Εικαστικα

Γεωργία Δαμοπούλου: Nuketown?

Ο Παράδεισος ίσως και να μην είναι αυτό που δείχνει

Στέφανος Τσιτσόπουλος
2’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Γεωργία Δαμοπούλου, «Nuketown?» στην γκαλερί Ζήνα Αθανασιάδου

Τα Microsoft Windows, οι πρώιμες κονσόλες, χειροκίνητες και γκουμούτσες, πριν γίνουν κομψές σαν εξελιγμένης νοημοσύνης διαστημόπλοια, η πόλη Nuketown στη Νεβάδα καταμεσής της ερήμου, όπου στο σενάριο του παιχνιδιού Call of Duty −τι θυμήθηκες τώρα!− διαδραματιζόταν η δράση του πρώτου ηλεκτρονικού παιχνιδιού.

Βλέπω τους πίνακες της Γεωργίας Δαμοπούλου, με φλούο χρώματα, σαν σενιαρισμένες και πατιναρισμένες καρτ ποστάλ περασμένων χρόνων, και το μυαλό μου γυρίζει σε εκείνη την πόλη αλλά και τα γραφικά του παιχνιδιού. Καθόλου άδικα, αφού ο τίτλος της έκθεσης είναι ξεκάθαρος: Nuketown?. Και το τρέιλερ του παιχνιδιού, που οι ατάκες του θα μπορούσαν ίσως να είναι και μέρος του αισθητικού μανιφέστου αυτής της έκθεσης, με επιφύλαξη όμως. Δεν παίρνω όρκο, γιατί δεν γνωρίζω τη ζωγράφο, αλλά για δες: «Ένα ψέμα είναι ένα ψέμα. Κι επειδή απλώς καταγράφεται και παίρνει μορφή ή λανσάρεται σαν ιστορία, δεν πάει να πει ότι είναι και αλήθεια. Ζούμε σε έναν κόσμο όπου βλέπω δεν σημαίνει και απαραίτητα πως πρέπει και να το πιστέψω κιόλας. Μόνο λίγοι γνωρίζουν τι πραγματικά συνέβη. Γιατί στον κόσμο που ζεις, ίσως και όσα ξέρεις να είναι λάθος».

image

The threat, oil on canvas, 120X70

Τόσο ειδυλλιακή, τόσο ρομαντική, τόσο καλοσχεδιασμένη, η Nuketown της Δαμοπούλου, θα μπορούσε για τους μη γνωρίζοντες την ιστορία της, να είναι ένα suburbium χαρούμενων αστών. Καλοζωισμένων, οργανωμένων στις γνωστές κοινότητες όπου στους κήπους το Σάββατο κάνουν μπάρμπεκιου, την Κυριακή σερβίρουν παγωμένες λεμονάδες και τη Δευτέρα ο καλός μπαμπάς φιλά την καλή μαμά και το σχολικό παίρνει τα παιδιά για το λύκειο. Καλορυθμισμένη, ομορφοβγαλμένη, κατασκευασμένη άρτια για να στεγάσει προσδιορισμένου μέτρου ευτυχίες και ζωές.

Έτσι βέβαια έδειχνε και η Nuketown του Call of Duty. Αν όμως ήσουν μέσα στο παιχνίδι, ήξερες και το ψέμα αλλά και το δεύτερο επίπεδο επικινδυνότητας που έκρυβε. Πίσω της, δίπλα της, οργανωμένες πυρηνικές εκρήξεις σκορπούσαν τοξικό θάνατο στα σύννεφα και τη γη, προετοιμάζοντας αντίστοιχο τέλος και στους αμέριμνους αφελείς ανθρώπους.

image

The house, 25X20, scale model 2-canvas, 55X40

Το καταφέρνει τόσο άρτια η Δαμοπούλου! Ζωγραφίζει ένα φουλ λάουντζ ρομάντικ και ναΐφ αστικό περιβάλλον κατασκευάζοντας και προβάλλοντας σε πρώτο πλάνο παραπλανητικούς συνειρμούς κανονικότητας και ευζωίας. Σχεδόν ακινητοποιημένοι από την ευτυχία και καθηλωμένοι σε ένα ταμπλό βιβάντ δείχνουν οι άνθρωποι των πινάκων της. Καμιά αβεβαιότητα ή κρίση, καμιά ανησυχία περί του μέλλοντος, όλα είναι τόσο ιδανικά και ευτυχισμένα. Ολαρία, ολαρά, κανένα μαύρο τύμπανο δεν χτυπά. Λεπτή ειρωνεία, υποδόρια αίσθηση χιούμορ και αναπαράσταση των Nuketowns - τόπων που χτίζουν ή κατοικούν εκείνοι που χαμπάρι δεν παίρνουν από τις «βόμβες» που σκάνε δίπλα τους. Αλλά νομοτελειακά μια μέρα θα σκάσουν και στα χέρια τους. Μια εξαιρετική δουλειά-έκθεση που αναπαριστά μα και παραπλανά, εικονογραφεί μα και αποδομεί την αλήθεια και το πλαστό, το ψέμα και την εικονική αληθινότητα με την οποία πλασάρεται.

image

In Limbo, sketch on paper, 130X100 

Η Γεωργία Δαμοπούλου σπούδασε ζωγραφική και σκηνογραφία και έκανε μεταπτυχιακά στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών και Γαλλική Γλώσσα και Φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών. Σπούδασε επίσης στην Ecole Νationale de Bourges στη Γαλλία και στη Σχολή Κινηματογράφου Λ. Σταυράκου. Έχει παρουσιάσει οκτώ ατομικές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει σε πολυάριθμες εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ενώ έργα της έχουν δημοσιευτεί σε εκδόσεις τέχνης και βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Παράλληλα με το καλλιτεχνικό της έργο εργάζεται ως Καλλιτεχνική Διευθύντρια στα Εργαστήρια Τέχνης του Δήμου Κορυδαλλού, δίδαξε στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα του Παντείου Πανεπιστημίου Ψυχολογία και ΜΜΕ, στο εργαστήριο εικαστικής έκφρασης στη μονάδα εφήβων Ατραπός του ΟΚΑΝΑ και στην Ανοιχτή Τέχνη. Εργάστηκε ως Επιστημονικός Συνεργάτης στη διεθνή έκθεση Στην Άλλη Όχθη στο πλαίσιο της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας και στο Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα Matisse-Picasso, παραγωγή του Centre Pompidou στο Παρίσι και του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών. Έχει τιμηθεί με το Πρώτο Βραβείο Μελίνα Μερκούρη του ΥΠ.ΠΟ.

Γεωργία Δαμοπούλου, «Nuketown?». Από Παρασκευή 18 Μαρτίου έως 11 Απριλίου στην γκαλερί Ζήνα Αθανασιάδου (Π. Π. Γερμανού 5, Θεσσαλονίκη). Επιμέλεια έκθεσης: Μαρίνα Αθανασιάδου

Κεντρική εικόνα: The city, 100X80, scale model 3-canvas 150X100