Η Athens Biennale «παίζει παιχνίδι» γύρω από την Ομόνοια
Μετά το «Μπάγκειον», και το δημοτικό κτίριο «Συν Αθηνά» στην πλατεία Βαρβακείου παραχωρείται στην Athens Biennale 2015-2017 ώστε να γίνει η ευρύτερη περιοχή ένα ανοιχτό εργαστήρι ιδεών
Από την ίδρυσή της, η Biennale της Αθήνας πρότεινε εναλλακτικά μοντέλα οργάνωσης και παραγωγής λειτουργώντας ως πλατφόρμα όπου δοκιμάζονται νέες εικαστικές και επιμελητικές πρακτικές. Στα πλαίσια της φετινής Μπιενάλε με τίτλο «Ομόνοια» διοργανώνεται η δεύτερη φάση του διετούς προγράμματός της με τίτλο «Σύναψη 2: Επαναπροσδιορίζοντας την Κριτική των Θεσμών - Από τη σκοπιά του Νότου». Περιλαμβάνει: ένα διεθνές συνέδριο, τη συνέχιση του πειράματος της συγκατοίκησης και τα εγκαίνια ενός νέου χώρου που ανήκει στον Δήμο Αθηναίων, το «Συν Αθηνά» (έναντι της Βαρβακείου Αγοράς). Ο συγκεκριμένος χώρος, σε ένα από τα πιο ζωντανά σημεία της πόλης, θα στεγάσει πολλά καλλιτεχνικά projects, συζητήσεις και υπαίθριες προβολές και με αυτό τον τρόπο θα συμβάλει καθοριστικά στην κατοίκηση της περιοχής από νέους ανθρώπους. Αντί για μία έκθεση, η Biennale προσκαλεί ακτιβιστές, ανθρωπολόγους, οργανώσεις πολιτών, ανεξάρτητους ερευνητές, πανεπιστημιακούς, καλλιτέχνες, αυτοδιαχειριζόμενες ομάδες αλλά κυρίως νέους ανθρώπους που δραστηριοποιούνται και αυτο-οργανώνονται στην Αθήνα του σήμερα και κυρίως θα δώσουν νέα πνοή στην περιοχή.
Ο Massimiliano Mollona (καλλιτεχνικός διευθυντής του προγράμματος της Athens Biennale 2015-2017 «OMONOIA» και διδάσκων στο τμήμα Ανθρωπολογίας του κολλεγίου Goldsmiths του Λονδίνου) εισάγει στη συζήτηση τον προβληματισμό για το «Πώς η τέχνη μπορεί να συνεισφέρει στη διερεύνηση της πολιτικής και οικονομικής διαλεκτικής, καθώς και πώς μπορεί να αποτελέσει γέφυρα ανάμεσα στην κοινωνική έρευνα και στην εμπλοκή των πολιτών στα κοινά». Ο ίδιος πιστεύει ότι «η Biennale μπορεί να χτίσει καινούργιες σχέσεις μεταξύ διαφορετικών τάξεων, δεδομένου ότι ο θεσμός γίνεται σε ένα ξεχωριστό σημείο της πόλης. Το κέντρο της Αθήνας μπορεί να φέρει κοντά πρόσωπα και θεσμούς ενώ μπορεί και να επικοινωνήσει διαφορετικές τάσεις, θέσεις και διαθέσεις».
Οι δύο από τους ιδρυτές του θεσμού (Ξένια Καλπακτσόγλου και Poka-Yio) θεωρούν «ότι η δημιουργία στις μέρες μας είναι ανήσυχη λόγω της κρίσης που βιώνει η χώρα μας τα τελευταία οχτώ χρόνια. Υπό αυτές τις συνθήκες εκτιμούμε ότι ρισκάρουμε πολλά πράγματα, όμως ελπίζουμε ότι θα αφήσουμε μια παρακαταθήκη για το μέλλον μέσα από μια δύσκολη διαδρομή, οπότε θα έχουμε και μια πιο αποστασιοποιημένη οπτική. Βασικό θέμα είναι όχι μόνο οι συμπράξεις αλλά και ο αναστοχασμός στον τρόπο που εκφράζεται η τέχνη. Επιχειρείται μια αποδόμηση με τρόπο όμως δημιουργικό και κριτικό, με τον οποίο δεν θα χωρίζονται οι τέχνες αλλά θα τις παρουσιάζει σε μια κοινή τοποθέτηση. Αυτή την εποχή είμαστε στο προσκήνιο και ο θεσμός αυτός αποτελεί μια ευκαιρία να συσπειρωθούμε και να δώσουμε λύσεις».
Μετά από ομόφωνη απόφαση του Δήμου Αθηναίων, ο δήμαρχος ανακοίνωσε την παραχώρηση του δημοτικού κτιρίου «Συν Αθηνά» στην πλατεία Βαρβακείου στη διοργάνωση της Biennale. Με αυτό τον τρόπο επισφραγίζεται μια γόνιμη συνεργασία με το βλέμμα στραμμένο στη δημιουργία. Ο κ. Καμίνης, παρουσιάζοντας τον ανακαινισμένο χώρο, τόνισε ότι «ο δήμος Αθηναίων προσφέρει περαιτέρω στήριξη στη μεγάλη διοργάνωση, διευρύνοντας το τόξο δράσεων της Biennale, σε μία νοητή ευθεία από το Μπάγκειον στην πλατεία Ομονοίας, στο δημοτικό κτίριο απέναντι από τη Βαρβάκειο Δημοτική Αγορά, σε απόσταση λίγων μέτρων από τη στέγη του Συν Αθηνά».
Στην παρουσίαση πήρε το λόγο και η καλλιτεχνική διευθύντρια Θεάτρου & Χορού της Στέγης Κάτια Αρφαρά («η συνεργασία με την Biennale και τον Δήμο Αθηναίων εγκαινιάζει ένα νέο κεφάλαιο χορηγικά αλλά και δημιουργικά. Οι δράσεις και οι ενέργειες που θα πραγματοποιηθούν θα συνεισφέρουν στην ενδυνάμωση της πολιτιστικής ζωής της πόλης»). Από αυτό το εγχείρημα του θεσμού δεν θα μπορούσε να απέχει ο Στάθης Λιβαθινός και το Εθνικό θέατρο. Το συνέδριο της Biennale (εστίασε στο ρόλο που έχουν οι θεσμοί της τέχνης και οι καλλιτεχνικοί οργανισμοί στην παρούσα πολιτική και οικονομική συγκυρία της παγκόσμιας ανέχειας, της λιτότητας και των ανισοτήτων) έλαβε μέρος στη σκηνή Νέο Rex.
Επίκεντρο των εκδηλώσεων ήταν –και παραμένει και στο νέο κύκλο του προγράμματος− ένα από τα ομορφότερα, ιστορικά κτίρια της πρωτεύουσας, το Μπάγκειο. Συγκεκριμένα, οι ένοικοι του Μπαγκείου, τοπικές ομάδες καλλιτεχνών και ανεξάρτητοι χώροι τέχνης συνεχίζουν την κατοίκηση του πρώην ξενοδοχείου. Μέσα σε ένα 10ήμερο (έως 24 Απριλίου) η Biennale πραγματοποιεί μέρος του προγράμματός της εντός του άδειου κτιρίου παρουσιάζοντας μια σειρά καλλιτεχνικών project και συνεργειών μέσα στο εγκαταλελειμμένο κτίριο. Με αυτό τον τρόπο δημιουργείται μία σύνδεση της ιστορικής παρακμής του Νότου με την εγγενή δύναμη της προόδου στην οποία αποσκοπεί η Biennale.
Η ολοκλήρωση της Biennale το 2017 συμπίπτει με τη χρονιά που η Αθήνα μοιράζεται μαζί με το Κάσελ της Γερμανίας τη φιλοξενία της μεγάλης, διεθνούς εικαστικής έκθεσης, της documenta 14.
17°
