- ΑΡΧΙΚΗ
-
ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
-
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
-
LIFE
-
LOOK
-
YOUR VOICE
-
επιστροφη
- ΣΕ ΕΙΔΑ
- ΜΙΛΑ ΜΟΥ ΒΡΟΜΙΚΑ
- ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΣΑΣ
-
-
VIRAL
-
επιστροφη
- QUIZ
- POLLS
- YOLO
- TRENDING NOW
-
-
ΖΩΔΙΑ
-
επιστροφη
- ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ
- ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΚΟΣ ΧΑΡΤΗΣ
- ΓΛΩΣΣΑΡΙ
-
- PODCAST
- 102.5 FM RADIO
- CITY GUIDE
- ENGLISH GUIDE
Πολιτισμος
15 χρόνια ATHENS VOICE: Οι άνθρωποι της επιστήμης που μας μίλησαν
Οι καθηγητές, ερευνητές και διανοητές που μοιράστηκαν τις σκέψεις τους
Από την πρώτη μέρα κυκλοφορίας της ATHENS VOICE μέχρι σήμερα, διακεκριμένες προσωπικότητες της επιστήμης και της διανόησης επέλεξαν να μοιραστούν τις απόψεις και τις σκέψεις τους στο πρώτο και μεγαλύτερο ελληνικό free press.
Κωνσταντίνος Δασκαλάκης
«Δεν νομίζω πως υπάρχει αληθινή σύγκρουση στην Ελλάδα μεταξύ ιδεολογίας και πραγματικότητας. Συχνά η ιδεολογία χρησιμοποιείται με χυδαίο τρόπο προκειμένου να διαιωνίζονται τα κακώς κείμενα. Όλα αυτά τα έζησα και στο Πανεπιστήμιο, για να μη θυμηθώ τα λόγια πρώην υπουργού Παιδείας περί Αριστείας».
Τεύχος 597, 12.01.2017, διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ.
Στέλιος Ράμφος
«Η Αριστερά είχε ηθικό πλεονέκτημα στο μέτρο που εμφανιζόταν ως φορέας της δικαιοσύνης επί της γης. Είχε την ατυχία δυστυχώς να γίνει εξουσία κι εκεί όλα κατέρρευσαν, διότι δεν έχουμε ποτέ και πουθενά Αριστερά, η οποία να μην άφησε πίσω της ερείπια, διαφθορά, αδικία αφάνταστη».
Τεύχος 548, 26.11.2015, διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ.
Απόστολος Δοξιάδης
«Κυρίες και κύριοι του πειθαρχικού… ειλικρινά ψάχνω να βρω κάποια εξήγηση, κάτι που να µου δίνει τη δυνατότητα να ερµηνεύσω την απόφασή σας να καταδικάσετε συναδέλφους σας για την ελεύθερη έκφραση της γνώµης τους, χωρίς να προσφύγω στις πρόσφορες εξηγήσεις που έρχονται στο νου των περισσότερων που σας συζητούν αυτές τις µέρες. Θέλω να σας δικαιολογήσω, καταλαβαίνετε, να βρω κάποιο λόγο βιολογικό, κοινωνικό, κάποιο κουσούρι, κάποια αδικία που σας έλαχε τέλος πάντων, ίσως στα παιδικά σας χρόνια, που να εξηγεί το πώς αποφασίσατε να προφασιστείτε τη “µη-αντικειµενικότητα” (πού το βρήκατε αυτό πάλι;) προσπαθώντας να φιµώσετε κάποιους συναδέλφους σας που έχουν άλλη πολιτική άποψη από τη δική σας».
Σταμάτης Κριμιζής
Η ελληνική πραγματικότητα αυτή τη στιγμή λειτουργεί σαν χειρόφρενο για τα ταλαντούχα παιδιά. Τι θα τους προτείνατε να κάνουν;
Το πρώτο που πρέπει να κάνουν είναι να εργαστούν σκληρά και να αριστεύσουν στην Ελλάδα. Μετά να κοιτάξουν προς τα έξω, γιατί εκεί θα μάθουν τι εστί αξιοκρατία, και βάθος γνώσης, για την αγάπη της γνώσης και όχι για το χαρτί. Και, αν διαπρέψουν –που τα περισσότερα παιδιά μας που έχουν τη δυνατότητα να εργαστούν στο εξωτερικό θα διαπρέψουν– τότε να προσπαθήσουν να επιστρέψουν. Έτσι θα αποτελέσουν μια κρίσιμη μάζα για αλλαγή της πολύ κακής νοοτροπίας που έχει επιβληθεί στη χώρα μας.
Τεύχος 648, 01.03.2018, διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ.
Μιχάλης Μπλέτσας
«Υπολογιστής ήταν το δώρο των γονιών μου όταν πέρασα στο Πολυτεχνείο – τότε στοίχιζε όσο ένα μηνιάτικο της μητέρας μου. Αυτός με οδήγησε στο ΜΙΤ, αλλά και εξαιτίας του συνειδητοποίησα την ανάγκη δημιουργίας ενός φθηνού υπολογιστή, βλέποντας πως οι περισσότεροι συμφοιτητές μου δεν διέθεταν και άρα δεν μπορούσαν να εκμεταλλευτούν τις δυνατότητές του».
Τεύχος 300, 06.05.2010, διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ.
Χριστόφορος Πισσαρίδης
«Όταν εμείς σε κάθε αλλαγή λέμε “αυτά είναι κεκτημένα του εργατικού δυναμικού και πρέπει να παραμείνουν”, τότε αυτό επηρεάζει αρνητικά κυρίως την αγορά νέων. Γι’ αυτό, άλλωστε, η Ελλάδα έχει τα μεγαλύτερα ποσοστά ανεργίας νέων μαζί με την Ισπανία».
Τεύχος 414, 22.11.2012, διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ.
Γιώργος Βέλτσος
Δεν είμαι παραδοξολόγος. Ένας άνθρωπος που γράφει ένα θεατρικό έργο σαν τη «Φωνή» δεν μπορεί βέβαια να είναι ορθά πολιτικά σκεπτόμενος, «μνημονιακός», όπως λέγεται. Δεν μπορεί να έχει τα επιχειρήματα όσων ονομάζω «κολεγιόπαιδες», μεταξύ των οποίων ο Σαμαράς, ο Βορίδης, ο Μπίστης. Στα κείμενά μου στο «ΒΗΜΑ» δείχνω τη διαφωνία μου, τόσο με αυτούς, όσο και με τους θερμόαιμους του ΣΥΡΙΖΑ, που όταν έρθουν στην εξουσία δεν θα επιλύσουν το αδιέξοδο του κοινοβουλευτισμού με αντικοινοβουλευτικές «αναμνήσεις».
Διονύσης Π. Σιμόπουλος
«Οι άνθρωποι είμαστε από τη φύση μας περίεργα όντα. Ίσως, κάτι βαθιά χαραγμένο στη γενετική μας δομή να είναι αυτό που μας ωθεί να μάθουμε το τι είμαστε και από πού προήλθαμε. Που μας ωθεί στην περιπέτεια της εξερεύνησης».
Τεύχος 454, 16.10.2013, διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ.
Δημήτρης Ψυχογιός
«Όταν η ΧΑ καταστρέφει καταστήματα είναι “εγκληματική οργάνωση” και διαπράττει ποινικά αδικήματα, ενώ όταν οργανωμένες ομάδες καίνε, ας πούμε, το Αττικόν ή διαλύουν ΑΤΜ τραπεζών κτιρίων αυτά είναι πολιτικές πράξεις; Όσοι καίνε τράπεζες έχουν ευγενή κίνητρα, αντικαπιταλιστικά, αλλά όσοι καίνε καταστήματα μεταναστών έχουν ταπεινά κίνητρα, ρατσιστικά; Η άποψη ότι καίγοντας τράπεζες (ή σκοτώνοντας τραπεζίτες) κάνουμε “αντικαπιταλιστικό αγώνα” είναι απλώς ηλίθια».
Τεύχος 453, 09.10.2013, διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ.
Κωνσταντίνος Δεκαβάλλας
«Κάθε μέρα πάω βόλτα στον Εθνικό Κήπο. Εκεί χαζεύω τις νεροχελώνες, που πιστεύω πως είναι καθ’ εικόνα και ομοίωση των Ελλήνων. Κάνουν τα πάντα να αναρριχηθούν, καβαλώντας η μία την άλλη και αδιαφορώντας αν η από κάτω χάσει την ισορροπία της και πέσει στο νερό παρασύροντας και τις υπόλοιπες».
Τεύχος 561, 17.03.2016, διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ.
Θανάσης Διαμαντόπουλος
«Κοινωνία και πολιτικό σύστημα/πολιτική εξουσία και παρά το μύθο του “άσφαλτου”, πάντα αθώου και προδομένου λαού• είναι καταστάσεις αλληλοπροσδιοριζόμενες και αλληλοτροφοδοτούμενες, άρα αδιαχώριστες. Η μία “εμπλουτίζει” την άλλη με τα ελαττώματα και τις παθογένειές της. Ο Γεώργιος Βλάχος αποκαλούσε τους πολιτικούς της εποχής του “τελευταίους κρίκους της αμαρτωλής αλύσου, της οποίας πρώτος κρίκος είναι ο εκλογέας”».
Τεύχος 579, 21.07.2016, διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ.
Αρίστος Δοξιάδης
«Καμιά φορά με ρωτάνε γιατί είμαι τόσο αισιόδοξος. Απαντώ με μία δανεισμένη ατάκα: “Δεν ξέρω αν έχουν δίκιο οι απαισιόδοξοι ή οι αισιόδοξοι. Ξέρω όμως ότι αυτοί που θα κάνουν κάτι για να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα είναι οι δεύτεροι”».
Τεύχος 367, 03.11.2011, διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ.
Κωνσταντίνος Τσουκαλάς
«Όταν ήμουν παιδί υπήρχε η αίσθηση γειτονιάς και ο ένας γνώριζε τουλάχιστον τη φάτσα του άλλου, υπήρχε κοινωνική συνοχή. Θα σας δώσω ένα παράδειγμα. Μέχρι πριν λίγα χρόνια οι περισσότερες πολυκατοικίες του Κολωνακίου είχαν θυρωρό. Στην προηγούμενη πολυκατοικία που ζούσα πριν 40 χρόνια, στη Δεινοκράτους, ο θυρωρός της, ο κύριος Γιάννης, είχε σχέσεις με την Ασφάλεια – μου το είχε πει ο περιπτεράς, που ήταν κομμουνιστής. Όταν ήρθε η δικτατορία και στο σπίτι μου μπαινόβγαινε “ύποπτος πολιτικά κόσμος”, την πρώτη κιόλας εβδομάδα ο Γιάννης μου είπε με μισόλογα “να προσέχω”».
Τεύχος 292, 04.03.2010, διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ.
Γιώργος Γραμματικάκης
«Η Athens Voice είναι μάρτυρας αψευδής: Φθάνει σε μας εδώ, στους κατοίκους της επαρχίας, αραιά και που• συνήθως από κάποιον ταξιδιώτη, που υπερηφανεύεται ακόμα ότι απέφυγε να την πληρώσει• άλλοι πάλι, ισχυρίζονται ότι προορίζεται για τα παιδιά τους, μήπως και μάθουν Αγγλικά. Όποια και αν είναι πάντως η προέλευσή της, η Athens Voice φωτοτυπείται αμέσως και γίνεται ανάρπαστη. Έτσι εμείς, οι κάτοικοι της επαρχίας – Iraklion City, near Knossos – ζούμε για λίγο στη λάμψη της πρωτεύουσας, στα πολλαπλά μουσεία και τα θέατρά της, στα εστιατόρια με τους χρυσούς σκούφους και τις τρύπιες – των θαμώνων – τσέπες, στον παράδεισο του σεξ και της πολιτικής ζωής. Είστε τυχεροί εσείς, οι κάτοικοι της πρωτεύουσας. Κυκλοφορείτε στους ίδιους δρόμους με τους σταρ των ειδήσεων και των παραθύρων, στη βραδινή σας έξοδο μπορεί να απαντήσετε υπουργούς και ενόχους σκανδάλων. Κοντολογίς, μια αύρα της πολιτικής και της κοινωνικής ελίτ απαλύνει την καθημερινότητά σας. Εμείς, εδώ στην επαρχία, ζούμε στο περιθώριο: Σπουδαίους πολιτικούς βλέπομε μόνον σε τελετές εγκαινίων και στις εθνικές εορτές, η θεατρική Αθήνα μας επισκέπτεται μόνον κατακαλόκαιρο, στους μεγάλους καύσωνες, ο παράδεισος του σεξ είναι μια καθημερινή κόλαση – επαρχία, βλέπετε».
Τεύχος 115, 09.03.2006, διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ.
Γιάννης Βούλγαρης
«Η Ελλάδα της Μεταπολίτευσης δεν ήταν μια ιστορία αποτυχίας, αντιθέτως κερδίσαμε πολλά από την άποψη της ευημερίας, των ελευθεριών και της δημοκρατίας. Όσοι μηδενίζουν αυτά τα επιτεύγματα, ψαλιδίζουν και την εθνική αυτοπεποίθηση ότι μπορούμε να ανασυνταχθούμε για να βγούμε από το σημερινό εφιάλτη».
Τεύχος 355, 13.07.2011, διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ.
Δημήτρης Ραυτόπουλος
«Δεν νομίζω ότι μπορεί να υπάρξει άλλη – κομμουνιστική, μαρξιστική Αριστερά. Αυτό είναι μια παλιά, διαψευσμένη παταγωδώς ελπίδα, ενεργοποιημένη ιδιαίτερα από το 1989, όταν κατέρρευσε ο «υπαρκτός σοσιαλισμός». Αντιπαθώ τις παρόλες που αρχίζουν μ’ ένα «τα έχω πει εγώ…». Κάπως διαφέρει αν μπορείς να πεις «τα έχω γράψει». Έγραψα λοιπόν τότε, το 1989, ότι ο κομμουνισμός κατέρρεε παντού και τελειωτικά επειδή ήταν και οργανικά εσφαλμένος, βαθύτερα, ανθρωπολογικά. Γι’ αυτό έφερε και φέρνει παντού καταστροφή, κοινωνική, υποχώρηση του πολιτισμού, αστυνομικό κράτος και ολοκληρωτισμό. Ακόμα και πολλά χρόνια πριν, όταν πίστευα απελπισμένα στον κομμουνισμό, είχα καταγγείλει την αναβίωση της αριστερής βαρβαρότητας με τη δήθεν «πολιτιστική επανάσταση» στην Κίνα, με βιαιότατο άρθρο μου στην «Επιθεώρηση Τέχνης» (τ.χ.139-140, Ιούλιος- Αύγουστος 1966)».
Τεύχος 606, 16.03.2017, διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ.
Γιώργος Δερτιλής
«Η Δεξιά και η Αριστερά χρησιμοποίησαν δημαγωγικά τον Εμφύλιο με σκοπό την αλληλοεξόντωσή τους για τη διατήρηση ή τη διεκδίκηση της εξουσίας. Και μπροστά στην κρίση, αντί να ομονοήσουν, επέτειναν τις δημαγωγίες και τη διχαστική προπαγάνδα και αναβίωσαν την εμφυλιοπολεμική νοοτροπία των οπαδών τους. Αντί να παραδεχθούν ότι όλοι έκαναν λάθη, τα επανέλαβαν – κι εμείς τους ακολουθήσαμε».
Τεύχος 593, 01.11.2016, διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ.
Στάθης Καλύβας
«Εθνικός στόχος είναι η ανασυγκρότηση της χώρας και η οικοδόμηση μιας σύγχρονης παραγωγικής οικονομίας. Αν εκφραστεί ορθά και κατανοητά από πρόσωπα που είναι αξιόπιστα και δεν κουβαλούν βαρίδια του παρελθόντος, είναι ένα όραμα που θα βρει μεγάλη ανταπόκριση».
Τεύχος 544, 29.10.2015, διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ.
Δημήτρης Χριστόπουλος
«Η ελληνική πολιτεία και κοινωνία έχει αναδείξει κάποια θέματα, τα εθνικά, τα οποία δεν πρέπει να τα αγγίζει κανείς. Αντιμετωπίζονται σαν αξιώματα: δεν υπάρχει άλλη Μακεδονία πλην της ελληνικής, δεν υπάρχουν μειονότητες στην Ελλάδα, η σφαγή των Ποντίων είναι γενοκτονία και μόνον γενοκτονία. Πρόκειται για αξιωματικούς μονόδρομους, θεολογικά αξιώματα. Αυτά όμως παραβιάζουν τη θεμελιακή αρχή μιας φιλελεύθερης δημοκρατικής κοινωνίας, ότι μπορούμε να συζητήσουμε και να διαφωνούμε χωρίς να σταυρωνόμαστε. Όποιος εκφράζει μια άλλη άποψη αντιμετωπίζεται περίπου ως προδότης…»
Τεύχος 546, 11.11.2015, διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ.
Στέφανος Τραχανάς
«Ας το πάρουμε απόφαση. Η επιστήμη έχει πολύ ταπεινότερη αποστολή από το να συμβάλει στον περί Θεού προβληματισμό μας. Η επιστήμη ασχολείται μόνο μ’ εκείνα τα «κατώτερα πράγματα» που μπορούν να αποδειχθούν αληθή ή ψευδή με εμπειρικό τρόπο. Ο Θεός σίγουρα δεν είναι τέτοιο “πράγμα” κι επομένως οι περί Θεού συζητήσεις είναι έξω από τα όρια της επιστήμης».
Τεύχος 495, 10.09.2014, διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ.
Φοίβος Παναγιωτίδης
«Αν τα ιταλικά είναι η γλώσσα του τραγουδιού και τα γαλλικά η γλώσσα του έρωτα, πώς θα χαρακτηρίζατε τα ελληνικά; Της κακομοίρας; Της αντιλογίας; Των ευχών; Της ποίησης; Για να σας ξενερώσω, πάντως: όπως κάθε φυσική γλώσσα –ομιλούμενη ή νοηματιζόμενη– έτσι και η ελληνική μπορεί να εκφράσει ό,τι και οποιαδήποτε άλλη φυσική γλώσσα εξίσου καλά».
Τεύχος 462, 11.12.2013, διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ.
Παναγής Παναγιωτόπουλος
«Υπάρχουν δύο μεγάλες τάσεις, η μία είναι ότι το ΠΑΣΟΚ και ο Αντρέας κατέστρεψαν την Ελλάδα, και η άλλη ότι πρέπει να επιστρέψουμε σε αυτήν ακριβώς τη χρυσή εποχή που τα είχαμε όλα… και λόγια σοσιαλιστικά και απολαύσεις καπιταλιστικές! Εμείς πολιτικά πια ξέρουμε ότι ούτε το ένα ούτε το άλλο έχει νόημα, ούτε μπορεί να συμβεί, δηλαδή να ακούμε ύμνους του ΕΑΜ και μετά να πηγαίνουμε στα τρέντι μπαράκια. Επίσης, θεωρούμε ότι το ΠΑΣΟΚ και ο Αντρέας δεν κατέστρεψαν την Ελλάδα, απλά αναπαρήγαγαν και αναδιπλασίασαν τις παθολογίες, τα παθολογικά χαρακτηριστικά –σε εισαγωγικά παθολογικά– και τα επέκτειναν».
Τεύχος 506, 26.11.2014, διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ.
Βασίλης Βαμβακάς
« Πελατειακό κράτος υπήρχε, πρόσοδοι υπήρχαν, outsiders και insiders υπήρχαν, αρχαϊσμοί υπήρχαν και κρατισμός υπήρχε, απλά αντί αυτό να εκσυγχρονιστεί από το ΠΑΣΟΚ μοιράστηκε σε περισσότερους. Έγινε ακόμα πιο πλουραλιστικό. Δηλαδή η κρατικοποιημένη Ολυμπιακή του Καραμανλή δεν είναι λιγότερο ρετιρέ της μεταπολίτευσης απ’ ό,τι είναι η Ολυμπιακή των κλαδικών του ΠΑΣΟΚ, απλά η Ολυμπιακή των κλαδικών του ΠΑΣΟΚ έχει τριπλάσιο κόσμο».
Τεύχος 506, 26.11.2014, διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ.
Νίκος Μαραντζίδης
«Δεν μπορεί ως κοινωνία να πέφτουμε συνεχώς θύματα μιας αφήγησης γεμάτης μύθους και μίσος. Η διαφορά ανάμεσα σε κοινωνίες που προχωρούν και σε κοινωνίες που παρακμάζουν βρίσκεται και στην ικανότητά τους να προσπερνούν τους μύθους και την πόλωση».
Τεύχος 541, 07.10.2015, διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ.