Ένα διαμέρισμα πολυκατοικίας με 70s αισθητική στο Παλαιό Φάληρο. Το νεαρό ζευγάρι που το κατοικεί το μεταμόρφωσε με λίγες και εύκολες παρεμβάσεις σ’ ένα σύγχρονο χώρο γεμάτο χρώμα, τέχνη και χαρά της ζωής.
Στην τραπεζαρία λίγα και «εύκολα» έπιπλα, ταμπλό «τυχαία» αφημένα στον τοίχο κι ένα έργο τέχνης να δίνει τον τόνο.
Πείτε μας με λίγα λόγια το ιστορικό του σπιτιού...
Το σπίτι είναι ένα διαμέρισμα 130 τ.μ. στον 6ο όροφο μιας πολυκατοικίας στο Παλαιό Φάληρο. Μένουμε εδώ γύρω στα 6 χρόνια πια και παρότι ήμασταν άνθρωποι του κέντρου –ο άντρας μου περισσότερο–, είμαστε πολύ ευχαριστημένοι. Η γειτονιά έχει μια αίσθηση εξοχής, οι ρυθμοί είναι πιο χαλαροί. Φυσικά, το μεγαλύτερό του προνόμιο είναι η άπλετη θέα στη θάλασσα. Το σπίτι έχει ωραία, μεγάλα ανοίγματα, βλέπουμε Σαρωνικό, μέχρι και Αίγινα!
Το νεαρό ζευγάρι άλλαξε τη ’70s αισθητική του διαμερίσματος με λίγες και προσιτές λύσεις. Ο μεγάλος χώρος ντύνεται με ζεστά χρώματα, παιχνίδια για μικρούς και μεγάλους και αντικείμενα του σύγχρονου ντιζάιν, όπως το υπέροχο σκαμπό Fornasetti.
Σε τι κατάσταση ήταν το σπίτι; Κάνατε κάποιες παρεμβάσεις;
Το διαμέρισμα είχε απλή ’70s αισθητική (που μπορώ να σας πω ότι δεν είναι και το φόρτε μου), ήταν σε λογική κατάσταση, παρόλα αυτά κάναμε κάποιες παρεμβάσεις. Οι περισσότερες χρωματικές. Δηλαδή, είχε μαύρα πατώματα από μάρμαρο και όλοι οι τοίχοι ήταν κατάλευκοι – εντελώς όπως νοσοκομείο… Έβαψα στο καθιστικό τον ένα τοίχο θερμό γκρι, που του έδωσε αμέσως ζωή αλλά και «βάθος». Το ίδιο γκρι τόλμησα και στον ένα τοίχο της κρεβατοκάμαρας. Εκεί συνδυάστηκε με μπεζ, πάλι με πολύ καλά αποτελέσματα.
Στο σπίτι βλέπουμε χρώμα, μικρές «εκπλήξεις» του design, τέχνη... Συνεργαστήκατε με interior designer;
Δεν θα μας πέρναγε από το μυαλό! Μπήκαμε στο σπίτι με τα έπιπλα που κουβάλαγε ο καθένας μας. Πάνω απ’ όλα θέλαμε να «κρατήσουμε» και των δύο τις προσωπικότητες. Μας αρέσει όταν δεν βρίσκουμε κάτι, ή όταν κάτι είναι πανάκριβο, να το φτιάχνουμε μόνοι μας. Σαν την ειδική κατασκευή του γραφείου, που είναι σχεδιασμένο από εμάς ώστε να χωράει τις δραστηριότητες και των δύο: τα κομπιούτερ του άντρα μου που είναι λάτρης της μουσικής (γράφει και παίζει μουσική) αλλά και τα δικά μου που ασχολούμαι με τη γραφιστική. Μπορεί εγώ να τρελαίνομαι για σπίτια –μπαίνω σε ανάλογα site, ξεφυλλίζω deco περιοδικά–, ή μπορεί να μας αρέσει να ακούμε απόψεις, αλλά όλα αυτά τα φιλτράρουμε, δεν είμαστε αυτό που λέμε design-fashion victims.
Το ζευγάρι δουλεύει από το σπίτι. Έτσι σχεδίασαν μόνοι τους ένα μεγάλο γραφείο (απέναντι) που να χωράει τις δραστηριότητες και των δύο... Ο τοίχος σε θερμό γκρι χρώμα ταιριάζει με το μαύρο πάτωμα και δίνει βάθος στο χώρο.
Πώς είναι να ζεις σ’ ένα σπίτι με θέα θάλασσα;
Ανάσα! Καθαρός αέρας, ανοιχτωσιά και ωραίο φεγγάρι – στην πόλη το φεγγάρι «κρύβεται» πίσω από τα κτίρια, εδώ το έχουμε πάντα στο «κάδρο». Κι ύστερα, όταν μένεις δίπλα στη θάλασσα, με έναν περίεργο τρόπο έχεις μεγαλύτερο καλοκαίρι. Ακόμη και το χειμώνα παίζω ρακέτες, κάνω ποδήλατο, πάμε βόλτες με το παιδί, γενικά όταν έχεις γύρω σου τη θάλασσα αισθάνεσαι πιο «έξω».
Περιγράψτε μας μια καθημερινή μέρα του σπιτιού...
Δουλεύουμε και οι δύο από το σπίτι, κι αυτό είναι καλό γιατί είμαστε πολλές ώρες με το παιδί, την τρίχρονη κόρη μας. Εμείς δουλεύουμε κι αυτή δίπλα μας παίζει. Από την άλλη δεν έχεις πάντα ηρεμία, διακόπτεσαι πολύ συχνά, ενώ μπορεί να μείνεις πολλές ώρες στον ίδιο χώρο. Παλιότερα κάναμε συνέχεια τραπέζια με φίλους και πολλά πάρτι. Τώρα, με το παιδί, όλα αυτά μειώθηκαν κατά πολύ, δεν υπάρχει πια τόση ενέργεια. Πάντως, ζούμε άπειρες ώρες μέσα στο σπίτι.
Οι οικοδεσπότες. Και η μουσική και ο φωτισμός – δεν αντέχω τους σκοτεινούς χώρους...
Ποιο είναι το αγαπημένο σας στιλ στη διακόσμηση;
Mix & match, το να αναμειγνύεις παλιά κομμάτια με σύγχρονο ντιζάιν. Τελευταία έχω κολλήσει με το scandinavian, μπερδεμένο όμως και με λίγο ethnic.
Ποια θα είναι η επόμενη αγορά σας για το σπίτι; Τι σας λείπει;
Καρέκλες τραπεζαρίας.
Τι δεν θα βάζατε ποτέ στο σπίτι σας;
Έπιπλα από plexiglass. Το θεωρώ πολύ ψυχρό. Προτιμάω τα γήινα υλικά, ξύλο, τσιμέντο, ακόμη και μέταλλο.
Υπάρχει κάτι που μαζεύετε με διάθεση συλλογής;
Άπειρους δίσκους (vinyl), cd, βιβλία.
Από τα ταξίδια σας στο εξωτερικό συνηθίζετε να φέρνετε πράγματα για το σπίτι;
Πάντα κάτι, έστω και μικρό, για να θυμόμαστε τις στιγμές. Στην Κωνσταντινούπολη ήθελα να τα πάρω όλα – χαλιά, φωτιστικά, μικρά, μεγάλα...
Η τέχνη πώς και πού εμφανίζεται στο χώρο;
Παντού, από τους Έλληνες ζωγράφους στους τοίχους και έργα συναδέλφων μου γραφιστών, μέχρι το σκαμπό του Fornasetti στο καθιστικό. Δεν μ’ ενδιαφέρει το όνομα, απλά να αρέσει στο μάτι μου και να μου «μιλάει».
Το motto σας στη ζωή;
Ζούμε για την ημέρα.
Ποιο είναι το καλύτερο κομπλιμέντο που σας έχουν κάνει για το σπίτι σας;
Ότι καθρεφτίζει τις προσωπικότητές μας, και ότι είναι πολύ ζεστό, έχει καλή ενέργεια.
Αν το σπίτι σας ήταν τραγούδι ποιο θα ήταν;
Δεν μπορώ να πω τίτλο, μάλλον jazz πάντως, που αρέσει και στους δυο.
12°
