Βρίσκονται σε κατάσταση ευφορίας. Το 2012 είναι το έτος που οι Λονδρέζοι δε σταματούν να «αυτοσυγχαίρονται». Καθώς οι Ολυμπιακοί Αγώνες πλησιάζουν, τα μουσεία και οι γκαλερί διοργανώνουν συνεχώς εκθέσεις, στις οποίες προβάλλουν ό,τι καλύτερο και ό,τι πιο βρετανικό έχει επιδείξει η Γηραιά Αλβιόνα.
Το μουσείο Victoria & Albert συμμετέχει στο ‘φεστιβάλ εθνικής ανάτασης’ με μια έκθεση που παρουσιάζει την εξέλιξη του βρετανικού ντιζάιν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1948 στο σήμερα.
Η έκθεση με τίτλο Βρετανικό Ντιζάιν 1948-2012: Καινοτομία στη Σύγχρονη Εποχή ξεκίνησε στα τέλη Μαρτίου και θα διαρκέσει μέχρι τον Αύγουστο. Περισσότερα από 350 εκθέματα - κτίρια, αντικείμενα, έπιπλα, ζωγραφικοί πίνακες - αποθεώνουν όλα εκείνα τα μικρά ή μεγάλα σχέδια που άλλαξαν την καθημερινότητά μας. Ομολογουμένως έργο δύσκολο να συμπτύξεις σε μια έκθεση έξι δεκαετίες οπτικού πολιτισμού και ειδικά του βρετανικού. Τι να αφήσεις εκτός; Τα μίνι της Mary Quant, την κλασική και τόσο στιλάτη Jaguar, τις αφίσες των Sex Pistols ή τα γλυπτά του Henry Moore.
Η AV διάλεξε μερικά από τα πιο αντιπροσωπευτικά δείγματα της βρετανικής σχεδιαστικής κουλτούρας και γραφής.
God Save the Queen του πανκ ντανταϊστή της δεκαετίας του ’70, Jamie Reid. Ο Βρετανός γραφίστας που συνέδεσε το όνομά του με όλα τα «αναρχικά» εξώφυλλα δίσκων των Sex Pistols.
Double D Dress των σχεδιαστών Foale και Tuffin που συνέδεσαν το όνομά τους με την πολιτιστική έκρηξη της δεκαετίας του ’60. Μίνι φορέματα, ποπ διάθεση και πολύ χρώμα. Τα κορίτσια των Foale και Tuffin θεωρούνταν τα πιο cool της Βρετανίας.
Παγκάκι Αντιλόπη του Ernst Race. Ίσως ο πιο αυθεντικός σχεδιαστής και κατασκευαστής επίπλου στη σύγχρονη Βρετανία. Το παγκάκι Αντιλόπη σχεδιάστηκε για το Φεστιβάλ της Βρετανίας το 1951.
Jaguar E- Type του 1961. Πανέμορφη γραμμή, υψηλές αποδόσεις και ανταγωνιστική τιμή. Η Jag σταμάτησε να κατασκευάζεται το 1975. Στα 14 χρόνια της ζωής της πουλήθηκαν 70.000 E-Types. Τα πιο διάσημα 13 λεπτά της, ήταν ως αυτοκίνητο του James Bond στις ταινίες ‘Επιχείρηση Κεραυνός’ και ‘Χρυσοδάκτυλος’.
Ύφασμα καναπέ της Lucienne Day. Η σχεδιάστρια υφασμάτων που επίπλωσε τα πιο διάσημα βρετανικά σαλόνια της εποχής της. Έπαιρνε το κλασικό αγγλικό μοτίβο – λουλούδια, λιβάδια και γενικώς φύση – και το μεταμόρφωνε σε κάτι τελείως καινοτόμο και καινούργιο. Τα σχέδια της συνδέθηκαν με τον αέρα αισιοδοξίας που διέπνεε την μεταπολεμική Βρετανία.
Καρέκλα Torsion του Brian Long. Ο ορισμός της καμπύλης και του νάιλον. Ένα σχέδιο που χάρισε στον Long το βραβείο ντιζάιν Dunlopillo το 1971.
Διάβαση παιδιών των Margaret Calvert και Jock Kinneir. Οι σχεδιαστές που έφεραν επανάσταση στους δρόμους της Βρετανίας. Έδωσαν μια ποπ πινελιά στον ΚΟΚ. Οι πινακίδες τους χαρακτηρίστηκαν το πιο φιλόδοξο και αποτελεσματικό πρότζεκτ του βρετανικού ντιζάιν.
Κολυμβητικό Κέντρο της Zaha Hadid. Η ιρακινής καταγωγής αρχιτέκτων δημιούργησε την πιο περίπλοκη κατασκευή για τους Ολυμπιακούς του Λονδίνου. Έχει τιμηθεί με το βραβείο Πρίτσκερ, το λεγόμενο Νόμπελ της αρχιτεκτονικής. Το όνομά της είχε συζητηθεί κάποτε ως η καταλληλότερη αρχιτέκτων για να σχεδιάσει το μουσουλμανικό τέμενος της Αθήνας!
Αφίσα του Anti-Art Fair από τον σκηνοθέτη John Maybury. Το 1998 γύρισε τo “Η αγάπη είναι Διάβολος», η οποία χαρακτηρίστηκε ως η πλέον αντισυμβατική κινηματογραφική αυτοβιογραφία του ποιητή, Francis Bacon. Φήμες λένε ότι είναι κολλητός φίλος με τον Rupert Everett.
Νυχτερινό ένδυμα του AlexanderMcQueen. Ο Βρετανός σχεδιαστής μόδας που μας έμαθε να φοράμε χαμηλοκάβαλα παντελόνια. Πρωτοπόρος και στην πασαρέλα αφού ήταν ο πρώτος που έφερε στη Βρετανία μοντέλα από την Ινδία. Έφυγε πρόωρα από τη ζωή σε ηλικία 40 ετών, στις 11 Φεβρουαρίου του 2010.
