«Νέοι Ορίζοντες της Ζωγραφικής». Το Μουσείο Φρυσίρα δίνει τόπο στα νιάτα.

Το φθινόπωρο συζητήθηκαν οι «Απόντες», η μεγάλη έκθεση του μουσείου που επιμελήθηκε ο πρόεδρός του, Βλάσης Φρυσίρας. Τότε, ήθελε να τιμήσει σημαντικούς καλλιτέχνες και φίλους του, που δεν βρίσκονται πια στη τη ζωή. Τώρα, στον αντίποδα εκείνης τη έκθεσης, η τριλογία εκθέσεων με τίτλο «Νέοι Ορίζοντες της ζωγραφικής» βάζει τους νέους μπροστά.

Αν και δεν είναι όλοι «ακριβώς νέοι», αφού ο μεγαλύτερος είναι 55 ετών -όπως είχε πει σε παλαιότερη συνέντευξή στο Βήμα και την Μαριλένα Αστραπέλλου ο κ. Φρυσίρας-  η έκθεση παρουσιάζει τη  νέα γενιά ζωγράφων της Ευρώπης, που δείχνουν τη σύγχρονη δουλειά τους.

Η τριλογία «Νέοι Ορίζοντες», προτείνει ξεχωριστούς καλλιτέχνες από τις συλλογές του μουσείου και να αναδεικνύει σύγχρονες μορφοπλαστικές τάσεις από όλο τον κόσμο. Μιλά για τα ορατά και αδιόρατα νήματα στην ιστορία της ζωγραφικής, τις υπόγειες δυναμικές της και τα πεδία έκφρασής της στο μέλλον.

Στην πρώτη από τις τρεις ενότητες, με θέμα «Οι ταυτότητες των άλλων», ο κάθε καλλιτέχνης προσεγγίζει με τον δικό του τρόπο την έννοια της ταυτότητας, εκφράζοντας τόσο ατομικές, όσο και συλλογικές ανησυχίες. Η κατασκευή της ταυτότητάς μας, ο «άλλος εχθρός», τα χαρακτηριστικά που φέρνουν αποδοχή ή απόρριψη συναντούν την τέχνη.

Όπως έχει, άλλωστε, υποστηρίξει ο Γκράμσι, «μια ιδέα δεν είναι αποτελεσματική εάν δεν εκφραστεί μ’ οποιοδήποτε τρόπο καλλιτεχνικά, δηλαδή με ιδιαίτερο τρόπο».

«Ο καλλιτέχνης αποτυπώνοντας τον "άλλον" με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του στοχεύει στην ανάδειξη των ποικίλων ταυτοτήτων και στην κατάρριψη των αντίστοιχων στερεοτύπων. Έτσι, μέσω της τέχνης, το διαφορετικό μπορεί να καταστεί οικείο και ο άλλος κομμάτι της δικής μας πραγματικότητας. Στην παρούσα έκθεση, ο κάθε εικαστικός θέλησε να πραγματευτεί με το δικό του ύφος τα εν λόγω ζητήματα, εστιάζοντας σε διάφορες πτυχές της έννοιας της ταυτότητας και παρουσιάζοντάς τες με το προσωπικό του μορφοπλαστικό λεξιλόγιο», γράφει η Έλλη Λεβεντάκη, που επιμελείται την έκθεση μαζί με τον Δημήτρη Μίληση.

Axente Teodora, The five maiden

«Η Ρουμάνα Tedora Axente, αποφάσισε να αναδείξει την εσωτερική πάλη του ατόμου, μέσα από την αντίθεση του υλικού με το πνευματικό. Παίζοντας με τη διαφάνεια και τις πτυχώσεις, δίνει μια χαρακτηριστική απτικότητα στα έργα της, από τα οποία μοιάζει να αναδύεται ένας θρησκευτικός σχεδόν αέρας».

Matresses, Bogumil Ksizek

«Βάση για το έργο του Πολωνού Bogumil Ksizek είναι τα ονειρικά περιβάλλοντα, όπου όλα είναι πιθανά. Αποδίδει τις γυναίκες σχεδόν σαν αγάλματα, ώστε να παραπέμπουν σε κλασσικές αρχαιοελληνικές ή αναγεννησιακές μορφές και στη συνέχεια επιχειρεί να σπάσει τα στερεότυπα που τις συνοδεύουν».

American flag (pink twins), Brann Renaud

«Από υπερρεαλιστική διάθεση, η οποία χτίζεται με συμβολικά στοιχεία και συχνά απρόβλεπτα δίπολα, χαρακτηρίζονται τα έργα του Brann Renaud. Επιδιώκεται η απεικόνιση των όσων αποκρύπτει η πραγματικότητα, με σαρκαστικό, ορισμένες φορές, ύφος».

Ewa Szczekan, Self Portrait

«Σε έναν δικό τη κόσμο, όπου επικρατεί μια σχεδόν ονειρική ατμόσφαιρα προσκαλεί και η Ewa Szczekan. Δίνει έμφαση στις αντιθέσεις φωτός-σκιάς και σχεδιάζει δεξιοτεχνικά τα ιδιαιτέρως λεπτομερή διακοσμητικά μοτίβα που εντάσσει στις συνθέσεις της».

Κωνσταντίνος Βαβυλουσάκης, My dog is an astronaut 

«Οι αναφορές του Κωνσταντίνου Βαβυλουσάκη σχετίζονται με μορφές που συναντά κανείς σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας, κόμιξ ή βιντεοπαιχνίδια. Μέσω αυτών των τύπων θέτει ζητήματα ταυτότητας, σε σχέση με τα προσωπεία που συχνά επιλέγει ο σύγχρονος άνθρωπος».

Γιάννης Ζιώγας, Στο όριο

«Στην περίπτωση του Γιάννη Ζιώγα, τα νοήματα είναι περισσότερο πνευματικά και αποδίδονται με συμβολικά στοιχεία. Χαρακτηριστικές είναι οι «ψηφίδες», που θα μπορούσε κανείς να τις περιγράψει ως ψήγματα, τα οποία θέλουν να ενωθούν ή αντιθέτως μόλις έπαψαν να αποτελούν ένα ενιαίο σύνολο. Στους πίνακές του αποτυπώνεται η αίσθηση ενός άυλου κόσμου, όπου ο χρόνος έχει σταματήσει σε ένα συγκεκριμένο σημείο».

Χρίστος Μιχαηλίδης, Finding The Most Durable Surface

«Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν και τα α-χρονικά περιβάλλοντα που δημιουργεί ο Χρίστος Μιχαηλίδης. Έχει επιλέξει μια περιορισμένη χρωματική παλέτα και σε συνδυασμό με τις υφές που δίνει με τη γραμμή του, μας παραπέμπει σε αποτελέσματα της χαρακτικής».

«Η Πολωνή Viola Glowacka (κεντρική εικόνα: Man of the Year) φαίνεται να είναι επηρεασμένη από την τέχνη του ιαπωνικού τυπώματος, αλλά εμπνέεται ανάλογου μορφολογικού τύπου φιγούρες, φιλτραρισμένες μέσα από τη δική της σύγχρονη αισθητική αντίληψη. Το ύφος της είναι έντονα προσωπικό, οι αντιθέσεις της δυνατές και τα έργα της αναδεικνύουν το ιδιαίτερο μορφολογικό της στυλ».

Διαβάστε παλαιότερη συνέντευξη του Βλάση Φρυσίρα Athens Voice και τον Δημήτρη Μαστρογιαννίτη εδώ.

Infο στο Guide της Athens Voice εδώ.

Η ATHENS VOICE είναι χορηγός επικοινωνίας.