Στο Loft του αρχιτέκτονα Γιάννη Καρβουτζή

Τι περιμένει κανείς από ένα νέο αρχιτέκτονα που μένει στου Ψυρρή;

Ότι το σπίτι του είναι μια πρώην βιοτεχνία που πλέον είναι λοφτ, με ευρηματικές παρεμβάσεις και ατμοσφαιρικό ντεκόρ. Ο Γιάννης Καρβουτζής ανοίγει τις πόρτες του ιδιωτικού του χώρου και αποκρυπτογραφεί τις ιδέες του. [Φωτο: Κώστας Πηγαδάς]

Ο αρχιτέκτονας-ιδιοκτήτης Γιάννης Καρβουτζής επινόησε τα πάνελ που σπάνε τη συμμετρία και διαχωρίζουν τους χώρους

Γιατί διάλεξες να μείνεις σε loft;

Δεν θα μπορούσα να μείνω ποτέ σε κλασικό διαμέρισμα. Το να ζεις σε loft είναι τέχνη. Είναι σαν να ζεις σε σκηνικό θεάτρου. Δεν διακοσμείται με την κλασική έννοια. Αναπαλαιώνεται, ξαναγεννιέται και γίνεται συλλεκτικό κομμάτι – γιατί κάθε loft είναι διαφορετικό. Είναι μεγάλη πρόκληση για έναν αρχιτέκτονα-designer να ξαναδώσει πνοή σε ένα χώρο που έχει πραγματικά ξεψυχήσει. Να του δώσει νέα χρήση και προσωπικότητα. Το να ζεις σ’ αυτό έχει πραγματικά ενδιαφέρον. Σου δίνει την ευκαιρία να εντυπωσιάσεις, να νιώσεις μοναδικός, και βασικά να έχεις άπλετο χώρο. Είναι φωτεινό και άνετο.

Μίνιμαλ δικόσμηση με προσεκτικά επιλεγμένα αντικείμενα. Οι αριθμοί Β1, Β2 κ.λπ. πρoϋπήρχαν από την πρoηγούμενη χρήση του loft

Πόσα τετραγωνικά είναι;

Είναι 100 μ² στο 2ο όροφο.

Ποια ήταν η προηγούμενη χρήση του;

Πολλές. Το κτίριο στεγάζει κυρίως αποθήκες και βιοτεχνίες. Το βρήκα εγκατελειμμένο και στην κυριολεξία βομβαρδισμένο. Φαντάζομαι λόγω παλαιότητας, έχουν περάσει πολλά επαγγέλματα, κανείς όμως δεν είχε τολμήσει να ζήσει σ’ αυτό. Πριν από μένα, ήταν βιοτεχνία παπουτσιών. Ξέρω ότι κάποια στιγμή παλαιότερα στεγαζόταν και η Πυροσβεστική του Ψυρρή εδώ και ακόμα πιο παλιά ήταν φερετροποιείο, αλλά γενικά αυτό το τελευταίο… το κρύβουμε…

Πώς σου προέκυψε αυτή η εμμονή με τους αριθμούς; Τους διάλεξες τυχαία ή έχουν κάποια κρυφή σημασία για σένα;

Οι αριθμοί Β1, Β2 κ.λπ. προκύπτουν από τα νούμερα που κατά το συμβόλαιο χαρακτηρίζουν το 2ο όροφο. Τοποθετήθηκαν για να συμπληρώσουν το βιομηχανικό χαρακτήρα του χώρου, όπως επίσης και το code bar με τον ταχυδρομικό κώδικα της περιοχής στο διάδρομο και η διαστασιολόγηση στους τοίχους, που του προσδίνουν έτσι λίγο πιο αρχιτεκτονικό χαρακτήρα.

Οι αριθμοί αντικαθιστούν κατά κάποιο τρόπο τα έργα τέχνης στο σπίτι σου;

Τα έργα τέχνης μπαίνουν συνήθως για να ομορφύνουν έναν τοίχο. Να συμπληρώσουν μια εικόνα. Το loft αντιμετωπίζεται το ίδιο σαν έργο τέχνης. Δεν σηκώνει πολλά πολλά! Γενικά τα loft αντιμετωπίζονται πιο μινιμαλιστικά – η βιομηχανική αρχιτεκτονική δεν έχει τίποτα περιττό, τίποτα διακοσμητικό. Έχουν ακριβώς ό,τι χρειάζεται και τίποτα παραπάνω. Σε τέτοιους χώρους ουσιαστικά όσο αφαιρείς, προσθέτεις…

Τα έπιπλα και τα αντικείμενα τα διάλεξες μόνος σου ή με τη βοήθεια διακοσμητή;

Όλα εδώ τα έχω επιμεληθεί εγώ. Υπάρχουν έπιπλα που έχω σχεδιάσει, κάποια από το Μοναστηράκι που έχουν μεταποιηθεί και πολλά από το δρόμο. Τα περισσότερα αντικείμενα με βρήκαν, δεν τα βρήκα. Ελάχιστα αντικείμενα και έπιπλα είναι αγορασμένα. Όπως το τεράστιο «Α» στον τοίχο που έχω μετατρέψει σε φωτιστικό και κατάγεται από την ταμπέλα του «Άκρον Ιλιον Κρυστάλ», που τη βρήκα πεταμένη ένα βράδυ στη Σταδίου. Τελευταία με βρήκε ένα υπέροχο φανάρι από σταθμό τρένου! Πραγματικά καταπληκτικό.

Άσπρο-μαύρο-κόκκινο: τρία «βιομηχανικά» χρώματα που κυριαρχούν στο χώρο

Τι «ομολογεί» το σπίτι σου για σένα;

Αν ομολογεί το ποιος είμαι, έχω πετύχει. Αυτό προσπαθώ τουλάχιστον σε όλες τις δουλειές μου.

Το σπίτι σου είναι το καταφύγιό σου, ο χώρος δουλειάς σου, ένας χώρος για να συναντάς τους φίλους σου ή λίγο απ’ όλα;

Το συγκεκριμένο σχεδιάστηκε να είναι απ’ όλα. Περνώ πολλές ώρες σ’ αυτό, γιατί και μένω και είναι και το γραφείο μου εδώ. Άρα συναντώ και φίλους και πελάτες – γενικά έχει πολύ κίνηση.

Ο χώρος ευνοεί τα πάρτι. Εσύ καλείς συχνά κόσμο;

Και μόνο η θέση του –πλατεία Ψυρρή– είναι ένα συνεχές πάρτι. Οι φίλοι περνούν από κάτω, βλέπουν φως και ανεβαίνουν. Είναι πέρασμα, και όταν έρχονται περνούν καλά· ανοίγοντας απλά τα παράθυρα είναι σαν να έχεις πάει σε πάρτι. Έχεις άμεση επαφή με τον κόσμο στο δρόμο και την πλατεία, και ακούς τις μουσικές από τα γύρω μπαράκια.

Το μεγάλο μειονέκτημα των loft είναι ότι οι μεγάλοι, ενιαίοι χώροι βλάπτουν την ιδιωτική ζωή! Εσύ το έλυσες αυτό με τα μετακινούμενα πάνελ που σχηματίζουν δωμάτια. Το έχεις διαμορφώσει έτσι ώστε να μπορείς να αλλάζεις τη διάταξη ανάλογα με τις ανάγκες σου;

Τα πάνελ με το στραβό κάνναβο σπάνε τη συμμετρία. Είναι πρακτικό να μπορείς να απομονώσεις τους χώρους και συγχρόνως παιχνιδιάρικο να αλλάζεις την αίσθηση και τη διάθεσή σου με μια απλή κίνηση. Δεν βαριέσαι ποτέ. Επίσης τα πάνελ αυτά, κλείνοντάς τα και ρίχνοντας φως από τη μία πλευρά, μετατρέπονται σε υπέροχα φωτιστικά, βγάζοντας διάχυτο φωτισμό σε όλη την επιφάνεια λόγω των κρυστάλλων αμμοβολής.

Αν το σπίτι σου είχε soundtrack ποιο θα ήταν;

New York... New Yooork…

ΖΩΗ ΜΕ ΣΤΙΛ Ο ιδιοκτήτης Γιάννης Καρβουτζής εξομολογείται:

Ένα λοφτ στα μέτρα μου Προσπάθησα να διατηρήσω το βασικό ύφος και ουσιαστικά δεν έκανα ακραίες παρεμβάσεις. Κυρίως προσδιόρισα ακριβώς τη χρήση του κάθε χώρου, στήθηκε το λουτρό και η κουζίνα, γκρέμισα και κάνα δυο τοίχους.

Γκρι - Μαύρο - Κόκκινο Είναι και τα τρία καθαρά βιομηχανικά χρώματα και ως τέτοια έχουν χρησιμοποιηθεί. Ήθελα να ξεφύγω λίγο από τα κλισέ «άσπρο μεγάλο loft». Νομίζω ότι είναι πιο ζεστός ο χώρος με λίγο κόκκινο, κι ακόμα και τελείως άδειος, χωρίς έπιπλα, έχει ενδιαφέρον.

Home cinema Τις πολυθρόνες του παλιού κινηματογράφου τις αγόρασα στο Μοναστηράκι και δύο σειρές που είχαν μείνει τις είδα αργότερα σε μια βιτρίνα στο Κολωνάκι με κάτι μπλουζάκια προς πώληση επάνω τους, 100 φορές την αξία τους. Το λέω στους φίλους μου για να είναι περήφανοι όταν κάθονται σ’ αυτές.

Κι όμως, κάτι μου λείπει Ο χώρος είναι πολύ φωτεινός αλλά λόγω κλίματος στη χώρα μας θέλεις πού και πού να βγαίνεις και έξω. Αυτό είναι το μόνο μείον, έτσι αν μπορούσα να αγοράσω ένα μπαλκόνι, θα το έκανα ευχαρίστως.

Ο Γιάννης Καρβουτζής πιστεύει ότι η βιομηχανική αρχιτεκτονική δεν έχει τίποτα περιττό, τίποτα διακοσμητικό. Το loft είναι από μόνο του έργο τέχνης

WHO’S WHO

Ο Γιάννης Καρβουτζής σπούδασε στην Ecole Speciale d’ Architecture [D.E.S.A] στο Παρίσι και έκανε την πτυχιακή του με θέμα την ανάπλαση της περιοχής του Ψυρρή, με τους καθηγητές Sergio Mosca και Paul Virilio. Έπειτα εργάστηκε στο atelier του Sergio Mosca, συμμετέχοντας κυρίως σε αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς, καθώς και ως βοηθός σκηνογράφου στο θέατρο της Arian Mouscin και στη Comedie Francaise. Όταν επέστρεψε στην Ελλάδα, δούλεψε αρχικά στο αρχιτεκτονικό γραφείο του Χάρη Γκίκα και αργότερα μόνος του, με πρώτο έργο μια χρηματιστηριακή εταιρεία στην Πάτρα. Στη συνέχεια, ανέλαβε ιδιωτικές κατοικίες, την Piazzio Center στο Φιξ στη Συγγρού, το club- restaurant “Βlue” στη Μύκονο, την ανακαίνιση του club “Luv” στην πλατεία Ασωμάτων, τις επεμβάσεις στο πρώην “Bee” νυν “Mooi” και πολλά άλλα.