Ακούς πλατεία Κοτζιά και μπαίνεις σε πειρασμό… φόβου. Δεν ξέρω τι περιμένω στ’ αλήθεια να δω, πάντως εκπλήσσομαι. Είναι πρωί και η Βαρβάκειος πάλλεται από την εμπορική δραστηριότητα, η δε πλατεία είναι φωτεινή και καθαρή, με το σιντριβάνι σε λειτουργία και τον κόσμο αγκυροβολημένο στα καφέ – σχεδόν δεν το πιστεύω ότι είναι μέρος της αποκαλούμενης «γκρίζας ζώνης». «Λέγαμε πριν λίγες ημέρες ότι η Kοτζιά το απόγευμα, έτσι όπως είναι φωτισμένα τα κτίρια ολόγυρά της, θυμίζει πλατεία στη Βιέννη στην οποία όμως… δεν συμβαίνει τίποτα» μου λέει λίγο αργότερα ο Δημήτρης Γεωργακόπουλος, ένας από τους πέντε ιδρυτές του Camp! (Contemporary Art Meeting Point) του νέου πολυχώρου, που εγκαινιάζεται σήμερα 1/12 σε ένα διατηρητέο νεοκλασικό του 1890.
Το υπέροχο κτίριο βρίσκεται κατά μέτωπο με άλλα νεοκλασικά, όπως το κτίριο της Εθνικής Τραπέζης, το κτίριο Μελά, το παλιό κτίριο του Κλαουδάτου και φυσικά το Δημαρχείο. Αυτή είναι στην πραγματικότητα η δυναμική της πλατείας Κοτζιά (του πάνω μέρους της, γιατί κάτω από το Δημαρχείο υπάρχει εικόνα Τεχεράνης). Το Camp!, λοιπόν, ήταν μέχρι πρότινος άλλο ένα εγκαταλελειμμένο κτίριο – για την ακρίβεια το κυρίως σώμα του, καθώς στο ισόγειο εδώ κι έξι χρόνια στεγάζεται το café-bar Higgs με υπεύθυνο τον Θανάση Καρυάμη, το δεύτερο μέλος της ομάδας Camp!. Οι υπόλοιποι είναι: ο Γιώργος Γεωργακόπουλος, η Φωτεινή Καπίρη και ο Δημήτρης Φαρμάκης.
Η παραπάνω παρέα νοίκιασε το κτίριο από τον «Σύλλογο Υπαλλήλων Εθνικής Τραπέζης Ελλάδος», στον οποίο ανήκει, με μια συμφέρουσα συμφωνία και για τους δύο – η τιμή του ενοικίου χαμήλωσε, αφού οι ενοικιαστές ανέλαβαν τα έξοδα αναγέννησής του. Και μιλάμε για πραγματική αναγέννηση – ο πρώτος όροφος έχει ολοκληρωθεί και οι εργασίες συνεχίζονται. Κλιμακοστάσιο, ξύλινα πατώματα και σκάλες μεταμορφώνονται από την αρχή, οι λεπτομέρειες αναδεικνύονται, το τριώροφο νεοκλασικό των 200 τ.μ. γίνεται σιγά-σιγά στολίδι (σε μια ζώνη που σύμφωνα με τον Θ. Καρυάμη τα εγκαταλελειμμένα κτίρια αγγίζουν τα 30). Με δυο λόγια αναλαμβάνουν δράση οι παρέες –ευτυχώς για την πόλη–, ανακαταλαμβάνοντας τμήματά της κατ’ αρχάς μέσα από τη φυσική παρουσία των ανθρώπων. Ο δρόμος έχει ανοίξει – βλ. τις επιτροπές κατοίκων (Κεραμεικού-Μεταξουργείου, Πετραλώνων, Χαϊδαρίου κ.ά.) που γεμίζουν τις γειτονιές τους με δράσεις, αλλά και την Τρίτη Μπιενάλε της Αθήνας, που στεγάζεται στη Διπλάρειο Σχολή στην πλατεία Θεάτρου.
Η παρέα στο Camp! έχει θέσει ως στόχο τη συνάντηση καλλιτεχνών από το χώρο των εικαστικών, της πειραματικής μουσικής, του ερευνητικού θεάτρου και του κινηματογράφου. Ένα σημείο συνάντησης για το φιλότεχνο κοινό και ταυτόχρονα μια στέγη για όσους θέλουν να καταθέσουν την πρότασή τους. «Όσες μας αρέσουν θα τις φιλοξενούμε στο χώρο μας – δεν θα νοικιάζουμε την αίθουσα» λέει ο Θ. Καρυάμης. Πάντως, τα ονόματα που είδαμε να αναλαμβάνουν τους παραπάνω τομείς δημιουργούν προσδοκίες. Μαζί με τους έμπειρους στα εικαστικά αδερφούς Γεωργακόπουλους (ιδρυτές της Cheap Art) συνασπίζονται οι Coti K. και Γιώργος Κωνσταντινίδης από το χώρο της μουσικής, ο Γιώργος Ζαμπουλάκης από το θέατρο και οι νέες Μαρία Λούκα και Κωνσταντίνα Βούλγαρη από τον κινηματογράφο.
Πρώτο ραντεβού 1/12 στην 17η Cheap Art (παράλληλα στην ομώνυμη γκαλερί, Ανδρέα Μεταξά 25, και στην A. Antonopoulou Art, Αριστοφάνους 20) με 150 Ευρωπαίους καλλιτέχνες να παρουσιάζουν ο καθένας μια ενότητα 20 έργων σε χαμηλή τιμή. Στις 23.00 το μεγάλο πάρτι με την ελεύθερη είσοδο, θα γίνει εδώ. Όσο για τη θέα από τα παράθυρα του πρώτου ορόφου, θα σας κάνει να θέλετε να κάνετε ξανά δική σας αυτή την πόλη.
Το πρόγραμμα των επόμενων μηνών σε όλους τους τομείς θα το βρείτε στο www.campoint.gr
Διεύθυνση: Ευπολίδος 4 & Απελλού 2/ Οι εκθέσεις θα εναλλάσσονται κάθε 1 ½ μήνα περίπου/ Η επίσκεψη των dj στο café-bar (ανοιχτό όλες τις ημέρες της εβδομάδας από το πρωί μέχρι τις 02.00 το βράδυ) θα είναι πολύ τακτική/ Από τις 10/12 θα προστεθεί και φαγητό στον κατάλογο του café / H Cheap Art διαρκεί μέχρι τις 23/12 και η Athens Voice είναι χορηγός επικοινωνίας
Μια παράσταση ευχάριστη στη θέαση, δουλεμένη στη λεπτομέρεια, με άψογη καθοδήγηση των ηθοποιών, ώστε να κινηθούν με δεξιοτεχνία στην κόψη μεταξύ κωμωδίας και δράματος
Με αφορμή τη νέα τους θεατρική συνεργασία, μιλήσαμε με τους δύο ηθοποιούς για ένα έργο γραμμένο από δύο παλιότερους μεγάλους του θεάτρου και της κωμωδίας
Θα μπορούσε η εικονική πραγματικότητα να είναι μια μορφή αυθεντικής πραγματικότητας; Μήπως ζούμε ήδη σε μια προσομοίωση που έχει δημιουργηθεί από κάποια τεχνητή νοημοσύνη; Τι μας είπε ο συγγραφέας
