Δάφνη Ζουμπουλάκη: Ζωντανό σκηνικό

Το σπίτι αυτό ανήκει σε μια φίλη της μητέρας μου. Είναι μια πολύ καλή σκηνογράφος που ζει στο Παρίσι.Εκείνη μετέτρεψε τα παλιά πλυσταριά  αυτής της πολυκατοικίας του ’30 στο σημερινό σκηνικό, εγώ απλά πρόσθεσα τα υπάρχοντά μου. Που δεν είναι και λίγα... Κάθε φορά λέω «δεν θα ξαναπάρω άλλο αυτοκινητάκι, άλλο έργο, άλλο παιχνίδι, άλλο βιβλίο», έχω κάποια που δεν έχω ανοίξει καν, αλλά η απόφαση καταπατάται συνεχώς. 

Το 1945, τότε που ο όροφος αυτός φιλοξενούσε ακόμα τα πλυσταριά του κτιρίου, είχε μείνει ο Μόραλης μετά το χωρισμό του από την πρώτη του γυναίκα. Μόλις είχε γνωρίσει την Μπούμπα Λυμπεράκη και εδώ ζωγράφισε σημαντικά έργα. Ο Τσαρούχης, πάλι, είχε ζωγραφίσει τη ροζέτα στο ταβάνι της τραπεζαρίας.

Το ’63 οι ιδιοκτήτες είχαν φιλοξενήσει την Τζάκι και τον Ωνάση. Έχει μια ανεξήγητη ενέργεια το σπίτι αυτό. Για μένα ήταν έρωτας από την πρώτη στιγμή. Και το χαίρομαι πολύ με τους φίλους μου. Με το που μετακόμισα, πριν 7 χρόνια περίπου, έκανα ένα μεγάλο πάρτι για τα γενέθλιά μου και νομίζω ότι ήρθαν ακόμα και περαστικοί από το δρόμο...!

Έχει κι αυτή τη βεράντα που νομίζεις ότι βρίσκεσαι σε γαλλική επαρχία (έτσι θέλω να πιστεύω τουλάχιστον) ή σε μια παλιά αθηναϊκή αυλή, με τα φυτά που είχαν τότε, φτέρες, φίκους.

Με ξεκουράζει, γυρίζω σπίτι μετά από μια δύσκολη μέρα και νιώθω ότι είμαι διακοπές. Το πρωί μπαίνει ένα πολύ ωραίο φως, πίνω τον καφέ μου, χαζεύω στο iPad, βάζω μουσική... η καλύτερη ώρα της ημέρας. Πολλές φορές ξεχνιέμαι και αργώ να πάω στην γκαλερί.

Το σπίτι είναι γεμάτο από έργα τέχνης που όλοι υποθέτουν ότι είναι δώρα καλλιτεχνών ή από εκθέσεις μας. Στην πραγματικότητα είναι έργα που έχω διαλέξει και αγοράσει. 

Μου αρέσει να ζω στο κέντρο και να έχω τα πάντα γύρω. Από τη στιγμή που μετακόμισα στη Σκουφά πούλησα το αυτοκίνητό μου, πλέον πάω παντού με ταπόδια.

Έχω αλλάξει πολλά σπίτια στη ζωή μου, μου αρέσει να διαμορφώνω καινούργιους χώρους. Το σπίτι αυτό έχει πολλά διαφορετικά δωμάτια, το καθένα με δικό του ύφος. Είχα σκεφτεί κάποια στιγμή να μετακομίσω. Αλλά τελικά εδώ είναι σαν να μένεις σε πολλά διαφορετικά σπίτια ταυτόχρονα.

1. Αφίσα από έκθεση του Bottero στο Παρίσι. Κάθε φορά που βλέπω το κοριτσάκι μού φαίνεται και πιο μεγάλο. Μάλλον τρώει ρυζόγαλα κρυφά!

2. Φωτιστικό Last του Mattias Stahlbom.

3. Το μπαλκόνι έχει τόσο πολλά φυτά που κάποιοι φίλοι έρχονται με τον κωδικό «πάμε Κόστα Ρίκα». 

4. Η συλλογή μου από παλιά παιχνίδια και αυτοκινητάκια προέρχεται κυρίως από παλαιοπωλεία στο Λονδίνο.

5.  Σκαμπό «H stool» της Tolix. Από τα αγαπημένα remakes βιομηχανικού design του Xavier Pauchard. 

6. Το γραφείο μου είναι το σημείο όπου συγκεντρώνεται η ζωτική ακαταστασία της ζωής μου. Το info point του σπιτιού.

7. Στο Ανατολικό Βερολίνο δεν γίνεται να μην αγοράσεις τα ανθρωπάκια – τα παλιά φανάρια της Τροχαίας. Από το Ampelmann. 

8. Από τα πρώτα σινιάλα του Τάκι, του ’59. Το αγαπώ πολύ γιατί το είχε στο σπίτι της η γιαγιά μου.

9. Φωτιστικό που νομίζω ότι αγόρασα στο Παρίσι. Άλλοι το βλέπουν σαν σταυρό, άλλοι σαν Χ.

10. Ο σκύλος είναι δώρο του αδερφού μου και μέσα του κρύβει τα (άπειρα) καλώδια. Πάντα μου κάνει πρακτικά δώρα που έχουν ένα τουίστ. 

11. Δέντρο του Παύλου. Σε happening που είχε γίνει στην γκαλερί είχε παίξει χαρτοπόλεμο όλη η Αθήνα.

12. Αγαπημένο έργο του Αχιλλέα Παπακώστα.

Φωτό: Τάκης Σπυρόπουλος