Ο σκιτσογράφος των αγαπημένων μας κόμικ (και συγγραφέας τους μετά το θάνατο του Ρενέ Γκοσινί) μιλά για τις αναμνήσεις του από το... ταξίδι του στη Βρετανία και τις εντυπώσεις του από την καινούργια ταινία του «Αστερίξ».
Το «Ο Αστερίξ στους Βρετανούς» είναι ένα από τα αγαπημένα μου κόμικ της σειράς. Και νομίζω ένα από αυτά που δεν έχουν «γεράσει» καθόλου.
Ήταν το 8ο βιβλίο της σειράς και κάθε δεύτερο κόμικ βάζαμε τους ήρωες να κάνουν ένα ταξίδι στα όρια του γνωστού κόσμου τότε, βεβαίως. Μας άρεσε να κοιτάζουμε τους διαφορετικούς λαούς και να τονίζουμε τα χαρακτηριστικά τους. Για τους Βρετανούς δεν ήταν δύσκολο να διαλέξουμε. Πήραμε μερικά από τα πολιτισμικά σύμβολα της χώρας, το τσάι, την κηπουρική, τη μαγειρική, το stiff upper lip, και τα διακωμωδήσαμε.
Ο Ρενέ [Γκοσινί] μιλούσε εξαιρετικά αγγλικά κι αυτός ήταν που είχε την ιδέα να μεταφράσουμε τα αγγλικά των Βρετανών λέξη προς λέξη, ακριβώς επειδή οι λέξεις στις προτάσεις των αγγλικών είναι συχνά ανάποδα απ’ ό,τι στα γαλλικά. Ήταν μια ιδέα που βρήκα εξαιρετική κι αποτέλεσε ένα από τα βασικά αστεία του κόμικ.
Δεν είναι εύκολο για ένα δημιουργό να βλέπει τη δουλειά του να μεταφέρεται σε ένα άλλο μέσο. Οι κινηματογραφικές μεταφορές μάς φόβιζαν πάντα. Ανησυχούσαμε για το αν θα είναι στο επίπεδο των κόμικ, γιατί στα σκίτσα δεν υπάρχει κανένας περιορισμός στη φαντασία σου. Το να κάνεις μια ταινία με ηθοποιούς έμοιαζε ακατόρθωτο σην εποχή που γράφαμε τα κόμικ. Πώς θα αποδώσεις την επίδραση του μαγικού φίλτρου; Πώς να βρεις μια τόσο μεγάλη μύτη ή ένα στομάχι τόσο μεγάλο όσο του Οβελίξ;
Όταν είδα τον Ζεράρ Ντεπαρντιέ ως Οβελίξ την πρώτη φορά, πείστηκα ότι αυτό μπορεί να πετύχει. Και η τεχνολογία σήμερα προσφέρει πολλές δυνατότητες.
Οι αλλαγές στο σενάριο ενός κόμικ,όταν μεταφέρεται στο σινεμά, δεν με ενοχλεί. Είναι δύσκολο να κάνεις μια μεταφορά λέξη προς λέξη. Και συνήθως ένα κόμικ είναι πολύ μικρό για μια μεγάλου μήκους ταινία.
Ομολογώ ότι δεν θα μπορούσα να φανταστώ μεγαλύτερη τιμή από το να έχω την Κατρίν Ντενέβ να υποδύεται τη Βασίλισσα της Αγγλίας στην ταινία μας, αλλά είμαι εξίσου ενθουσιασμένος με όλους τους ηθοποιούς. Ο Εντουάρτ Μπαέρ είναι εξαιρετικά αστείος στο ρόλο του Αστερίξ και ταυτόχρονα δίνει στο χαρακτήρα κάτι από την δική του προσωπικότητα και το μείγμα λειτουργεί εξαιρετικά.
Όσο για τον Ζεράρ Ντεπαρντιέ, από την πρώτη στιγμή που τον είδα στα ρούχα του Οβελίξ ήταν προφανές: Ήξερε πώς να σεβαστεί και να μεγεθύνει το πιο ειλικρινές πνεύμα, την τιμιότητα του Οβελίξ. Ο χαρακτήρας του ταιριάζει σε αυτές τις αρετές και η κοψιά του (που δεν μοιάζει στ’ αλήθεια με αυτή του Οβελίξ) βοηθάει να τον κάνει απόλυτα πιστευτό. Με κάνει πάντα να γελάω. Νιώθω περήφανος που τον γνωρίζω.
Το 3D είναι κάτι μαγικό. Είναι απίστευτα καλά φτιαγμένο και κάνει κάθε τι να μοιάζει ακόμη πιο ζωντανό κι ακόμη πιο απίθανο.
Δεν ξέρω ποιο από τα κόμικ θα ήθελα να δω στη μεγάλη οθόνη στη συνέχεια. Η αλήθεια είναι πως δεν αποφασίζω εγώ, αλλά οι σκηνοθέτες που ενδιαφέρονται για τις ιστορίες μας. Εγώ μπορώ μόνο να προσφέρω τη βοήθειά μου στο να γίνουν οι κινηματογραφικές μεταφορές καλύτερες ή να τους προειδοποιήσω για τις δυσκολίες που κάποια από τα κόμικ ίσως παρουσιάζουν...
Πίνακες, εικονογραφήσεις περιοδικών, γλυπτά, φωτογραφίες και ηχογραφήσεις του καλλιτέχνη από το 1996 έως σήμερα περιλαμβάνει η αναδρομική έκθεση «Θεϊκή Διαταραχή Προσωπικότητας» στην γκαλερί Ρεβέκκα Καμχή
16°
