Πολιτισμος

All that jazz

Ένα animation φιλμάκι για το κομμάτι που λατρεύεις να μισείς: αυτό που κολλάει στο μυαλό σου

Δεν θέλω τζαζ. Αυτή τη στιγμή δεν θέλω τζαζ. Για την ακρίβεια δεν θέλω καμία μουσική. Δεν ζω μέσα σε καμία ταινία, η ζωή μου στην πόλη είναι φλατ, άτονη, στεγνή, οι ήχοι της σκάβουν κάθε ακουστικό μου πόρο. Δεν ζω σαν cool cat. Κανείς δεν πίνει τον καφέ του ενώ ένα σαξόφωνο στο βάθος του θυμίζει πόσο be-bop είναι αυτός ο παλιόκοσμος.

Κι έτσι, μερικές φορές σου κολλάει ένα τραγούδι στο μυαλό. Επίμονα.

Μπαλαντζάρει όλη μέρα από τον έναν κρόταφό σου στον άλλο. Είναι ίσως ένα απλό, τζαζ θεματάκι. Ναι, αλλά είναι ‘Jazz that nobody asked for’.

Οι νευρολόγοι λένε ότι τα «κολλημένα τραγούδια» είναι σαν τις σκέψεις που προσπαθούμε να καταστείλουμε. Σαν ένα μικρό βρώμικο μυστικό που επανέρχεται όσο προσπαθούμε να το ξεχάσουμε. Το φαινόμενο ονομάζεται ‘earworms’, ένα σκουλήκι στο αυτί σου. Τσίχλα. Φαγούρα χωρίς να μπορείς να ξυστείς. Ταμ τα-ρα-ραμ, τα-ταμ, όλη μέρα.

Αυτή η Τζαζ Που Κανείς Δεν Ζήτησε είναι η ιδέα του μικρού animation φιλμ που δημιούργησε το στούντιο Benny Box – μία μικρή design & production ομάδα στη Δανία, δημιουργία των αδερφών Rune & Esben Fisker.

Τα έργα τους είναι αυτό που λατρεύουμε στις ταινίες, εντάξει όχι μόνο αυτό, αλλά είναι: τίτλοι αρχής. Δηλαδή ένα είδος το οποίο επενδύθηκε στην παγκόσμια κινηματογραφική ανθολογία με μερικά από τα καλύτερα κομμάτια τζαζ. Cool jazz. Σαν τον Ροζ Πάνθηρα.

Μία μέρα, ο Creative Director, Rune Fisker διάβαζε το 'On some Faraway Beach', το βιβλίο με τη βιογραφία του Brian Eno, όταν κόλλησε στη φράση ‘Jazz that nobody asked for’ κι έμεινε εκεί κολλημένος όλη μέρα. Στο τέλος της μέρας την μετάλλαξε σε ιδέα, την έγραψε και πάτησε το save, στο κουτί με τις ιδέες των Benny Box. Και πήγε για ύπνο με αυτήν στο μυαλό του.

Αρκετό καιρό μετά, μία νύχτα καταιγίδας, και μπροστά σε ένα μπουκάλι κρασί, οι αδερφοί Runes και Esben, κοιτάζοντας αρκετή ώρα ελαφρώς θολωμένοι το κουτί με τις ιδέες, σκέφτηκαν άλλη μία: ότι η ‘Τζαζ Που Κανείς Δεν Ζήτησε’ είναι τέλειος τίτλος για ένα animated φιλμάκι με θέμα όλα αυτά τα αζήτητα τραγούδια που πετάνε στον αέρα και κάποιος τα αρπάζει κατά λάθος και μένει κολλημένος μαζί τους για μια μέρα – τουλάχιστον.

Δείτε το φιλμάκι:

Και μερικές σκηνές από το making of:

Το συγκεκριμένο κομμάτι που ‘στοιχειώνει’ το φιλμ των Benny Box είναι ένα τέλειο, κομψό swing jazz, το 'Quaker City Jazz' του παλαιού bandleader και της ορχήστρας του, με τα ημίψηλα καπέλα, της δεκαετίας του 1930. Jan Savitt and his Top Hatters. Ήταν η πρώτη big band της τζαζ στην οποία συμμετείχε Αφροαμερικάνος τραγουδιστής, George Tunnell, γνωστός και ως "Bon Bon".

Η ταινία των Benny Box φτιάχτηκε με έξοδα των ίδιων των παραγωγών και δεν κυκλοφορεί για εμπορικούς σκοπούς. Είναι απλώς ένα ‘προτζεκτάκι’ κουρδισμένο από την αγάπη τους για το animation και (ε, ναι) την τζαζ.