έμπνευση για κάποια από τα έργα που παρουσιάζονται σε αυτή την έκθεση».
Είναι τα λόγια του Μάριου Καμχή που μας ξεναγεί στα πρώτα έργα της έκθεσης του με τίτλο «Εική και ως έτυχε». Οι υπέροχες «μουντζούρες» του δεν μπορούν να κρύψουν τις αρχιτεκτονικές σπουδές του. Είναι εκεί να οργανώνουν το ασυνείδητο και να οριοθετούν το χάος της έμπνευσης. Έχει εργαστεί, μεταξύ άλλων, και ως πρόεδρος και ΓΔ της Μονάδας Διαχείρισης των Αναπτυξιακών Προγραμμάτων ΜΟΔ.ΑΕ. Αυτό σημαίνει πως γνωρίζει και τι σημαίνει γραφειοκρατία. Μήπως είναι γραφειοκράτες όλοι αυτοί που κυκλοφορούν στα αστικά τοπία, χωρίς περιθώρια διαφυγής;
«Ένα σχέδιο μπορεί να ξεκινήσει με μία γραμμή. Από αυτή την πρώτη γραμμή προχωράει κανείς βήμα-βήμα, σε συνάφεια με την προηγούμενη γραμμή, λογικά ή τυχαία. Όταν παρουσιάζεται μια ανωμαλία, το μη συμβατό τμήμα απορρίπτεται. Η διαδικασία αυτή ολοκληρώνεται όταν το σύνολο έχει μια δομή η οποία “στέκει”. Άνθρωποι εμφανίζονται, εδώ και εκεί, σε ταράτσες χωρίς στηθαίο ή σε αδιέξοδους δρόμους» θα πει.
«Η μορφοπλαστική γεωμετρική οργάνωση των έργων του Μάριου Καμχή και η αντίληψη της επαυξημένης προοπτικής μέσω των διάτρητων στοιχείων, τα οποία ουσιαστικά αλληλοεπιδρούν με την επιφάνεια του βάθους, δημιουργούν ένα πολυσύνθετο περιβάλλον και μετατρέπουν τα ζωγραφικά έργα του σε εικαστικές εγκαταστάσεις με περισσή αφηγηματικότητα. Σ’ αυτή την περιγραφικότητα σημαίνοντα ρόλο έχουν και οι επιλεκτικές ριζοσπαστικές χρήσεις του χρώματος, οι οριοθετήσεις με τις διαπεραστικές κόκκινες ταινίες, οι κίτρινες προσόψεις, οι γκρι αποχρώσεις του τσιμέντου και η συνομιλία με τα μπλε και τα πράσινα της φύσης» δηλώνει η επιμελήτρια της έκθεσης και ιστορικός τέχνης, Λουίζα Καραπιδάκη.
Η έκθεση εξετάζει θέματα αλλαγής και μεταμόρφωσης, αναστοχαζόμενη την καλλιτεχνική πορεία του καλλιτέχνη, η οποία συνδέεται άρρηκτα με το πλούσιο πολιτιστικό και μουσικό περιβάλλον του Βερολίνου
Ανακαινισμένα μουσεία, καινοτόμες Μπιενάλε κι επικές αναδρομικές εκθέσεις, σε μια χρονιά που υπόσχεται να αναδιαμορφώσει τον παγκόσμιο χάρτη της Τέχνης
8°
