Ανείπωτα συναισθήματα που επιτέλους θα μιλήσουν. Ερευνητικές περφόρμανς, όχι διακριτικά σήματα μορς, αλλά in your face εκρηκτικές χορογραφίες, διαλέξεις, διερεύνηση του βάθους της ανθρώπινης κίνησης, σε ένα σαρωτικό φεστιβάλ με έξι καλλιτέχνες από διαφορετικές γωνιές του πλανήτη.
Έξι καλλιτέχνες με έναν ενιαίο και ομοούσιο προβληματισμό, περί του σώματος ως πεδίου έρευνας αλλά και ως εργαλείου διεκδίκησης «μειονοτικών» αιτημάτων, από παρίες του φύλου ή ακόμα και ολόκληρων εθνών απόκληρων από την παγκόσμια «οικογένεια» του σημερινού κόσμου. «Το μεν σώμα εστίν ημίν σήμα»! Αν δίπλα στον Πυθαγόρα κολλήσεις και μανιφέστο των Clash, το σώμα ως πολιτική διακήρυξη, το σώμα όπως θα μπορούσε να ουρλιάζει στίχους από το «Know your rights» των Clash, these are your rights, είναι το περιεχόμενο, το νόημα αλλά και η ψυχή του Body Politics.
To Rest on a Slope @Tony Elieh
Από τις 26 έως και τις 30 Οκτωβρίου, αυτά τα έξι χορογραφικά σόλο, που έρχονται από εστίες έντασης εκτός δυτικού κόσμου, προσεγγίζουν και μεταχειρίζονται το σώμα ως πρωτοσέλιδο μιας εφημερίδας, όπου στις μέσα σελίδες της παρελαύνει ένα ρεπορτάζ τοπικών εντάσεων. Το σώμα ως απεικόνιση από φωτογραφική μηχανή ή κάμερα, ρεπορτάζ που μεταδίδει πληροφορίες ωμής αλήθειας. «Ειδήσεις» που πολλές φορές χρειάζεται να αντιπαρατεθούν σκληρά με κοινωνικά σύνολα που τις αρνούνται. Ή τις κουκουλώνουν.
Ρατσισμός, ομοφοβία, απάθεια, διαμαρτυρία και ταμπού, εξουσιαστικές γλώσσες, αντιφάσεις και αγορές «θεάματος», όπου το σώμα ως αντικείμενο καταπιέζεται έως ότου αποφασίσει να αντιπαρατεθεί ευθέως. Επιδιώκοντας γη και ελευθερία. Διεκδικώντας χειραφέτηση ή εκτίναξη από τις συντηρητικές νόρμες σε μια γη δικαιωμάτων, μια διακτίνιση σε εδάφη συνάντησης με τη διαφορετικότητα και τον Άλλο. Η νοτιοαφρικάνη Robyn Orlin, η Nadia Beugré από την Ακτή του Ελεφαντοστού, η ινδή Mallika Taneja, ο/η ιρανός/η Sorour Darabi, η λιβανέζα Danya Hammoud και η φιλιππινέζα Eisa Jocson συναντιούνται σε ένα φεστιβάλ όπου θέτονται ρηξικέλευθα αιτήματα αλληλεγγύης και σεβασμού, ενάντια σε θύματα και εκτοπισμούς σε περιθώρια ή γκρίζες ζώνες κινδύνου.
Αυτό που συνδέει τα έργα του φεστιβάλ Body Politics είναι ο θρήνος και η ένταση, μα και την ίδια στιγμή η απελευθερωτική εκείνη κατάσταση όπου το σώμα εξεγείρεται. Και θαρραλέα πλέον, το ίδιο καταπιεσμένο σώμα πολεμά και αντιπαρατίθεται με οτιδήποτε από τις απέναντι μαύρες όχθες της ταυτοτικής καθαρότητας. Μιας «καθαρότητας» που απειλεί να το καταστείλει, να το εξοστρακίσει, να το καλουπώσει βίαια ή με «καλούς τρόπους» σε κλισέ γραφικότητας ή επικίνδυνους τόπους ωμής βίας.
Μια παράσταση ευχάριστη στη θέαση, δουλεμένη στη λεπτομέρεια, με άψογη καθοδήγηση των ηθοποιών, ώστε να κινηθούν με δεξιοτεχνία στην κόψη μεταξύ κωμωδίας και δράματος
Με αφορμή τη νέα τους θεατρική συνεργασία, μιλήσαμε με τους δύο ηθοποιούς για ένα έργο γραμμένο από δύο παλιότερους μεγάλους του θεάτρου και της κωμωδίας
Θα μπορούσε η εικονική πραγματικότητα να είναι μια μορφή αυθεντικής πραγματικότητας; Μήπως ζούμε ήδη σε μια προσομοίωση που έχει δημιουργηθεί από κάποια τεχνητή νοημοσύνη; Τι μας είπε ο συγγραφέας
