- CITY GUIDE
- PODCAST
-
30°
Αδημοσίευτος και άκρως προσωπικός Μάνος Χατζιδάκις
Επιθυμώ να έχω χρήματα για να στέλνω «εις τον διάβολον» κάθε εργασία που δεν με σέβεται
![62224-137655.jpg 62224-137655.jpg](/images/120x120/3/jpg/sites/default/files/contributor/62224-137655.jpg)
![70887-142782.jpg 70887-142782.jpg](/images/1074x600/3/jpg/sites/default/files/article/2014/06/19/70887-142782.jpg)
Κείμενο που φέρει την υπογραφή του Μάνου Χατζιδάκι, άκρως προσωπικό και με στοιχεία κριτικής και πολεμικής, είδε το φως της δημοσιότητας 34 χρόνια μετά. Ο μεγάλος μουσικοσυνθέτης το είχε γράψει στις 20 Μαΐου 1980, όταν και βρισκόταν στη Μελβούρνη. Η εφημερίδα «Νέος Κόσμος» το δημοσίευσε με αφορμή τη συμπλήρωση των 20 ετών από το θάνατό του. Ο τίτλος του κειμένου, από τον ίδιο τον Μάνο Χατζιδάκι, είναι «Βιογραφικό σε πρώτο προσωπικό».
Ακολουθεί το κείμενο:
«Βιογραφικό σε πρώτο προσωπικό
Γεννήθηκα στις 23 Οκτώβρη του ’25, στην Ξάνθη, τη διατηρητέα κι όχι την άλλη τη φριχτή, που χτίστηκε μεταγενέστερα από τους μεταπολεμικούς της ενδοχώρας μετανάστες. Η μητέρα μου ήταν από την Αδριανούπολη και ο πατέρας μου από την Κρήτη. Με φέραν το ’31 στην Αθήνα απ’ όπου έλαβα την Αττική παιδεία, όταν ακόμη υπήρχε στον τόπο μας και Αττική και Παιδεία.
Είμαι λοιπόν γέννημα δύο ανθρώπων που δεν συνεργάστηκαν ποτέ, εκτός από τη στιγμή που αποφάσισαν την κατασκευή μου. Γι’ αυτό και περιέχω μέσα μου όλες τις δυσκολίες του Θεού και όλες τις αντιθέσεις. Όμως η αστική μου συνείδηση, μαζί με τη θητεία μου την ευρωπαϊκή, φέραν ένα αποτέλεσμα εντυπωσιακό. Έγινα τόσο ομαλός, έτσι που οι γύρω μου να φαίνονται ως ανώμαλοι.
Η κατοχική περίοδος μου συνειδητοποίησε πως δεν χρειαζόμουν τα μαθήματα της Μουσικής, γιατί με καθιστούσαν αισθηματικά ανάπηρο και ύπουλα με απομάκρυναν από τους αρχικούς μου στόχους που ήταν: να διοχετευθώ, να επικοινωνήσω και να εξαφανιστώ. Γι’ αυτό και τα σταμάτησα ευθύς μετά την κατοχή, σαν ήρθε η απελευθέρωση. Δεν σπούδασα σε Ωδείο και συνεπώς δεν μοιάζω φυσιογνωμικά με μέλος του γνωστού Πανελληνίου Μουσικού Συλλόγου.
Ταξίδεψα πολύ. Κι αυτό με βοήθησε να αντιληφθώ πως η βλακεία δεν ήταν μόνο προϊόν του τόπου μας αποκλειστικό, όπως περήφανα αποδεικνύουν συνεχώς οι Έλληνες σωβινιστές και οι ντόπιοι εθνικιστές. Έτσι ενισχύθηκε η έμφυτη ελληνικότητά μου και μίκραινε κατά πολύ ο ενθουσιασμός μου για τους αλλοδαπούς.
Έγραψα μουσική για το Θέατρο, για τον Κινηματογράφο και τον Χορό. Παράλληλα έγραψα πολλά τραγούδια - δύο χιλιάδες μέχρι στιγμής, μέσ' απ' τα οποία ξεχωρίζω όλα όσα περιέχει αυτή μου η συναυλία. To 1966 βρέθηκα στην Αμερική, και επειδή χρωστούσα στην ελληνική εφορία κάπου τρεισήμισι εκατομμύρια δραχμές, αναγκάστηκα να κατοικήσω εκεί ώσπου να τα εξοφλήσω.
Εξόφλησα τα χρέη μου το ’72 κι επέστρεψα στην Αθήνα, για να κατασκευάσω το καφενείο με το όνομα «Πολύτροπο». Ήρθε όμως ο τυφώνας που ονομάστηκε «Μεταπολίτευση» με τις σειρήνες των γηπέδων και των σφαιριστηρίων και τους χιλιάδες εκ των υστέρων αντιστασιακούς, που αγανακτισμένοι τραγουδούσαν τραγούδια ενάντια στη Δικτατορία, και που με αναγκάσανε να κλείσω το «Πολύτροπο», μ’ ένα παθητικό περίπου πάλι των τρεισήμισι εκατομμυρίων. Μοιραίος αριθμός.
Κι έτσι απ' το '75 αρχίζει μια διάσημη «εποχή μου» που θα τη λέγαμε, για να την ξεχωρίσουμε, η υπαλληλική, και που με κατέστησε πάλι διάσημο σ’ όλους τους απληροφόρητους συμπατριώτες μου και σ’ όσους πίστεψαν πως τοποθετήθηκα χαρακτηριστικά στις όποιες θέσεις της δημόσιας ζωής. Μέσα σ' αυτή που λέτε την περίοδο, προσπάθησα, ανεπιτυχώς είναι αλήθεια, να πραγματοποιήσω «ακριβές καφενειακές ιδέες» πότε στην ΕΡΤ και πότε στο Υπουργείο Πολιτισμού. Και οι δύο ετούτοι οργανισμοί, βαθύτατα διαβρωμένοι και σαθροί από τη γέννησή τους, κατάφεραν να αντισταθούν επιτυχώς ώσπου στο τέλος να με νικήσουν «κατά κράτος». Παρ’ όλα αυτά, μέσα σε τούτον τον καιρό, γεννήθηκε η φιλελεύθερη έννοια του ΤΡΙΤΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ και επιβλήθηκε σε ολόκληρο τον τόπο.
Και καταστάλαγμα μέχρι στιγμής του βίου μου είναι:
Αδιαφορώ για τη δόξα. Με φυλακίζει στα όρια που εκείνη καθορίζει κι όχι εγώ.
Πιστεύω στο τραγούδι που μας αποκαλύπτει κι όχι σ’ αυτό που μας διασκεδάζει και μας κολακεύει εις τας βιαίως αποκτηθείσας συνήθειές μας.
Επιθυμώ να έχω πολλά χρήματα για να μπορώ να στέλνω «εις τον διάβολον», που λένε, κάθε εργασία που δεν με σέβεται. Το ίδιο και τους ανθρώπους.
Περιφρονώ αυτούς που δεν στοχεύουν στην αναθεώρηση και στην πνευματική νεότητα, τους εύκολα «επώνυμους» πολιτικούς και καλλιτέχνες, τους εφησυχασμένους συνομήλικους, τη σκοτεινή και ύποπτη δημοσιογραφία την πάσα λογής χυδαιότητα καθώς και κάθε ηλίθιο του καιρού μου.
Aυτό το ρεσιτάλ είναι αποτέλεσμα πολύχρονης συνειδητής προσπάθειας και μελέτη «υψηλού πάθους». Γι’ αυτό και το αφιερώνω στους φίλους μου.
ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ
Μελβούρνη 20 Μαΐου 1980»
ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ
![](/images/w400/3/jpg/files/2024-02-02/final-voice-choice4.jpg)
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Έκανε μόλις 11 εκατομμύρια δολάρια ενώ το budget της ταινίας ξεπερνάει τα 100 εκατομμύρια
Δύο εμβληματικοί εκφραστές του «ζήσε γρήγορα, πέθανε νέος» ροκ στερεοτύπου απεβίωσαν με δύο χρόνια διαφορά
Ο Μανώλης Δασκαλάκης-Λεμός στη νέα CAN Gallery, «Τόπος υπερκόσμιων συρράξεων» στον Συνοικισμό Χαλανδρίου, Νίκος Κόνιαρης στην Genesis και άλλες εκθέσεις που ξεκινούν αυτή την εβδομάδα
Ο Αμερικανός ντοκιμαντερίστας Jacob Moe μας μυεί στη ναυτική κουλτούρα πέντε νησιών του Αιγαίου. Τι θα δούμε στην έκθεση.
Η σειρά αυτή - 400 ταινίες μέχρι σήμερα-, είναι από τις μακροβιότερες στην ελληνική τηλεόραση
Παγκόσμια πρεμιέρα στη Μόστρα 36 χρόνια μετά τον εμβληματικό «Σκαθαροζούμη»
Μήνυμα εξωστρέφειας με όχημα ταινίες που διακρίθηκαν στις αγορές του κόσμου
Με αφορμή το φινάλε της σειράς «Ναυάγιο» μιλά για τα πράγματα που πρέπει να αλλάξουν στη ζωή των γυναικών το αργότερο χθες
Όλα όσα θα ζήσουμε αυτόν τον Ιούλιο στο δεύτερο Voés (Βοές) Festival
Η θρυλική σκηνή του εστιατορίου στον «Νονό»
Ο καλλιτεχνικός διευθυντής Γιώργος Κουμεντάκης παρουσίασε το νέο, φιλόδοξο, πολυσυλλεκτικό και ευρείας απεύθυνσης πρόγραμμα
Με πρωταγωνιστές τους Πολ Μέσκαλ, Πέδρο Πασκάλ και Ντένζελ Γουάσινγκτον
Η Νατάσσα Καλογεροπούλου δημιουργεί μικρά «θαύματα» στο εργαστήριό της
Όλο το καλοκαίρι έργα του Πάμπλο Πικάσο θα βρίσκονται στη Θεσσαλονίκη
Ο ηθοποιός είχε χάσει τις αισθήσεις του για 20 συνεχόμενες μέρες
«Feels like I'm falling in love» παρουσία 2.000 θαυμαστών από την Ελλάδα και το εξωτερικό
Καθώς η «Amalia Melancholia» έρχεται στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, η συγγραφέας του βιβλίου «Ο κήπος της Αμαλίας» (εκδόσεις Πατάκη) γράφει για τη «βασίλισσα των φοινίκων»
Τι κάνουν ο βραβευμένος σεναριογράφος και η καταξιωμένη ηθοποιός στο Μέγαρο της Παλαιάς Βουλής; Τους ζητήσαμε να αποκωδικοποιήσουν τις «Ετυμολογίες», αυτή τη διαφορετική παράσταση-«ημερίδα»
Ένας τετράποδος ντετέκτιβ αναλαμβάνει να εξιχνιάσει τη δολοφονία ενός άλλου σκύλου. Η βία και η μη απόδοση δικαιοσύνης βρίσκονται στο επίκεντρο της νέας παράστασης του γνωστού σκηνοθέτη
Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.