Γιάννης Οικονόμου

Βlade Runner

Τον περασμένο Αύγουστο ο Γιάννης Οικονόμου βρέθηκε στην καυτή Αθήνα. Και λέμε «βρέθηκε» επειδή όλο τον υπόλοιπο χρόνο ζει και εργάζεται στα Χανιά. Στην άδεια από ανθρώπους και ζωή πόλη ο φωτογράφος τη διέσχισε παρέα μόνο με τη φωτογραφική του μηχανή. Η έκθεση που αρχίζει σήμερα 2/3 στην Γκαλερί 7 με τίτλο «Summer in the City» είναι το φωτογραφικό ημερολόγιο αυτής της τριήμερης περιπλάνησής του σε ένα καυτό μοναχικό αστικό τοπίο.

«Salute», Πειραιάς

Όπως σε όλη του τη φωτογραφική δουλειά, έτσι κι εδώ ο θεατής έχει την ευκαιρία να περιπλανηθεί σε έναν υπέροχο κόσμο αστικού λυρισμού, μέσα από εικόνες που είτε έχουν επίκεντρο το άνθρωπο, είτε ένα παράθυρο μισόκλειστο, είτε μια στιγμιαία κίνηση που συλλαμβάνει τυχαία(;) ο φακός.

«Slide», Σύνταγμα

Το περίεργο με τις φωτογραφίες του Οικονόμου είναι ότι ακόμα κι αν τα κάδρα είναι ασπρόμαυρα και σιωπηλά, οι εικόνες του, μία προς μία, έχουν πολλές ιστορίες να μας διηγηθούν. Γι’ αυτό και αρκεί να τις κοιτάξεις μια φορά για να τις θυμάσαι για πάντα.

«Overload», Βοτανικός, υπαίθρια αγορά

Στο «Summer in the City» παρουσιάζονται 16 ασπρόμαυρες φωτογραφίες της αυγουστιάτικης Αθήνας. Αλλά η συνολική δουλειά του Οικονόμου είναι έγχρωμη, εξωστρεφής, χαρούμενη και ανατρεπτική.

«Hurry», Πλατεία Βικτωρίας, σταθμός ηλεκτρικού

Διαβάστε παρακάτω τη συνέντευξη που μας παραχώρησε με την ευκαιρία της πρώτης ατομικής του έκθεσης και δείτε μερικές εικόνες από τη μέχρι τώρα δουλειά του. Αξίζει να την επισκεφτείτε. Είναι σίγουρο ότι θα σας φτιάξει τη διάθεση. 

Ο Γιάννης Οικονόμου σε 16 ερωτήσεις

«Watch your step» (autoportrait)

Βιολόγος, προπονητής, φωτογράφος, τι απ’ όλα διαλέγεις για «ιδιότητα»;

Προπονητής αθλητικής βελτίωσης, που έχει σπουδάσει βιολογία και σχετικά πρόσφατα έχει ξεκινήσει να ασχολείται σοβαρά με τη φωτογραφία.

Η φωτογραφία πώς προέκυψε;

Εντελώς τυχαία. Έλαβα ένα διαφημιστικό email το οποίο είχε μια entry-level dSLR σε προσφορά. Την παρήγγειλα, την παρέλαβα και άρχισα να βγάζω μανιωδώς φωτογραφίες. Μέσα στο πρώτο εξάμηνο πρέπει να έβγαλα κάπου 100.000 φωτογραφίες...

Τι φωτογράφισες για πρώτη φορά;

Ένα παμπάλαιο επιτραπέζιο φωτιστικό στο σπίτι της μητέρας μου ή μια ανθισμένη αμυγδαλιά, δε θυμάμαι ακριβώς...

«Spread»

Τι σχέση έχεις με τα Χανιά;

Είναι η μητέρα μου από τα Χανιά, έχω ζήσει τη μισή μου ζωή στα Χανιά... Όλα μου τα καλοκαίρια, Χριστούγεννα, Πάσχα, ως παιδί αλλά και αργότερα. Τα τελευταία 20 χρόνια ζω μόνιμα.

«Recurrection»

Το να ζει ένας κινηματογραφιστής, ένας φωτογράφος στα Χανιά, ιδανικό location για κάθε άνθρωπο που ασχολείται με την εικόνα, είναι προνόμιο από μόνο του. Σωστό ή λάθος;

Τα Χανιά συνθέτουν ένα τοπίο που εμπνέει κάποιον αρχάριο να ασχοληθεί και να «μάθει φωτογραφία». Βουνό, θάλασσα, φύση, 4 εποχές και πάνω από όλα το παλιό λιμάνι και η παλιά πόλη. Από εκεί και πέρα όταν πλέον κάποιος έχει μάθει τα τεχνικά και έχει κατασταλάξει σε κάποιο προσωπικό στυλ, μπορεί σε οποιοδήποτε μέρος να δημιουργήσει πολύ καλές εικόνες… Εμένα προσωπικά μου αρέσει η φωτογραφία δρόμου σε αστικό περιβάλλον, σε μεγάλες πόλεις.

«Complexity»

Από πού αντλείς έμπνευση για να πατήσεις το κουμπί της μηχανής;

Κάνω βόλτες και περιμένω να έρθει η εικόνα επάνω μου. Υπάρχουν πάρα πολλές αφορμές γύρω μας για να δημιουργηθεί μια καλή εικόνα. Το μόνο που χρειάζεται είναι χαλαρότητα και καλή διάθεση για να τη «δούμε» και να μην την προσπεράσουμε.

«Boys of summer»

Είναι τα τοπία σου πιο σημαντικά από τους ανθρώπους σου; Πού γέρνει η ζυγαριά;

Δεν έχω και πολλά τοπία και όσα έχω δεν είναι ακριβώς τοπία με την αυστηρή έννοια της «landscape» φωτογραφίας. Νομίζω δεν είμαι πολύ καλός στα τοπία. Η πραγματικά καλή φωτογραφία τοπίου απαιτεί χαρίσματα που εγώ δεν διαθέτω, όπως η υπομονή, η προσήλωση στη λεπτομέρεια… Βέβαια, ούτε πορτραίτα έχω πολλά. Είναι και αυτό ένα είδος φωτογραφίας που απαιτεί τα παραπάνω. Επίσης, τόσο το τοπίο, όσο και το πορτραίτο απαιτούν εξοπλισμό, φώτα, ακριβούς φακούς...Δε νομίζω ότι το έχω με τα γκάτζετ. Ένα φακό χρησιμοποιώ μόνο, χωρίς zoom, χωρίς φλας, χωρίς τρίποδο... Οι πολλοί χειρισμοί και η διαδικασία του «στησίματος» μια φωτογράφισης με αποδιοργανώνει... Αν ήθελα να συνοψίσω θα έλεγα ότι μου αρέσει να φωτογραφίζω απλές καθημερινές σκηνές. Συνηθισμένους ανθρώπους, σε συνηθισμένα μέρη να κάνουν συνηθισμένα πράγματα...

«In frame»

«Analogue rocks!», ισχυρίζεσαι. Τι διαθέτει η αναλογική φωτογραφία που δεν διαθέτει η ψηφιακή;

Αισθητικά έχει κόκκο, ο οποίος προέρχεται από τη διαδικασία της εμφάνισης και δημιουργεί μια μοναδική υφή, μια οργανικότητα, η οποία προσωπικά μου αρέσει πολύ. Από εκεί και πέρα όλα εκείνα που θεωρούνται αρνητικά στο φιλμ, εμένα με βοηθούν. Δηλαδή δεν βλέπεις αμέσως τι έβγαλες αλλά μετά από καιρό. Αυτό σε αποσυνδέει συναισθηματικά από τη στιγμή της λήψης και είσαι πιο αντικειμενικός ως το ποια φωτογραφία είναι καλή ή λιγότερο καλή. Δεν βγάζεις πολλές φωτογραφίες λόγω κόστους και όταν πατάς το κουμπί είσαι πολύ προσεκτικός. Αυτά και άλλα παρόμοια «εμπόδια» που έχει το φιλμ νομίζω σε κάνουν καλύτερο φωτογράφο... τουλάχιστον σε εμένα νομίζω ότι αυτό έχει συμβεί.

«Pick-a-boo»

Ποια είναι η αγαπημένη σου ώρα για φωτογραφική τσάρκα;

Κάθε ώρα και στιγμή, σε οποιοδήποτε μέρος, με οποιοδήποτε φως και με οποιαδήποτε μηχανή, αν συντονιστούν οι Θεοί, μπορεί να βγει μια καλή φωτογραφία. Έχω πάντα τη μηχανή μαζί μου...

Έχεις πάρει, λες, «διαζύγιο» από το κάθε είδους photoshop. Τι αφαιρεί αυτή η τεχνική από την εικόνα, πέρα από την «αλήθεια» της;

Όταν λέω ότι αντιπαθώ το photoshop δεν σημαίνει ότι δεν το χρησιμοποιώ. Απλά δεν έχω υπομονή ώστε να ασχολούμαι πολλή ώρα στον υπολογιστή. Τίποτα δεν αφαιρεί το photoshop! Κάποιος που γνωρίζει να το χειρίζεται σε βάθος και διαθέτει «μάτι» και καλλιτεχνικό ένστικτο μπορεί δημιουργήσει αριστουργήματα, χρησιμοποιώντας το. Εγώ για το λόγο ότι είμαι νευρόσπαστος και δεν μπορώ να κάτσω να ασχολούμαι πολλή ώρα, προτιμώ να φέρνω την εικόνα όσο πιο κοντά γίνεται στην τελική μορφή στη φωτογραφική μηχανή και μετά κάνω σχετικά μικρές και λίγες επεμβάσεις στα αρχεία από τα σκαναρισμένα αρνητικά... Δεν υπάρχει καλή φωτογραφία, η οποία δεν έχει υποστεί post-processing είτε στο κομπιούτερ, είτε στο σκοτεινό θάλαμο. Αυτό που μας δίνει η μηχανή, ψηφιακή ή αναλογική, πάντα υπολείπεται του τελικού αποτελέσματος.

«Line production»

Λειτουργείς στιγμιαία και αυθόρμητα για να συλλάβεις μια εικόνα ή την σκηνοθετείς με έναν τρόπο;

Κάθε καλή φωτογραφία είναι σκηνοθετημένη. Το μόνο που αλλάζει είναι ο βαθμός της σκηνοθεσίας, λίγο, περισσότερο, εντελώς, κ.λπ.

«Missed?»

Συμμετείχες πέρυσι στο παγκόσμιο διαγωνισμό της SONY κι αν δεν κάνω λάθος διακρίθηκες. Γιατί διάλεξες να στείλεις τη συγκεκριμένη φωτογραφία;

Απέσπασα μία «εύφημο μνεία». Δηλαδή μπήκα στο top 50 σε μια κατηγορία. Είχα μια εικόνα που «ταίριαζε» στην κατηγορία «split second» (σε κλάσμα δευτερολέπτου), είδα κάπου την ανακοίνωση για το διαγωνισμό και είπα να τη στείλω. Με χαροποίησε το αποτέλεσμα, αλλά δε θα έλεγα ότι με ενθουσιάζουν οι διαγωνισμοί. Δε νομίζω ότι θα ξαναστείλω...

«Affection», Κεραμεικός, σταθμός μετρό

Είναι η πρώτη ατομική σου έκθεση αυτή που θα δούμε τις επόμενες μέρες. Τι θα δούμε στην έκθεση αυτή και πώς επέλεξες το θέμα;

Έμεινα τρεις μέρες στην Αθήνα τον Αύγουστο που μας πέρασε και κυριολεκτικά περπάτησα όλη την πόλη. Μια πόλη μισοάδεια, ο κόσμος υπνωτισμένος από την υγρασία και τη ζέστη και παντού μια μελαγχολική αίσθηση, σημείο των καιρών... Τράβηξα δύο 36άρια ασπρόμαυρα ρολά και όταν επέστρεψα στα Χανιά και εμφάνισα τα φιλμ, διάλεξα 16 εικόνες, οι οποίες μου φάνηκε ότι ανέδυαν σε κάποιο βαθμό την ατμόσφαιρα από το «καλοκαίρι στην πόλη»...

Magical mystery park

Μπορείς να ξεχωρίσεις μία μόνο φωτογραφία σου και να εξηγήσεις το λόγο που την επιλέγεις;

Είναι μια φωτογραφία που τράβηξα τον Φεβρουάριο του 2013, καθώς προσπαθούσα να μάθω φωτογραφία, στο πάρκο του προφήτη Ηλία, εκεί που βρίσκονται οι τάφοι των Βενιζέλων στα Χανιά. Ήταν ένα βροχερό χειμωνιάτικο βράδυ, ήταν μόνο ένας μήνας και κάτι από τότε που είχα ξεκινήσει να ασχολούμαι και μία από τις ελάχιστες φορές που έχω χρησιμοποιήσει τρίποδο. Αγαπώ αυτή τη φωτογραφία γιατί ουσιαστικά ήταν η πρώτη κάπως καλή φωτογραφία μου και με έκανε να θέλω να συνεχίσω…

«Urban hiker»

Τι ονειρεύεσαι να φωτογραφήσεις που δεν το έχεις καταφέρει ακόμα;

Δεν ονειρεύομαι φωτογραφίες, απλά θα ήθελα αν μου τύχει ποτέ μια «μεγάλη στιγμή» να μην τα κάνω θάλασσα και τη χάσω...

Ποιο εν ζωή πρόσωπο θα ήθελες να συλλάβει ο φακός σου;

Θα ήθελα να βγάλω μια φωτογραφία τον Hulk, ιδίως τη στιγμή της μεταμόρφωσης, αλλά μου φαίνεται ότι δεν θα τα καταφέρω...

ΙΝFO: «Summer in the city», Γκαλερί 7 (Σόλωνος 20 & Βουκουρεστίου, Αθήνα). Διάρκεια έκθεσης: 1-24 Μαρτίου 2016. Δείτε όλη τη δουλειά του φωτογράφου εδώ.