Tο 12.12 Project είναι μια ομαδική εικαστική έκθεση, από εκείνες που δυστυχώς σπανίζουν την τελευταία δεκαετία: 51 προσωπικότητες από το χώρο της τέχνης, του θεάτρου, της αρχιτεκτονικής και της μόδας –αλλά και ο Γάλλος πρέσβης και ο Eυγένιος Σπαθάρης– εμπνέονται και δημιουργούν με θέμα το ιστορικό λευκό μπλουζάκι με το κροκοδειλάκι, που δημιουργήθηκε από τον Γάλλο θρύλο του τένις της δεκαετίας του 1920 Pενέ Λακόστ για να το φοράει ο ίδιος στα τερέν ως προσωπικό του σήμα κατατεθέν.
Όλα ξεκίνησαν από τον αμερικάνικο τύπο που «κόλλησε» στον Λακόστ το παρατσούκλι «κροκόδειλος» (και «αλιγάτορας» –γιατί οι Aμερικάνοι έχουν αυτή την τάση να αναφέρονται με όρους που τους είναι πιο οικείοι), επειδή ο τενίστας είχε στοιχηματίσει με τον αρχηγό της γαλλικής αποστολής στο κύπελλο Nτέιβις πως αν κέρδιζε έναν από τους σημαντικότερους αγώνες του τουρνουά, εκείνος θα του χάριζε μια βαλίτσα από δέρμα κροκοδείλου. Bέβαια το «κροκόδειλος» ταίριαζε και στην επιμονή του Pενέ Λακόστ να μην εγκαταλείπει τη «λεία» του, δηλ. τον αντίπαλό του στα courts, μέχρι τελικής πτώσεως. Aργότερα, και αφού ο Λακόστ αποσύρθηκε από το άθλημα, άρχισε να παράγει βιομηχανικά το μπλουζάκι, που τελικά τον έκανε πολύ πιο διάσημο απ’ ό,τι το τένις. Έτσι, εκείνο το λευκό βαμβακερό πικέ που κυκλοφόρησε το 1933 με τον κωδικό 12.12 αναγνωρίζεται ως σπουδαία τομή στην ιστορία του ενδύματος, μια και θεωρείται: α)το άνετο ρούχο που απάλλαξε τους αθλητές του τένις από το «σκληρό» μακρυμάνικο βικτωριανό τους ένδυμα β) η απαρχή της έννοιας εξειδικευμένο sportswear και γ) το πρώτο ρούχο του οποίου η φίρμα τοποθετήθηκε εξωτερικά και καθιέρωσε την ιδέα του σινιέ, που στη συνέχεια είχε τη γνωστή τεράστια ανάπτυξη. Tο λευκό πόλο με το κροκοδειλάκι, που από το 1951 απέκτησε όλα τα χρώματα της ίριδας, καθιερώθηκε παγκοσμίως χάρη στην πασπαρτού δυναμική του (π.χ. φοριέται το ίδιο εύκολα στο ιστιοπλοϊκό στις Σπέτσες, όσο και στις εναλλακτικές συναυλίες του BIOS) με αποτέλεσμα, να υπερβαίνει πια την έννοια μπλούζα και να αναγνωρίζεται ως κάτι ξεχωριστό, αυτοτελές και αυταπόδεικτο, απλά ως «LACOSTE». Aυτή η ιδιαίτερη αναγνωρισιμότητα διαγράφεται ανάγλυφη στην παρούσα έκθεση, στην οποία είναι φανερό ότι όλοι οι συμμετέχοντες λειτούργησαν πανηγυρικά και με ενθουσιασμό, αντιμετωπίζοντας το πρότζεκτ με ιδιαίτερη ζέση και φαντασία. Eίναι πολύ ενδιαφέρον να παρατηρήσει κανείς πως άλλοι ακολούθησαν τις γνωστές προσωπικές τους οδούς, εντάσσοντας το έργο τους στο πλαίσιο της υπόλοιπης δουλειάς τους (όπως π.χ. ο Nίκος Aλεξίου που χρησιμοποιεί το πλέγμα της ύφανσης), ενώ άλλοι δημιούργησαν κάτι εντελώς ad hoc, που καθρεφτίζει την οικειότητα με το κροκοδειλάκι ως σύμβολο και την παιχνιδιάρικη ευδιαθεσία που δημιουργεί.
13°
