H πρώτη εκδήλωση του κύκλου Ημέρες Λατρευτικής Μουσικής –αφιερωμένες στα «Ανθρώπινα και Θεία Πάθη»– έχει τίτλο «Communio». Η σκηνοθέτρια Κατερίνα Ευαγγελάτου μάς μυεί: «Είναι ένα παράξενο, πειραματικό εγχείρημα – δεν είναι ούτε παράσταση ούτε συναυλία. Μοιάζει με μια μουσική και ποιητική εμπειρία. Η ιδέα του Μάρκελλου Χρυσικόπουλου ήταν κομμάτια μπαρόκ μουσικής όπως και κάποια βυζαντινότροπα, διασκευασμένα από το σύνολο Latinitas Nostra, να δημιουργήσουν το μουσικό σύμπαν για να ακουστούν αποσπάσματα από το “Άσμα Ασμάτων”. Όλα θα συμβούν γύρω από ένα τραπέζι – κάτι μεταξύ Μυστικού Δείπνου και συμποσίου. Δύο ηθοποιοί, η Μαριάννα Πολυχρονίδη και ο Νικόλας Παπαγιάννης, η σοπράνο Μαρία Παλάσκα και ο ιεροψάλτης Γεώργιος Σταύρου θα είναι οι συνδαιτυμόνες μαζί με τους Latinitas Nostra. Οι δράσεις είναι πολύ περιορισμένες ώστε να ακουστεί απερίσκεπτα η μουσική και ο λόγος σ’ αυτό το μουσικοθεατρικό δρώμενο που έχει στο κέντρο του την αγάπη. Ας το δούμε, μέρες που είναι, ως ένα… αντίδωρο».
Ένα ιδιαίτερο project της Ελένης Ευθυμίου και του Δημήτρη Ζάχου. Μια μουσική και θεατρική performance για την Εργασία με αφορμή αληθινές ιστορίες ανθρώπων που αυτοπροσδιορίζονται ως «άνεργοι». Το τραγούδι τους είναι μια κραυγή αισιοδοξίας, μία πρόταση για δημιουργία έξω από το πλαίσιο της μισθωτής εργασίας.
Κάθε Πέμπτη (έως 6/4) 21.15, Θέατρο Πόρτα, Μεσογείων 59, 2107711333
Αυτό το σημείο της γης
Για πρώτη φορά ο υπέροχος χώρος της Αγγλικανικής εκκλησίας δίνεται για μια performance/ θεατρικό μονόλογο. Ο «Λεντς» του Γκέοργκ Μπίχνερ θέτει θέματα κοινωνικού αποκλεισμού, πίστης, ματαιότητας και αιώνιας ζωής. Ο Νίκος Χανακούλας τον σκηνοθετεί και ερμηνεύει, έχοντας στο εκκλησιαστικό όργανο τη Όλγα Ανδρονίκου.
10 σχόλια του καθηγητή Ιστορίας Τέχνης Εμμανουήλ Μαυρομμάτη συνοδεύουν τις «10 παράδοξες προοπτικές πρόσληψης» (που είναι και τίτλος της έκθεσης). «Η εργασία της Όπυς Ζούνη ακολούθησε, από τα τέλη της δεκαετίας Ι960, την ανάπτυξη ενός συστήµατος που περιέγραφε, µέσω γεωµετρικών και χρωματικών οργανώσεων, τις διαδοχικές φάσεις των τρόπων µε τους οποίους σχηµατίζεται οπτικά και ψευδαισθητικά το βάθος, σε µια επίπεδη επιφάνεια…».
Ως 21/4, Dépôt Art Gallery, Νεοφύτου Βάμβα 5, Κολωνάκι, 2103648174
Γεράσιμος Ρήγας
Γυμνά σώματα σε κυκλαδίτικα τοπία. Το σώμα στις φωτογραφίες πολλές φορές παίρνει τη θέση του τοπίου. «Δεν ξέρει κανείς αν βλέπει σώμα ή βράχο, τοπίο ή κορμί. Το στήθος μιας γυναίκας είναι ένας κρατήρας, τα μαλλιά της ένας θάμνος που τον φυσάει βίαια ο αέρας, η πλάτη της μία άγονη πλαγιά» σημειώνει η Εύα Στεφανή. Τίτλος της έκθεσης: “0.7 to infinity” σε επιμέλεια Ελένης Πανουλή.
Ο τίτλος («Νόστος Αδήλων») δεν είναι τυχαίος. Δηλώνει την επιστροφή στο Μουσείο Μπενάκη, μετά το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της Μόσχας, των «Στοιχειωδών» – μια έκθεση που συγκίνησε και ενθουσίασε. Αυτά θα είναι στο επίκεντρο του «Νόστου», ενώ τα υπόλοιπα έργα σηματοδοτούν την οδό που οδήγησε σ’ αυτά. Κατά τη διάρκειά της θα πραγματοποιηθούν ξεναγήσεις από τον ίδιο τον καλλιτέχνη: 26/3, 1/4 & 8/4 12.30, 7/4 19.00 (μόνο για Μέλη του Μουσείου).
Μια παράσταση ευχάριστη στη θέαση, δουλεμένη στη λεπτομέρεια, με άψογη καθοδήγηση των ηθοποιών, ώστε να κινηθούν με δεξιοτεχνία στην κόψη μεταξύ κωμωδίας και δράματος
Με αφορμή τη νέα τους θεατρική συνεργασία, μιλήσαμε με τους δύο ηθοποιούς για ένα έργο γραμμένο από δύο παλιότερους μεγάλους του θεάτρου και της κωμωδίας
Θα μπορούσε η εικονική πραγματικότητα να είναι μια μορφή αυθεντικής πραγματικότητας; Μήπως ζούμε ήδη σε μια προσομοίωση που έχει δημιουργηθεί από κάποια τεχνητή νοημοσύνη; Τι μας είπε ο συγγραφέας
