Η τύχη είναι απόφαση

Τον καιρό των Μίκι Μάους και της παιδικής ηλικίας αγαπούσα τον Ντόναλντ, αλλά ήθελα να είμαι ο τυχερός του ξάδερφος Γκαστόνε. Όλα τού ερχόντουσαν καλά, δώρα, χαρτοπαιξίες, λοταρίες, ξαφνικές κληρονομιές, αλλά και έρωτες… τύχη διαβολεμένη! Είχε το κοκαλάκι της νυχτερίδας; Κοιμότανε με το δεσπότη; Σημάδευε την τράπουλα; Έβαζε καρφίτσες κάτω από το τραπέζι της ρουλέτας; Τίποτα από όλα αυτά.

Ο ξανθός, με το ατσαλάκωτο παπιγιόν, μονίμως λαμπερός και σίγουρος για τον εαυτό του Γκαστόνε, το ’χε αποφασίσει πως σ’ αυτή τη ζωή η τύχη θα είναι με το μέρος του. Η τύχη, λέει, βοηθάει τους τολμηρούς. Αλλά και τους ικανούς θα προσθέσω, ή, για να το πω καλύτερα, αυτούς που έχουν αποφασίσει ότι τους αξίζει.

Όλες αυτές τις μέρες των γιορτών –που όπως μαθαίνω σχεδόν κανείς μας δεν θα φύγει από την πόλη–, ας μαζευτούμε σε σπίτια όμορφα και στολισμένα, πάνω από τραπέζια ρεφενέ με όλου του κόσμου τα καλά που ύστερα θα στρωθούν με τσόχες, να μετρήσουμε την τύχη της καινούργιας χρονιάς. Κι εσύ, που φέτος περισσότερο από κάθε άλλη φορά τη χρειάζεσαι, αποφάσισε να είσαι τυχερός, τόλμησε και δώσ’ τα όλα για να αξίζεις να σου τύχει, γίνε εσύ ο ίδιος ο άσος στο μανίκι. Και να ξέρεις, στη ζωή, όπως ακριβώς και στα τυχερά παιχνίδια, πολλά βάζεις - πολλά παίρνεις, οπότε από μένα καλή χρονιά και… τα ρέστα μου!