Η πρόταση συντάκτη του Guardian για τα Γλυπτά του Παρθενώνα και οι εξελίξεις στο ζήτημα επιστροφής τους στην Ελλάδα - Η στάση του Βρετανικού Μουσείου
Μία πρόταση για τα Γλυπτά του Παρθενώνα καταθέτει ο αρθρογράφος του Guardian Σάιμον Τζένκινς, τη στιγμή που έχει ξεκινήσει και πάλι η συζήτηση για το ζήτημα της επιστροφής τους στην Ελλάδα.
Στο πνεύμα των δηλώσεων του προέδρου του Βρετανικού Μουσείου ότι θα μπορούσε να υπάρχει μία συμφωνία για μοίρασμα, ο αρθρογράφος της Guardian προτείνει τα Γλυπτά του Παρθενώνα να επιστρέψουν στην Ελλάδα, ενώ στη θέση τους στο Βρετανικό Μουσείο να μπουν 3D αντίγραφα. Συνεπώς, ο Guardian παίρνει θέση υπέρ της επιστροφής στην Ελλάδα και κατά της «μοιρασιάς» των Γλυπτών του Παρθενώνα.
Guardian για Γλυπτά Παρθενώνα: «Δεν μοιράζεται ένα έργο τέχνης»
«Ο πρόεδρος του Βρετανικού Μουσείου, Τζορτζ Όσμπορν, συζήτησε την πρόσφατη επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα στην Ελλάδα. Αυτό είναι μια απολύτως καλή είδηση. Δεν είναι ο πρώτος που προτείνει μια συμφωνία για τα μάρμαρα, αλλά είναι ο πρώτος που προτείνει ότι το να τα δούμε στην Αθήνα στη μεγαλοπρέπειά τους είναι μια αρετή που πρέπει να επιδιωχθεί. Το πιο σημαντικό είναι ότι φαίνεται να αποδέχεται ότι αυτό έχει περάσει από την παρελθούσα ιστορία της απόκτησής τους και το στεγνό νομικό ζήτημα της ιδιοκτησίας. Αντίθετα, αφορά το πλαίσιο μέσα στο οποίο προβάλλουμε καλύτερα αυτές τις δόξες του ευρωπαϊκού πολιτισμού», σημειώνει στο άρθρό του στον Guardian ο Σάιμον Τζένκινς και προσθέτει:
«Το να έχουμε τα μισά μάρμαρα κάτω από τη σκιά της Ακρόπολης στην Αθήνα και τα άλλα μισά σε μια ψυχρή αίθουσα στο Μπλούμσμπερι είναι λάθος. Δεν μοιράζεται ένα έργο τέχνης – είναι η διάσπαση ενός έργου τέχνης. Αυτή η καβαλαρία των αριστουργημάτων πρέπει να παρουσιαστεί σωστά μαζί και αυτό σημαίνει στον τόπο της δημιουργίας τους, στην Αθήνα. Με δανεισμό, ανταλλαγή, πώληση ή οτιδήποτε άλλο, θα πρέπει να επιστρέψουν στην Ελλάδα. Είναι κατανοητό πως οι Έλληνες δεν έπαψαν ποτέ να εκλιπαρούν για την επιστροφή τους».
Guardian για Γλυπτά Παρθενώνα: «Το Βρετανικό Μουσείο θεωρεί τα μάρμαρα προσωπική του ιδιοκτησία»
«Το μόνο ζήτημα είναι αν μπορεί να γίνει κάτι για να κατευναστεί η υπέρμετρη υπερηφάνεια και το ένστικτο της αποθησαύρισης του Βρετανικού Μουσείου, το οποίο έχει φτάσει να θεωρεί τα μάρμαρα ως προσωπική του ιδιοκτησία. Υπάρχει πλέον μια σαφής απάντησε σε αυτό: Τρισδιάστατοι εκτυπωτές υπό την αιγίδα του Ινστιτούτου Ψηφιακής Αρχαιολογίας αναπαράγουν επί του παρόντος αρκετά από τα γλυπτά του Βρετανικού Μουσείου, χρησιμοποιώντας σύμφωνα με πληροφορίες, πέτρα από τα αρχικά λατομεία της Πεντέλης στην Ελλάδα. Αυτό συμβαίνει παρά την επίσημη καταγγελία του μουσείου. Φημολογείται ότι θα είναι δυσδιάκριτα από τα πρωτότυπα, με ελαττώματα και όλα τα υπόλοιπα».
Τα μουσεία της Ευρώπης είναι γεμάτα με αντίγραφα, καλά και κακά, και το Βρετανικό Μουσείο έχει πολλά.
Guardian για Γλυπτά Παρθενώνα: «Οι Έλληνες είναι παθιασμένοι με αυτά τα γλυπτά»
Στο άρθρό του, ο συντάκτης του Guardian αναφέρει μεταξύ άλλων ότι οι Έλληνες είναι παθιασμένοι με τα Γλυπτά του Παρθενώνα, κάτι που δεν φαίνεται να ισχύει και για τους Βρετανούς. «Η Ελλάδα θέλει απεγνωσμένα τα αυθεντικά κοσμήματα του στέμματός της να ενταχθούν στα υπόλοιπα. Αυτό δεν θα άνοιγε απαραίτητα την πόρτα για την επιστροφή κάθε αγγείου και κάθε πίνακα στην Ευρώπη στους τόπους προέλευσής τους, αν και το ζήτημα της επιστροφής παίζεται σήμερα παντού. Οι Έλληνες είναι παθιασμένοι με αυτά τα αγάλματα – και ειλικρινά, οι Βρετανοί δεν είναι. Τα αντίγραφα μπορούν να βρίσκονται στο Λονδίνο, όχι στην Αθήνα.
» Η Ελλάδα μπορεί να πληρώσει. Μπορεί να προσφέρει αγάλματα σε αντάλλαγμα ή να διαμορφώσει κάποια έξυπνη συμφωνία συνιδιοκτησίας. Αυτό θα επιτρέψει στο μουσείο να σώσει τα προσχήματα. Αν μπορέσει να επιλυθεί – και είναι παράλογο να κρατάει τόσο καιρό – τότε η Ελλάδα θα απονείμει σίγουρα στον Όσμπορν το βραβείο Βύρωνα για τον φιλελληνισμό του. Θα το άξιζε», καταλήγει ο Guardian.
Μια παράσταση ευχάριστη στη θέαση, δουλεμένη στη λεπτομέρεια, με άψογη καθοδήγηση των ηθοποιών, ώστε να κινηθούν με δεξιοτεχνία στην κόψη μεταξύ κωμωδίας και δράματος
Με αφορμή τη νέα τους θεατρική συνεργασία, μιλήσαμε με τους δύο ηθοποιούς για ένα έργο γραμμένο από δύο παλιότερους μεγάλους του θεάτρου και της κωμωδίας
Θα μπορούσε η εικονική πραγματικότητα να είναι μια μορφή αυθεντικής πραγματικότητας; Μήπως ζούμε ήδη σε μια προσομοίωση που έχει δημιουργηθεί από κάποια τεχνητή νοημοσύνη; Τι μας είπε ο συγγραφέας
8°
