Βινύλιο λήθης

Πρόσωπα που αναλώθηκαν
σκεύη της αιωνιότητας
κλείνοντας μια θέση στο σινεμά του χρόνου,
απόψε συνάντησα.
Σκονισμένες φωνές βινυλίου λήθης
που ξαναβρήκε πικ απ.
Ασπρόμαυρες φιγούρες σε οθόνη
να τρεμοπαίζουν, ναπεριπαίζουν την φθορά
Πρόσωπα που διαβήκανετην ανυπαρξία
μα ανασταίνονται κάθε Άνοιξη.

Ματιές αλλάξαμε.
Οι γέρικες μορφές μας διάβαζαν το παραμύθι της νιότης.
Με προσωπεία έκρυβαν τις χαρακιές της ήττας,
Με σάκους φόρτωναν τους λυγισμένους ώμους
σηκώνοντας την περιουσία τους την άυλη.
Γεμάτοι αυτοπεποίθηση και βέβαιοι για την γνώση μας,
χαμόγελο συγκατάβασης εισπράξαμε
μαζί και καθοδήγηση.
Το πείσμα μας οδήγησε σε άλλα μονοπάτια
Τους προδώσαμε…

Φτιάξαμε την δική μας περιουσία
να λυγίζει τους δικούς μας ώμους