Καινούργια εποχή -καινούργια αρχή

Το καλύτερο κομμάτι του σπιτιού μου είναι ένα τεράστιο Biedermayer τραπέζι που μου χάρισε η κολλητή μου όταν το βαρέθηκε.  Δηλαδή, δεν το πλήρωσα χρυσό –που θα του άξιζε–, όμως το φχαριστιέμαι διπλά, είναι τέλειο και μου ’ρθε τσάμπα. Η κρίση είναι εδώ κι είναι δύσκολο, αν όχι επικίνδυνο, να κάνουμε πως δεν τη βλέπουμε. Όμως αυτή η κρίση μάς επαναπροσδιορίζει, μας θυμίζει την ανταλλαγή, την απλότητα, μας «αλλάζει». Συνήθειες, στάση ζωής, τρόπους αντιμετώπισης. Μας κάνει πιο ευέλικτους, πιο δυναμικούς, λιγότερο «ξοδεμένους». Με το σλόγκαν «απόψε θα βγω μέσα» να κυκλοφορεί από στόμα σε στόμα πιο επίκαιρο από ποτέ, μας μαζεύει ξανά σπίτι.

Καμιά φορά, αυτή η ίδια κρίση μάς κάνει να είμαστε πιο απαιτητικοί. Αγαπάμε την πόλη μας και όταν αυτή μας φωνάζει “sos” την ακούμε. Βγαίνουμε έξω, τη φωτίζουμε στα μέρη που είναι σκοτεινή, τη θέλουμε ωραία και καθαρή, κρίση-ξεκρίση βρήκαν να μας κόψουν και το τσιγάρο, καπνίζουμε στο δρόμο και κάνουμε “smirting” – πού είναι τα τασάκια;;;

Δεν είναι κακό να αλλάζουμε, δεν είναι καθόλου κακό. Το φθινόπωρο είναι μια καινούργια εποχή, μπορεί να είναι και μια καινούργια αρχή;