Δυσκολευόμαστε να θυμηθούμε μια χρονιά σε οποιοδήποτε μεγάλο κινηματογραφικό φεστιβάλ, που η ελληνική παρουσία να είναι τόσο πλούσια και έντονη. Στο φετινό Βερολίνο, πέντε ελληνικές ταινίες (ή ταινίες φτιαγμένες από Έλληνες) συμμετέχουν στο επίσημο πρόγραμμα, ξεκαθαρίζοντας ότι το ελληνικό σινεμά είναι πιο ζωντανό από ποτέ.
Ο Θάνος Αναστόπουλος, η Ελίνα Ψύκου, ο Χάρης Πατραμάνης, η Χριστίνα Κουτσοσπύρου, ο Αθανάσιος Καρανικόλας αναγκάζουν τους φεστιβαλιστές να προπονούνται στην προφορά των παράξενων ονομάτων και κάνουν το ελληνικό σινεμά ακόμη πιο εμφανές στον παγκόσμιο χάρτη. Στην πραγματικότητα, η ελληνική παρουσία δεν εξαντλείται εδώ. Στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ συναντάμε το «Before Midnight» του Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ, το οποίο δεν είναι απλά γυρισμένο σε μερικές υπέροχες τοποθεσίες της Μεσσηνίας και κρατά ρόλους για Έλληνες ηθοποιούς όπως Ξένια Καλογεροπούλου, Γιάννης Παπαδόπουλος, Πάνος Κορώνης και Αθηνά Τσαγγάρη, αλλά κυρίως είναι παραγωγή της δραστήριας ελληνικής εταιρείας παραγωγής Faliro House του Χρήστου Β. Κωνσταντακόπουλου. Η οποία βρίσκεται πίσω από μία ακόμη ταινία που συμμετέχει στο Forum του φεστιβάλ, το παλαιστινιακό «When I Saw You» της Ανμαρί Τζασίρ.
Θάνος Αναστόπουλος « H κόρη»
«Είναι μια ταινία ενηλικίωσης και η ενηλικίωση είναι το πιο βίαιο πέρασμα στη ζωή του ανθρώπου. Η στιγμή που περνάμε από τον ιδεατό κόσμο, από το πώς θα έπρεπε να είναι ο κόσμος, σε αυτό που είναι πραγματικά. Το φιλμ κινείται στην Αθήνα του σήμερα, στον κόσμο του επείγοντος, στον κόσμο των πραγμάτων που βλέπουμε αλλά έχουμε την τάση να τα βάζουμε κάτω από το χαλί. Είναι μια πολιτική ταινία.» Θ.Α.
Η ταινία Ένα 14χρονο κορίτσι αναζητά τον πατέρα του, ο οποίος μετά τη χρεοκοπία της ξυλαποθήκης του έχει εξαφανιστεί. Θεωρώντας το συνέταιρό του υπεύθυνο, θα απαγάγει το μικρό γιο του και τα δυο παιδιά θα βρουν καταφύγιο στην κλειστή πλέον αποθήκη. Το φιλμ του Αναστόπουλου είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ για την Αθήνα «της κρίσης», αλλά με προεκτάσεις που το πηγαίνουν πολύ πιο μακριά. Η ταινία βγήκε ήδη για λίγο στις ελληνικές αίθουσες τον περασμένο Σεπτέμβριο, αλλά θα επιστρέψει σε αυτές τις επόμενες εβδομάδες
Ο σκηνοθέτης Η «Κόρη» είναι η τρίτη μεγάλου μήκους του Θάνου Αναστόπουλου, μετά το «Όλο το βάρος του κόσμου» και τη «Διόρθωση», η οποία το 2008 είχε βρεθεί επίσης στο Forum του Φεστιβάλ Βερολίνου.
«Ήθελα να κάνω μια ταινία που να είναι μια άσκηση στο μινιμαλισμό. Γιατί η φαντασία του θεατή είναι πολύ πιο ισχυρή από οποιαδήποτε ιστορία μπορεί να χτίσει ένας σκηνοθέτης. Πάντα λένε ότι οι σκηνοθέτες είναι αφηγητές, αλλά νομίζω ότι αυτό που κάνουν είναι να δημιουργούν ένα περιβάλλον. Φτιάχνεις έναν κόσμο που δεν υπάρχει. Επιλέγεις και συνθέτεις τις συνθήκες στις οποίες η βαθιά ψυχή μιας ιστορίας θα ξυπνήσει και θα αρχίσει να χτυπά.» Χ.Π.
Η ταινία Μια γυναίκα εξαφανίζεται ενώ ο μεσίτης σύζυγός της αναζητά αγοραστές για μια υπέροχη βίλα, φτιαγμένη σχεδόν ολόκληρη από γυαλί στη μέση του νοτιοαφρικανικού πουθενά, σε αυτό το μινιμαλιστικό υπαρξιακό θρίλερ αρχιτεκτονικής ακρίβειας.
Ο σκηνοθέτης Με πλούσια προϋπηρεσία και βραβεία για τις μικρού του μήκους και τα διαφημιστικά του, ο Χάρης Πατραμάνης κάνει το σκηνοθετικό του ντεμπούτο με μια συμπαραγωγή μεταξύ Ελλάδας και Νότιας Αφρικής.
Χριστίνα Κουτσοσπύρου «Στον Λύκο»
«Η ταινία δεν γεννήθηκε σαν απάντηση στην ελληνική κρίση. Η αρχική μας πρόθεση ήταν να καταγράψουμε την καθημερινότητα σε ένα απομονωμένο ελληνικό χωριό. Όταν όμως ξεκίνησαν τα γυρίσματα, η οπτική μας άρχισε να αλλάζει. Επικεντρωθήκαμε στα αποτελέσματα αυτής της νέας πολιτικής φτώχειας σε ένα ήδη περιθωριοποιημένο κομμάτι της κοινωνίας, θέλοντας την ίδια στιγμή να δείξουμε ένα αληθινό πορτρέτο της αγροτικής ζωής. Στην Ελλάδα οι άνθρωποι συχνά μιλούν για μια επιστροφή στα χωριά τους τα οποία οι πρόγονοί τους εγκατέλειψαν για ένα καλύτερο μέλλον. Κάνοντας αυτό το φιλμ σκεφτήκαμε ότι δεν κινηματογραφούμε απλά έναν παρελθόντα τρόπο ζωής, αλλά ίσως βρισκόμαστε αντιμέτωποι με ένα όραμα του μέλλοντος.»Χ.Κ.
Η ταινία Σκηνοθετημένη από κοινού με τον Άραν Χιους, κινείται ανάμεσα στο ντοκιμαντέρ και τη μυθοπλασία ακολουθώντας την καθημερινότητα μιας ομάδας βοσκών στην ορεινή Ναυπακτία, χτίζοντας ένα πορτρέτο μιας χώρας σε κρίση και μαζί μια ενδιαφέρουσα μεταφορά για την ίδια τη ζωή.
Η σκηνοθέτρια Visual artist, φωτογράφος, με σπουδές στο London College of Communication, κάνει το σκηνοθετικό της ντεμπούτο.
«Είναι μια ταινία για μια παρέα νέων η οποία έρχεται αντιμέτωπη με τη πραγματικότητα του θανάτου και αναζητά διέξοδο στη εναλλακτική μουσική, στο αλκοόλ και το σεξ. Είναι ταυτόχρονα μια ταινία για μια γενιά νέων ανθρώπων που αγαπάει πάρα πολύ τη ζωή και ψάχνει να βρει τρόπους να το εκφράσει. Για μένα είναι μια ταινία αρκετά προσωπική, που την έκανα με καθυστέρηση 25 χρόνων, γιατί αυτά τα παιδιά δεν διαφέρουν καθόλου τελικά από τη δική μου γενιά και μου θυμίζουν φίλους και γνωστούς, αλλά και τον εαυτό μου στα 20.»A.K.
Η ταινία Ένα χρόνο μετά το θάνατο ενός κοινού τους φίλου, η παρέα του συναντιέται για να τον θυμηθεί και να τον θρηνήσει. Μαζί θα δοκιμάσουν να χειριστούν την αυτοκτονία του και θα βιώσουν ένα έντονο ταξίδι στον κόσμο της θλίψης με οδηγό μια επώδυνη αλήθεια.
Ο σκηνοθέτης Γεννημένος στη Θεσσαλονίκη, σπούδασε φωτογραφία, video art και σκηνοθεσία στην Αμερική και τη Γερμανία, όπου ζει και δουλεύει ως σκηνοθέτης για το σινεμά και το θέατρο. Η πρώτη του ταινία «Elli Makra, 42277 Wuppertal», γυρισμένη το 2007, είχε προβληθεί σε μια σειρά από φεστιβάλ, ανάμεσα στα οποία και αυτό της Θεσσαλονίκης.
Ελίνα Ψύκου «Η αιώνια επιστροφή του Αντώνη Παρασκευά»
«Ο Αντώνης Παρασκευάς είναι ο ήρωας της εποχής μας, ένας ήρωας που δεν του αντιστοιχεί καμία ηρωική πράξη. Δεν σκότωσε δράκους, δεν πολέμησε εθνικούς εχθρούς και δεν μπορεί να πετάξει. Είναι απλά ένας άντρας που τον λάτρεψαν και θέλησαν να του μοιάσουν. Η χώρα μου είναι γεμάτη ηρώα. Κάθε πλατεία κάθε μικρού χωριού έχει το δικό της ηρώο. Όσο πιο παρηκμασμένη είναι μία κοινωνία τόσο περισσότερη ανάγκη έχει από ήρωες κι όσο πιο πολλή ανάγκη έχει από ήρωες τόσο πιο εύκολα τους εφευρίσκει. Ο Αντώνης Παρασκευάς είναι ένας τραγικός ήρωας. Η μοίρα του είναι προκαθορισμένη, το τέλος του αναπόφευκτο. Η χώρα μου έχει τη στόφα των τραγικών ηρώων.»E.Ψ.
Η ταινία Ο Αντώνης Παρασκευάς, ένας από τους πιο διάσημους παρουσιαστές της ελληνικής τηλεόρασης, σκηνοθετεί την απαγωγή του κι απομονώνεται σε ένα κλειστό ξενοδοχείο στη μέση του πουθενά, καταστρώνοντας σχέδια και περιμένοντας ο κόσμος να αντιληφθεί την αξία του.
Η σκηνοθέτρια Πρώτη μεγάλου μήκους της Ελίνας Ψύκου, που, όταν δεν σκηνοθετεί, αποτελεί ένα από τα ιδρυτικά στελέχη της ανεξάρτητης εταιρείας παραγωγής Guanaco, η οποία προσπαθεί και καταφέρνει να κάνει ξεχωριστές ταινίες με τρόπους πέρα από την πεπατημένη. Εκτός από τον «Αντώνη Παρασκευά», μια τέτοια ακόμη είναι και «Το αγόρι τρώει το φαγητό που πουλιού» του Έκτορα Λυγίζου.
19°
