Vision Omonoia: Μια ιστορία που ακούγεται με τα μάτια

Τα τελευταία χρόνια το κέντρο της πόλης μεταμορφώνεται σε έναν τεράστιο κοιτώνα ξενοδοχειακής υποδοχής. Η παλιά γεωγραφία της πόλης καλύπτεται με γυψοσανίδα στους τόνους του ουδέτερου γκρι και του μίνιμαλ μαύρου, τα κουρασμένα κτίρια δεν μιλούν πια, δεν προδίδουν τις ιστορίες τους, οι φωνές της γειτονιάς φιμώνονται, οι μυρωδιές σβήνουν, οι προσόψεις αποχρωματίζονται, γίνονται όλα μια ομοιομορφία από κτίρια με κωδικούς και ηχητική υπόκρουση τις ρόδες από τις τροχήλατες βαλίτσες στην άσφαλτο.

Η νέα αρχιτεκτονική κοιτά αδιάφορα τον Αθηναίο, δεν τον «παίζει» στο παιχνίδι της, όλα εστιάζουν στις υπηρεσίες – οικονομικές ανακαινίσεις, φτηνή πολυτέλεια, καλό ίντερνετ, άνετο στρώμα, καφετιέρα του εσπρέσο. Ο Ξένιος Δίας λειτουργεί με νούμερα στην οθόνη του κινητού, σε καλοδέχεται κωδικοποιημένος. Στα νέα, βιαστικά ξενοδοχεία δεν υπάρχει υποδοχή, ρεσεψιόν, θυρωρός, ένα χαμόγελο για καλωσόρισμα. Κανένα κουλέρ λοκάλ. Ύπνος της παγκοσμιοποίησης, στα ίδια εσπεράντο κρεβάτια από τη Σιγκαπούρη ως το Παγκράτι, πανομοιότυπα μπάνια από το Άμστερνταμ ως το Κολωνάκι. Η τουριστική Αθήνα συνοψίζεται σε γκουγκλαρισμένες πληροφορίες για τα μνημεία της, σε στάσεις για σουβλάκι και σούσι στις άψυχες αλυσίδες της εστίασης.

Πίσω από το γενικευμένο Αirbnb τοπίο, ο Kirios Criton συνεχίζει να ονειρεύεται, να πλέκει ιστορίες, να θυμάται. Το βιογραφικό της πρωτοποριακής του καριέρας, χιλιόμετρα μακρύ, από δω ως το Σινικό Τοίχος. Ο Criton από τη δεκαετία του ’80, έχει αλλάξει την άποψή μας για τα πάντα: για το κλαμπ, το ξενοδοχείο, το ζαχαροπλαστείο, το εστιατόριο, την γκαλερί, το πάρτι, τη βιτρίνα, το κόσμημα, το ντιζάιν, την εφαρμοσμένη τέχνη, το έπιπλο, την πόλη, το περιοδικό. Με μια αιρετική φαντασίωση, ερχόταν πάντα να ξεκλειδώσει στο μυαλό μας μια καινούργια εικόνα, μια ανατρεπτική οπτική για τον κόσμο μιας καθημερινότητας. Ήταν αυτός που μπορούσε να σε πείσει πως ένας άγγελος μπορεί να κατοικεί στη συσκευασία ενός ιχθυοπωλείου, πως οι θεοί του Ολύμπου ήταν φτιαγμένοι από πλέξι γκλας.

Όταν ο Amir Mamou της εταιρείας Vision ήρθε να του αναθέσει το πρώτο από τα ξενοδοχεία που πρόκειται να ανοίξουν προσεχώς σε όλη την Αθήνα –στην πλατεία Λαυρίου, στην Ομόνοια– ο Kirios Criton είδε μπροστά του την Ακρόπολη, τον Λυκαβηττό, τα Τουρκοβούνια και στο βάθος το όρος Αιγάλεω. Είδε και το καινούργιο Αρχαιολογικό Μουσείο στα πόδια του.

Το άγαλμα της Αφροδίτης της Μήλου που ανακάλυψε τυχαία σε ένα εργαστήρι του Ταύρου –τρεις υπάρχουν στον κόσμο: μια αληθινή στο Παρίσι, μια αντιγραφή στο μουσείο της Μήλου και αυτή εδώ–, ήρθε να του δείξει τον δρόμο μιας ιστορίας που η θεά της ομορφιάς του ψιθύρισε στη δημιουργική του ψυχή. Την έστησε στην είσοδο, πρώτη εικόνα μόλις μπαίνεις, να σου πει το καλωσήρθες στην Αθήνα. Αυτή η Αφροδίτη, όμως, κρατά στον ώμο της ένα σακίδιο γεμάτο με τον ελληνικό πολιτισμό. Από τους ίδιους ώμους που ξεκινά μια θεόρατη ανεμόσκαλα που ανεβαίνει ως τον έβδομο ουρανό - όροφο του ξενοδοχείου για να καταλήξει στον αττικό ουρανό.

Στον τελευταίο όροφο, το λουλακί φουλάρι της, καμωμένο από μετάξι του Σουφλίου, έργο του Criton, ανεμίζει στο roof garden, σκαλώνει στις ελιές της πισίνας, μεταφέρει στον κόσμο το μήνυμα πως η Ελλάδα έχει εφεύρει το μπλε, την Ομόνοια, το Σύνταγμα και τη Δημοκρατία – όλα όσα αγναντεύεις από αυτήν εδώ την κορυφή. Η Αφροδίτη, στέκεται στα θεμέλια για να σου διηγηθεί μια ιστορία σε μπλε και λευκό, μια ελληνική Ιστορία, που δανείζεται το σχεδόν φλούο μπλε, το Yves Klein, που τόσο αγαπά ο Criton, για να σου πει πως κι αυτό είναι ελληνικό.

Στο Vision ο Criton αγαπά το V: γιατί μ’ αυτό το γράμμα ξεκινά το «Όραμα», γιατί αν το διαβάσεις σαν αριθμό, μας κάνει 5, τα πέντε γράμματα από τη λέξη «αγάπη». Αντί για έναν ψυχρό κωδικό, λοιπόν, που θα ανοίξει την πόρτα της Αθήνας στον ξένο, εδώ έχεις τον κωδικό της αγάπης για την Ελλάδα και την ιστορία της. Με ξεναγό την Αφροδίτη, θα περιηγηθείς σε μια ανοιχτή γκαλερί, που μέσω των έργων της θα σου εξιστορήσει την παλιά και τη σύγχρονη Ελλάδα. Ο Kirios Criton επιστρέφει στο αγαπημένο του κόνσεπτ της «Never on Sunday» γκαλερί εφαρμοσμένων τεχνών, τη δουλειά του που ίσως αγάπησε πιο πολύ από όλες, μια γκαλερί που πρώτη έφερε στην Ελλάδα το σύγχρονο ντιζάιν στην πιο θεατρική του εκδοχή.

Η δυνατή φωτογραφία της Δήμητρας Λαζαρίδου στο κεντρικό ασανσέρ, που απεικονίζει μια κοπέλα ντυμένη σε Δάφνη Βαλέντε στο υπόγειο του υπό ανέγερση ξενοδοχείου, θα σε ανεβάσει από τον Θεμέλιο Λίθο του υπογείου και της κατασκευής, στους 7 ορόφους, καθένας αφιερωμένος σε έναν σύγχρονο καλλιτέχνη. Η Αφροδίτη Νινιού, ο Μilton Sarris, ο Νίκος Στρατάκης, ο Costas Lakis, o Γιώργος Τανσαρλής, ο Γιώργος Κερβεκίδης και ο ίδιος ο Kirios Criton, διηγούνται από τους τοίχους τη νέα Ελλάδα, το σήμερα σε όλες τις εκδοχές του.

Οι θεοί του Ολύμπου, όλοι γαλάζιοι, μέσα από τεράστια πανό παραβάν, εξασφαλίζουν την ιδιωτικότητα των εσωτερικών χώρων, κρεμασμένοι με αλυσίδες από την κορυφή του Ολύμπου ως την Ομόνοια. Η τέχνη ποτέ δεν ήταν λιγότερο διακοσμητική. Κινείται ανάμεσα στους επισκέπτες, ξαπλώνει στο προσκεφάλι τους, τους λέει μια «καλημέρα» από τα ασανσέρ, δημιουργώντας ταυτοχρόνως την ιδέα μιας νέας αγοράς της τέχνης: όλα τα έργα είναι αντίγραφα που μπορεί ο καθένας να αγοράσει, ακόμη και κείνος που δεν διαθέτει το αντίτιμο του original.

Μόνον η Αφροδίτη θα μείνει για πάντα εδώ, ρεσεψιονίστ και ξεναγός της περίληψης μιας χώρας, σε ένα ξενοδοχείο που αποφάσισε να μη μείνει σιωπηλό, αλλά να διηγηθεί σε όποιον περνά το κατώφλι του, ένα αληθινό παραμύθι ταυτότητας που διαβάζεται με εικόνες.

*Χαλκοκονδύλη 36 και 3ης Σεπτεμβρίου Ομόνοια