Support the artists: Πολιτισμός αναζητείται

Ένα σμήνος από σκέψεις ακολουθεί αυτό το «αν δεν υπήρχε ο κορωνοϊός...»: Αν δεν υπήρχε κορωνοϊός θα αγκαλιαζόμασταν σαν να μην υπάρχει αύριο. Αν δεν υπήρχε κορωνοϊός θα βλέπαμε τους παππούδες και τις γιαγιάδες μας συχνότερα και θα τους λέγαμε πόσο τους αγαπάμε. Αν δεν υπήρχε κορωνοϊός θα πηγαίναμε σε μια συναυλία και δεν θα ήμασταν όλη την ώρα με το κινητό στο χέρι. Αν δεν υπήρχε κορωνοϊός, τώρα θα προετοιμαζόμασταν για το Φεστιβάλ Αθηνών. Θα πηγαίναμε Επίδαυρο, θα τρώγαμε μαγειρευτό φαγητό στο Λυγουριό και θα πίναμε ποτά στην ντίσκο «Καπάκι»...

Ωραία, και τώρα λίγος ρεαλισμός. Αν δεν υπήρχε κορωνοϊός το πιθανότερο είναι να κάναμε τα παραπάνω απλώς για να πούμε ότι τα κάναμε ή γιατί αυτό κάνουν όλοι. Μόνο που τώρα, επειδή δεν μπορούμε να τα κάνουμε, είμαστε σε θέση –επιτέλους– να καταλάβουμε και να εκτιμήσουμε την πραγματική τους αξία. Tη σημασία του να μπορείς να πας σε ένα θέατρο σαν της Επιδαύρου (που άλλοι ταξιδεύουν μίλια και μίλια μόνο για να περπατήσουν τον κύκλο του), να παρακολουθήσεις μια παράσταση με πραγματικά καλούς συντελεστές. 

Όχι, αυτή δεν είναι μια αιχμή μόνο προς τους κυβερνώντες που επιμένουν να μη δίνουν μεγάλη σημασία στον Πολιτισμό, όχι μόνο τώρα που υπάρχει κορωνοϊός αλλά και πολύ πριν που δεν υπήρχε ούτε σαν κακό όνειρο στο μυαλό του Μπιλ Γκέιτς. Ευτυχώς, να λέμε, που υπάρχουν οι επιχορηγήσεις γιατί χωρίς αυτές δεν θα συζητούσαμε καν για πολιτισμό. Δεν είναι η ώρα να το αναλύσουμε τώρα, αλλά πρέπει κάποια στιγμή να συζητηθεί πώς γίνεται να μην έχουμε βρει ακόμα τον σωστό τρόπο να «ταξιδέψουμε» τις καλές παραστάσεις μας στο εξωτερικό. Αυτή είναι η πραγματικότητα και συνήθως η δική μας η αντίδραση είναι το «έλα μωρέ σιγά». Δυστυχώς ούτε εμείς δεν στηρίζουμε το θέατρο. Δεν στηρίζουμε τη μουσική. Δεν στηρίζουμε τον χορό. Δεν στηρίζουμε τις τέχνες όσο θα έπρεπε. Και αναφέρομαι στο σύνολο. Και σε εμάς και στο κράτος. Στο κράτος που στις ανακοινώσεις του για «την επιστροφή σε μια νέα κανονικότητα», με όλες τις δυσκολίες που αυτή συνεπάγεται, δεν έκανε, ακόμα τουλάχιστον, καμία αναφορά στις πολιτιστικές συνήθειες που κάποιοι μπορεί να είχαμε, που σε κάποιους μπορεί να έλειψαν, που κάποιοι μπορεί να περιμέναμε, και το σημαντικότερο, στους δημιουργούς που ζουν από αυτό. 

Δεν πρέπει επίσης να ξεχάμε ότι πίσω από τα μεγάλα ονόματα ή τα λιγότερο γνωστά που χειροκροτούμε υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που χωρίς αυτούς δεν θα υπήρχαν ούτε τα ονόματα. Μουσικοί, τεχνικοί, ηχολήπτες, μακιγιέρ, φροντιστές, μια μεγάλη γκάμα ανθρώπων που, μπορεί εμείς να μη βλέπουμε, όμως υπάρχουν και δουλεύουν σκληρά. Από το διάγγελμα της Τρίτης, ο ένας μετά τον άλλο οι καλλιτέχνες με τη δύναμη της φωνής τους, ανεβάζουν κείμενα, αναρτήσεις, φωτογραφίες και με σύνθημα «Support the artists», δίνουν συνεντεύξεις με σκοπό την κινητοποίηση των ιθυνόντων. Ίσως όμως δεν αρκεί αυτό. Χρειάζονται και εμάς. Όχι μόνο εμάς τους δημοσιογράφους αλλά εμάς τους πολίτες. Εμάς που όταν είμαστε χαρούμενοι, στενοχωρημένοι ή προβληματισμένοι, όταν νιώθουμε ένα σφίξιμο στην καρδιά και κάπως θέλουμε να αποσυμπιέσουμε, όταν θέλουμε να πάμε το μυαλό και τη σκέψη μας ένα βήμα πιο μπροστά, ακόμα και όταν θέλουμε να εντυπωσιάσουμε ένα κορίτσι ή ένα αγόρι στο πρώτο ραντεβού, να περάσουμε ποιοτικό χρόνο με τη μαμά, τον μπαμπά, τον παππού ή τη γιαγιά μας κλείνουμε εισιτήριο για την παράσταση ή τη συναυλία που θα μας κάνει να ξεσπάσουμε χορεύοντας, τραγουδώντας, κλαίγοντας, χειροκροτώντας.  

Γιατί αν δεν υπήρχαν οι καλλιτέχνες και όλοι αυτοί που φροντίζουν τη διεξαγωγή μιας περφόρμανς, μιας παράστασης, μιας συναυλίας, ενός κονσέρτου, εμείς δεν θα είχαμε τον τρόπο να εκφραστούμε, ούτε να ανακαλύψουμε βαθύτερα συναισθήματά μας. 

Οι καλλιτέχνες είναι το τελευταίο οχυρό της πραγματικής ζωής ενάντια στην τεχνολογία που τα σαρώνει όλα. Και όπως ο κάθε ένας από εμάς θέλει, όταν παράγει ή δημιουργεί κάτι, να βλέπει την αναγνώριση των άλλων και να αμείβεται, το ίδιο πρέπει να θέλουμε για τους καλλιτέχνες μας. Γι’ αυτό πρέπει να τους στηρίξουμε. 

Το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών (ΣΕΗ), ο Πανελλήνιος Μουσικός Σύλλογος (ΠΜΣ) και το Σωματείο Εργαζομένων στο Θέαμα - Ακρόαμα (ΣΕΘΕΑ) πραγματοποίησαν σήμερα παράσταση διαμαρτυρίας στο Υπουργείο Εργασίας (Σταδίου 29) στις 12 το μεσημέρι.

Όπως αναφέρουν τα σωματεία σε ανακοίνωσή τους, αίτημα της κινητοποίησής τους παραμένει «η εξασφάλιση της επιβίωσης του συνόλου των εργαζόμενων καλλιτεχνών μέχρι να επιστρέψουμε στις συνθήκες πριν την εκδήλωση της επιδημίας». Συγκεκριμένα: «Η κυβέρνηση και το Υπουργείο Εργασίας αντί να ικανοποιήσει το παραπάνω αίτημά μας, με προπαγανδιστικές εξαγγελίες ανακοίνωσε “την κάλυψη όλων των καλλιτεχνών” ενώ στη πράξη έδωσε ένα επίδομα σε ελάχιστους συναδέλφους. Οι καλλιτέχνες που εργάζονται σκληρά για να παραχθεί ο Πολιτισμός μας βρίσκονται σε απόγνωση». 

Πρέπει να δούμε αυτούς τους ανθρώπους ως επαγγελματίες και όχι ως «αυτούς που κάνουν το χόμπι τους και βγάζουν και κάτι από αυτό». Δεν είναι έτσι. Ο κόσμος θα ήταν πραγματικά καλύτερος, αν όλοι δουλεύαμε και αμοιβόμασταν από αυτό που ξέρουμε να κάνουμε καλά και μας αρέσει αφάνταστα να το κάνουμε. Ο κόσμος θα γίνει πραγματικά καλός όταν όλοι γίνουμε ένα. Όχι με την κομμουνιστική, σοσιαλιστική, όπως θέλετε πείτε το χροιά της φράσης, αλλά με την πνευματική, τη συναισθηματική. Οι καλλιτέχνες είμαστε εμείς γιατί, χωρίς αυτούς, το εγώ μας θα ήταν ένα τεράστιο κενό, τίποτα.

Ο κόσμος του Πολιτισμού ανήκει σε έναν επαγγελματικό κλάδο που θα χτυπηθεί όσο λίγοι από αυτή την πρωτόγνωρη κατάσταση που ζούμε όλοι, λόγω της φύσης του, λόγω της εγγύτητας και της στενής επαφής που απαιτούνται τόσο για την προετοιμασία μιας παράστασης, π.χ. πρόβες, όσο και για την παρουσίαση του καλλιτεχνικού έργου στο κοινό. Και χωρίς ορίζοντα επαναλειτουργίας. Γι’ αυτό και είναι μεγάλη ανάγκη να στηριχθεί από την πολιτεία για να μπορέσει να επιβιώσει. Ο πρωθυπουργός στην τριτολογία του στη Βουλή σχολίασε πως κρίνεται απίθανο να επιτραπούν μέσα στο καλοκαίρι οι μεγάλες συναθροίσεις, όπως φεστιβάλ, συναυλίες με θεατές, διευκρίνισε όμως πως έχει ζητήσει από ειδικούς επιστήμονες να διερευνήσουν αν και με ποιο τρόπο θα μπορούσαν να γίνουν ανοιχτές πολιτιστικές εκδηλώσεις τους θερινούς μήνες, όπως φεστιβάλ και συναυλίες, αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο. Ελπίζουμε όλοι σε αυτό. Όπως και στη δέσμευσή του ότι θα υπάρξουν συγκεκριμένα μέτρα και προτάσεις που θα απαλύνουν στον μέγιστο δυνατό βαθμό τις αρνητικές επιπτώσεις στον κλάδο του πολιτισμού, με κατανομή πόρων στους άνεργους επαγγελματίες του χώρου. Οι άνθρωποι του Πολιτισμού χρειάζονται τη στήριξη της πολιτείας, χρειάζονται τη στήριξη όλων μας.