5 ερωτήσεις στην Candyblue

Ανακαλύψαμε πριν χρόνια το μπλογκ της σε μια βραδινή διαδικτυακή περιπλάνηση και βυθιστήκαμε στο σύμπαν της, όπου θραύσματα σκέψεων και στιγμών ξεδιπλώνονται σε πρώτο πρόσωπο. Και, εκτός από τα κείμενα, προσέξαμε και τα κολάζ της, στα οποία φωτογραφίες, σχέδια, λέξεις και κόμικς συνθέτουν έναν νοσταλγικό ποπ κόσμο. Ζητήσαμε από την Άννα Δημητρίου –γνωστή και ως Candyblue– να φτιάξει ένα κολάζ για το εξώφυλλο του τεύχους 469 της A.V. και τη γνωρίσαμε λίγο καλύτερα.

Τι σκέψεις έκανες όταν είδες το έργο σου τυπωμένο στο εξώφυλλο μιας εφημερίδας δρόμου που κυκλοφορεί σε όλη την πόλη;

Ότι επιτέλους σκόρπισα και ‘γω μαζί με αυτή. Μοιάζει σα να μου άνοιξε κάποιος ένα μικρό πορτάκι και να ελευθερώθηκαν παρέα μου χιλιάδες εικόνες που με συνέθεταν και που με έφεραν μέχρι εδώ. Σε αυτό που είμαι. Άπλετη χαρά και ικανοποίηση, και ένα κρυφό χαμόγελο μέχρι τις άκρες των ματιών.

To κολάζ της Candyblue για το εξώφυλλο του τεύχους 469

Σε ποια γειτονιά της Αθήνας ζεις και ποια είναι τα τρία πράγματα που αγαπάς πιο πολύ σ’ αυτήν;

Ζω στην Αργυρούπολη. Στις παρυφές του Υμηττού. Αγαπώ τις βόλτες στο βουνό κάτι απογεύματα με μουδιασμένο φως, την θέα όλης της πόλης από το μπαλκόνι μου και τον μικρό ποδηλατόδρομο που σε πηγαίνει μέχρι τη νέα στάση του μετρό.

Από πότε ασχολείσαι με τα κολάζ και από πού αντλείς έμπνευση για τη δημιουργία τους;

Ασχολούμαι από το 2007. Προσπαθώ να κάνω κάθε χρόνο και από μια έκθεση και να αφήνω ίχνη εδώ και εκεί. Έμπνευση αντλώ από τις μνήμες του παλιού κόσμου. Αυτού που κατεδαφίσαμε για να χτίσουμε τον τωρινό. Κυρίως από τις δεκαετίες του ‘50 και του ‘60, σα να άφησα ανοιχτούς λογαριασμούς εκεί πίσω και τώρα ψάχνω τρόπους να τους κλείσω. Αλλά μπορεί να με εμπνεύσει εξίσου δίκαια και μια λιπόσαρκη αστραπή στο βάθος του ορίζοντα. Οι παλιές ταινίες του Γκοντάρ στο repeat, οι ζωές των άλλων στα απέναντι διαμερίσματα, τα έντονα βλέμματα, η κίνηση των σωμάτων, τα γαλάζια ξέφωτα του ουρανού, ένα λεωφορείο χωρίς φώτα εκτός υπηρεσίας στην άκρη της πόλης, οι εύγλωττες γάμπες των κοριτσιών και το δελτίο των 8 στο mute συνοδευόμενο από soundtrack ταινιών που αγάπησα.

Το μπλογκ σου είναι πολύ προσωπικό με περιγραφές στιγμών και σκέψεων σε πρώτο πρόσωπο. Είναι για σένα μια μορφή ψηφιακού ημερολογίου;

Το μπλογκ το ξεκίνησα το 2006. Ένα ζεστό απόγευμα του Μαΐου που ανακάλυψα πως τα φύλλα του καθημερινού μου ημερολογίου είχαν τελειώσει. Το μπλογκ αυτό είναι οι σημειώσεις στο περιθώριο που λένε. Είναι η εκλογίκευση της ζωής που ζω και των πράξεων μου. Είναι η πύκνωση μου. Χωρίς αυτήν δεν θα μπορούσα ποτέ να κυκλοφορώ τόσο «αραιή» και ανάλαφρη μέσα στον κόσμο αυτόν που συνεχώς με διαβρώνει.

Με τι ασχολείσαι / τι ετοιμάζεις καλλιτεχνικά αυτή την περίοδο;

Ετοιμάζω ένα νέο project με τίτλο «Corona borealis». Θα είναι κάτι πολύ διαφορετικό και ήδη ψάχνω χώρους για να το στεγάσω. Το promo του κυκλοφορεί ήδη τοιχοκολλημένο σε όλους σχεδόν τους δρόμους της πόλης σε μορφή street poster. Πειραματικά....

Η Άννα Δημητρίου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1972. Σπούδασε Σκηνοθεσία Κινηματογράφου και Τηλεόρασης στη σχολή Σταυράκου. Επέκτεινε τις σπουδές της, δουλεύοντας παράλληλα σε διάφορες τηλεοπτικές εκπομπές, στη σκηνοθεσία θεάτρου και τη δημοσιογραφία. Ασχολείται με την εικόνα (video art) και τη συγγραφή. Με τα κολάζ της έχει λάβει μέρος σε διάφορες ομαδικές αλλά και ατομικές εκθέσεις σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και άλλες πόλεις της Ελλάδας. Έχει σχεδιάσει αφίσες και εξώφυλλα εναλλακτικών περιοδικών. Τα τελευταία 10 χρόνια δουλεύει ως σκηνοθέτις τρέιλερ στον τηλεοπτικό σταθμό «Άλφα». Είναι γνωστή και με το ψευδώνυμο Candyblue.

Δες εδώ το κολάζ που έφτιαξε η Άννα Δημητρίου για το επετειακό εξώφυλλο των 6 χρόνων της A.V.