Θεογονία του Ησιόδου, αποσπάσματα από αρχεία της NASA, Νίτσε, Σοπενχάουερ, Σέξπιρ. Επιστημονικές θεωρίες για την αρχή του κόσμου, η Μεγάλη Έκρηξη, διάλογοι αστροναυτών, απόψεις διανοητών. Διακηρύξεις πίστης , E.T. phone home… Ένα πάζλ κειμένων. Σαν ένα γρήγορο ζάπινγκ. Κίνηση, μουσική, φωτισμός, λόγος. Χορευτές που μιλούν, ηθοποιοί που χορεύουν. Όλα και όλοι ανασυντίθενται για να δημιουργήσουν κάτι νέο. Μια μοναδική αίσθηση του σύμπαντος. Μια αφαιρετική απεικόνιση της αρχής.
Η αρχή των πραγμάτων. «Stelliferous era», η «αστερογενής εποχή». Ένας όρος που περιγράφει την εποχή του σύμπαντος, κατά την οποία η ύλη μετατράπηκε σε αστέρια και γαλαξίες, γεννήθηκαν ο ήλιος και το αστρικό σύστημα που τον περιβάλλει.
Ο «Γαλαξίας», η νέα δημιουργία του Αντώνη Φωνιαδάκη, που επιχειρεί να εξερευνήσει την προσπάθεια του ανθρώπου να ορίσει ό,τι γνωρίζει και ό,τι ερευνά, σηματοδοτεί την πρώτη σύμπραξη Λυρικής Σκηνής και Εθνικού Θεάτρου. Στην πρόβα που παρακολουθήσαμε πριν λίγες μέρες, πήραμε μια πρόγευση του συναρπαστικού «σύμπαντος» ―ανάμεσα στο χορό και το θέατρο― που στήνει στη σκηνή του ΡΕΞ ο ταλαντούχος χορογράφος, χορευτής και νέος Διευθυντής Μπαλέτου της ΕΛΣ. Είχαμε μάλιστα την ευκαιρία να μιλήσουμε μαζί του όπως και με την Έρι Κύργια, πολύτιμη συνεργάτιδά του στη δραματουργία.
«Όταν δέχτηκα την πρόσκληση από το Εθνικό, να κάνουμε αυτή τη συμπαραγωγή με το μπαλέτο της Λυρικής, είδα τα δεδομένα, είδα ότι δύο συνισταμένες μπορούν να δημιουργήσουν κάτι καινούργιο και ασυναίσθητα οδηγήθηκα στην ιδέα της αρχής. Δεν θέλησα να κάνω κάτι σε πραγματικό επίπεδο, σε πρακτικό επίπεδο καθημερινής ζωής, ήθελα να βρω από πού προέρχονται όλα αυτά. Κοιτάζοντας τον ουρανό τα βράδια, υπάρχει κάτι που ακόμα προσπαθώ να αποκωδικοποιήσω. Εκεί ακριβώς πάτησα. Έκανα μια έρευνα γύρω από το σύμπαν για να μπορέσω να πάρω ιδέες, που να εφάπτονται, ωστόσο, στη δημιουργική διαδικασία. Υπάρχουν δύο παράλληλα σύμπαντα, το πρακτικό, αυτό που ακόμα εξερευνούν και το σύμπαν μέσα σε κάθε έναν από τους δημιουργούς, με εσωτερικό προβληματισμό, με έννοιες που ψάχνει και αφουγκράζεται, όχι τόσο πάνω στη φόρμα του, όσο για το πώς θα μπορέσει να συνομιλήσει με το κοινό του και να κατανοήσει και ο ίδιος τι εντέλει τον σπρώχνει να καταπιαστεί με ένα θέμα και πώς αυτό κωδικοποιείται. Δεν είναι τόσο σημαντικό το νόημα της παράστασης όσο η διεργασία, το πώς δουλέψαμε για να γίνει».
«Η μουσική του Λίγκετι έχει κάτι απόκρυφο, έχει αυτό που αισθανόμαστε όταν προσπαθούμε να φανταστούμε την έννοια του ουρανού, τον παράδεισο, τους αγγέλους, απόκοσμες φωνές. Με τη μουσική αυτή θέλησα να δώσω ένα άλλο πιο σκοτεινό και μυστικιστικό εκτόπισμα, μια έννοια “μη χώρου” στην πρώτη σκηνή του έργου η οποία έχει μια “μαθηματική” διάσταση ― δουλέψαμε πάνω στην ιδέα ενός εργαστηρίου, σαν μικροί επιστήμονες που επεξεργαζόμαστε δεδομένα και προσπαθούμε να τα κατανοήσουμε. Χρησιμοποιώ τη μουσική του σαν σάουντρακ. Η μουσική του Ξενάκη πάλι, έχει παλμό, είναι πιο γήινη, χωρίς τα κρουστά να παραπέμπουν σε αφρικάνικα μοτίβα. Τη διάλεξα γιατί μου δίνει την εντύπωση μικρών εκρήξεων, είναι η έννοια του πρώτου παλμού… σαν να γεννιέται κάτι, σαν δύο μόρια που έρχονται κοντά και πολλαπλασιάζονται».
Ο χορός και οι ηθοποιοί
«Για μένα ήταν ένα ιδανικό πάντρεμα… Δεν δυσκολεύτηκα με τους ηθοποιούς, επειδή δεν μπήκα στη διαδικασία να σκεφτώ θεατρικά, τους θεώρησα μέρος του σύμπαντός μου ― απλώς εκείνοι έχουν μια επιπλέον ευκολία, ένα εργαλείο που εμείς στο χορό συνήθως δεν χρησιμοποιούμε. Έπαιξα άνετα, δεν είχα ταμπού, δεν είχα κανόνες. Τα παιδιά ίσως δυσκολεύτηκαν μέχρι να καταγραφεί σωματικά η συμμετοχή τους στην ομάδα. Καινούργια διαδικασία ήταν επίσης για τους ηθοποιούς, το να μην έχουν να υποστηρίξουν κανένα ρόλο, αλλά να λειτουργήσουν ρυθμικά, μουσικά και εντέλει να βρουν μια υπόσταση εγκεφαλική, που να τους καθοδηγεί και να τους βοηθά να συνυπάρχουν μέσα στο έργο. Εγώ προσπάθησα να τους πείσω, δίνοντάς τους είτε εικόνες, είτε τεχνικές πληροφορίες, έτσι ώστε να μη χρειάζεται να σκέφτονται λογικά, γιατί το κάνουν….»
Αποσπασματικότητα
«Το έργο χωρίζεται σε 4 μέρη, το καθένα με διαφορετική αισθητική. Δεν φοβάμαι την αποσπασματικότητα. Δεν προσπαθώ να κρατήσω ισορροπίες ανάμεσα στην κίνηση, τη μουσική, το λόγο. Πειραματίζομαι και αυτό μου δίνει την ελευθερία να δεχτώ οτιδήποτε μπορεί να συμβεί. Οτιδήποτε πάει να δημιουργηθεί εκτός κανόνων είναι πολύ πιο ανοιχτό στην ανάγνωση. Όλα αυτά τα αποσπασματικά μέρη, στο κεφάλι μου τουλάχιστον, έχουν μια συνοχή και εύχομαι να έχω την έμπνευση, τη φώτιση να τα συνδέσω, για να μπορέσει κι ο θεατής να φανταστεί ότι πρόκειται για κάτι ενιαίο. Να οδηγηθεί σε μια πορεία όπου τα πράγματα ξεδιπλώνονται, δεν αποκαλύπτονται, δεν δικαιολογούνται . Υπάρχει ένα μυστήριο στη δράση όπως μυστήριο υπάρχει και στην έννοια της δημιουργίας».
Ο χορός και το Εθνικό
«Ο χορός είναι μια τέχνη που χρειάζεται στήριξη στην Ελλάδα. Είναι η πιο παρατημένη από όλες. Εγώ είμαι τυχερός, πλαισιώνομαι από χορευτές, έχω την ευκαιρία, την πιθανότητα, να αναμορφώσω, να αναδείξω τις δυνατότητες της Λυρικής, αλλά από ό,τι ακούω από φίλους και συνεργάτες, είναι κάτι πολύ δύσκολο να συμβεί αλλού. Είμαι ευγνώμων που ο κ Μιχαηλίδης σκέφτηκε τη συνεργασία αυτή και ο κύριος Λιβαθινός είπε το ναι, να μπει ο χορός στο θέατρο. Το Εθνικό θα πρέπει να αφουγκραστεί, να σταθεί δίπλα σε άλλες τέχνες που αισθητικά έχουν τη δική τους μορφή, αλλά μπορεί να πάρει από αυτές, να υπάρξει αλληλεπίδραση. Όλες οι τέχνες μπορούν να συμπράξουν, να αλληλοβοηθηθούν…»
Η Έρι Κύργια για την επιλογή των κειμένων
«Ο Αντώνης Φωνιαδάκης μου εξήγησε το concept, ότι ενδιαφέρεται να κάνει μια παράσταση για την αρχή, την κάθε αρχή. Μου είπε πού περίπου θα ήθελε να κινηθώ, μου έστειλε κι εκείνος κείμενα από τις έρευνες που είχε κάνει και έτσι, σιγά-σιγά αρχίσαμε να το διαμορφώνουμε. Ο άνθρωπος ψάχνει από την αρχή του να βρει τι τον περιβάλλει. Έτσι, στον “Γαλαξία” ακούγονται κείμενα από τη Θεογονία του Ησιόδου, αποσπάσματα αρχείων της NASA και διάλογοι αστροναυτών. Απόψεις μεγάλων διανοητών όπως του Νίτσε και του Σοπενχάουερ και επιστημονικές θεωρίες για την αρχή και το τέλος του κόσμου, όπως το Big Bang και η θεωρία του χάους. Διακηρύξεις πίστης από τις 3 μονοθεϊστικές θρησκείες αλλά και αποσπάσματα από ταινίες επιστημονικής φαντασίας-ό,τι δεν κατανοούμε το μετατρέπουμε σε μυθοπλασία … Επίκεντρό μας ήταν ο άνθρωπος και το μέγεθός του, μικρό μέσα στο σύμπαν και συγχρόνως τεράστιο….»
Τιμές εισιτηρίων: 15€, 10€ (φοιτητικό) / Πέμπτη ενιαία τιμή 13€
ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ-ΘΕΑΤΡΟ REX-ΣΚΗΝΗ «ΜΑΡΙΚΑ ΚΟΤΟΠΟΥΛΗ», Πανεπιστημίου 48 , τηλ. 210.3305074, 2107234567 (μέσω πιστωτικής κάρτας) και στο www.n-t.gr.
Προπώληση ΕΛΣ: Ταμεία Θεάτρου Ολύμπια / Τρίτη - Κυριακή από τις 09.00 έως τις 21.00 & Δευτέρα από τις 09.00 έως τις 16.00 / Τηλ. Κέντρο 2103662100 / Ομαδικές πωλήσεις 2103711342 / Ηλεκτρονική προπώληση: www.nationalopera.gr
Σε έναν κόσμο που χαρακτηρίζεται από υπερπληροφόρηση, το βιβλίο εκφράζει ειρωνικά την ανάγκη των ανθρώπων να δουν κάτι γραμμένο για να πιστέψουν ότι ισχύει.
Πίνακες, εικονογραφήσεις περιοδικών, γλυπτά, φωτογραφίες και ηχογραφήσεις του καλλιτέχνη από το 1996 έως σήμερα περιλαμβάνει η αναδρομική έκθεση «Θεϊκή Διαταραχή Προσωπικότητας» στην γκαλερί Ρεβέκκα Καμχή
14°
