Πώς και πότε αποφασίσατε να σπουδάσετε κινηματογράφο και γιατί το αφήσατε για τη γλυπτική;
Ο κινηματογράφος ήταν πάντοτε κομμάτι της ζωής μου. Μεγαλώνοντας σε πολυμελή οικογένεια , είχα πάντα μεγάλη επαφή με τα μίντια και ειδικά τις ταινίες. Ο Φελίνι κι ο Κιούμπρικ με επηρέασαν ιδιαίτερα. Βλέποντας το 8 1/2 και το 2001 ως έφηβος νομίζω πως άλλαξε τη χημεία του εγκεφάλου μου. Το να βλέπω αυτές τις εναλλακτικές πραγματικότητες έθεσε σε κίνηση τη ζωή μου ως καλλιτέχνη. Ουσιαστικά ποτέ δεν εγκατέλειψα τις ταινίες. Απλά μεταμόρφωσα τον τρόπο που βλέπω το μέσο. Κινηματογραφώ και την τέχνη μου online. Υπάρχει πάντα ένα κινηματογραφικό στοιχείο στα κομμάτια που δημιουργώ.
Γιατί βιβλία;
Οι εφημερίδες και τα βιβλία με «ελκύουν» γιατί αφηγούνται ιστορίες. Η αναγέννηση μιας τυπωμένης λέξης σε μια άλλη μορφή-ένα βιβλίο ή μια εφημερίδα που γίνεται άγαλμα- είναι ένας τρόπος να της δώσω ξανά ζωή.
Πόσο δύσκολο είναι να μετατρέψεις ένα βιβλίο σε έργο τέχνης; Τα διαβάζετε αυτά τα βιβλία πριν τα κάνετε γλυπτά;;
Έχω μια μεθοδική διαδικασία για κάθε έργο, όπου το πιο δύσκολο κομμάτι είναι πρακτικά το κόψιμο των βιβλίων επειδή το κάνω μόνος μου. Οι πρώτες ύλες μου είναι κυρίως πεταμένα βιβλία αι εφημερίδες. λεξικά, εγκυκλοπαίδειες, ρομάντζα, κτλ. Σκόπιμα δουλεύω με αντικείμενα που είναι εκτενώς χρησιμοποιημένα και ίσως κάποτε αποτελούσαν αγαπημένα προσωπικά είδη κάποιου.
Τι σας εμπνέει;
Αυτή την περίοδο, η δουλειά μου είναι ιδιαίτερα εμπνευσμένη από τη ζωή μου εδώ, στην νοτιοδυτική Αμερική και συγκεκριμένα στην Tucson, AZ.
Με τι ασχολείστε αυτή την περίοδο;
Δουλεύω πάνω σε μερικά νέα γλυπτα για τα εγκαίνια της γκαλερί Allouche στην Νέα Υόρκη (82 Gansevoort St.) Παράλληλα, ανακαινίζω το πλίνθινο-δεκαετίας '20- σπίτι μου στην Tucson, AZ.
Σας αρέσει η Αθήνα; Τι ξεχωρίζετε σε εκείνη;
Η Αθήνα για μένα είναι το σκοτάδι και η ομορφιά ενσωματωμένα σε μια μορφή. Όσες φορές κι αν περπατήσω στους αρχαίους της δρόμους πάντα μου προκαλεί δέος το τι μπορεί να πετύχει το ανθρώπινο μυαλό με εστίαση, ακρίβεια και αποφασιστικότητα. Είναι ένα μυθικό μέρος όπου ο καθένας μπορεί να στροβιλιστεί μέσα σε διάφορες διαστάσεις, σαν να βρισκόταν σε μηχανή του χρόνου. Είναι μια πόλη αντιθέσεων: σκιά και φως, παλιό και νέο, επίπεδη και απότομη. Εκεί μπορείς να βιώσεις την θνησιμότητα και την αθανασία την ίδια στιγμή.
Πείτε μας την ιστορία που κρύβεται πίσω από το γλυπτό «Les femmes» που φιλοξενήσαμε στο εξώφυλλό μας.
Πρόκειται για ένα κομμάτι που μου ανατέθηκε, βασισμένο στις Γυναίκες της Αλγερίας» τπυ Ευγένιου Ντελακρουά. Πολλοί καλλιτέχνες έχουν «ερμηνεύσει» τη δουλειά του από το 1834. Εμένα με συνεπήρε η εκδοχή του Ρενουάρ και συγκεκριμένα οι 15 απεικονίσεις του Πικάσο.
Όταν έκανα την έρευνα για την «ερμηνεία» μου, είχα μεταμορφώσει το στούντιό μου σε σκηνή από σαλόνι του 1800. Το στήσιμο του ύφους και της μουσικής ήταν πολύ σημαντικό. Το τραγούδι που άκουγα σε επανάληψη εκείνη την περίοδο ήταν το «Ecoute Moi Camarade» του Γάλλο-Αλγεριανού Mohamed Mazouni.
Τι σκέψεις κάνατε όταν είδατε το έργο σας τυπωμένο στο εξώφυλλο μιας εφημερίδας δρόμου σε όλη τη πόλη»;
Ένιώσα τέλεια και θα νιώσω ακόμα καλύτερα όταν την χρησιμοποιήσω για να δημιουργήσω το επόμενο κομμάτι μου!
Ο Νικόλας Γεωργίου γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη το 1980. Οι ρίζες του βρίσκονται στην Κύπρο και τη Μικρά Ασία. Σπούδασε κινηματογράφο και τηλεόραση στο Tisch School of the Arts του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης και εργάστηκε στην παραγωγή ανεξάρτητων κινηματογραφικών ταινιών πριν αποφασίσει να αφιερωθεί αποκλειστικά στη γλυπτική. Φτιάχνει γλυπτά από βιβλία από το 2001 και με τη στήριξη του Oxford University Press. Έργα του βρίσκονται στις μόνιμες συλλογές της The Washington Post Company και στο Μουσείο Τέχνης του Tucson, ενώ έχει κάνει εκθέσεις στο Λονδίνο, στις Black Rat Press και Andipa Gallery, στην Etherton Gallery στο Tucson, στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Berkshire, της Μασαχουσέτης και στην Opera Gallery στη Νέα Υόρκη. Ζει στο Tucson της Αριζόνα από το 2009. Θεωρεί τα βιβλία και τις εφημερίδες τα τεχνουργήματα του 21ου αιώνα. Θα τον βρείτε στο myhumancomputer.blogspot.com.
Η εικόνα του εξωφύλλου είναι λεπτομέρεια του πίνακα «Les Femmes».
16°
