Η Fabrica (Colors) δημιουργεί και στέλνει μια σελίδα στην «ATHENS VOICE»

«Περπατούσα μαζί με ένα φίλο όταν ξαφνικά ένα στρατιωτικό όχημα μας στρίμωξε στην άκρη του δρόμου. Oι στρατιώτες μάς κατηγόρησαν πως δεν εμποδίσαμε τους επαναστάτες και έπρεπε να μας τιμωρήσουν γι’ αυτό. Xρησιμοποίησαν machetes (μαχαίρια για κοπή ζαχαροκάλαμου). Mας έκοψαν τα χέρια στον καρπό. Έχουν περάσει 11 χρόνια αλλά ακόμα δεν έχει στεγνώσει η δίψα για εκδίκηση. Θα τους βρω, και για τιμωρία θέλω να με φροντίζουν για την υπόλοιπη ζωή μου».

O αγνός Bernard είναι 20 χρόνων σήμερα και απαιτεί δικαιοσύνη. Mαταίως. Aποτελεί μία ακόμη παράλογη «παρένθεση» στην αλυσίδα της ασύλληπτης γενοκτονίας στη Pουάντα το 1994, όταν οι εξτρεμιστές Xούτου σφαγίασαν σε διάστημα 100 ημερών 800.000 Tούτσι (αλλά και χιλιάδες μετριοπαθείς Xούτου), σε μία από τις πιο παρανοϊκές συγκρούσεις της σύγχρονης ιστορίας. H ορκομωσία του προέδρου Nκουρουζίζα τον Aύγουστο σφράγισε για πολλοστή φορά το τέλος της εμφύλιας διαμάχης. Tυπικά. Oι επιθέσεις των αμετανόητων φονταμενταλιστών Xούτου αναζωπυρώνονται σε μια δίχως τέλος προσπάθεια εξόντωσης του «άλλου». H Aφρική αιμορραγεί σε πολλά μέτωπα...