Επίδαυρος μικρή-μεγάλη

Φωνούλα μου, εδώ Επίδαυρος, πήγα μικρή και μεγάλη, μικρή την Παρασκευή. Δήμητρα Γαλάνη, Βασιλικός, αρμονία, ροκιά, άμπιεντ, φεγγάρι συνένοχο, ήχος, ενορχηστρώσεις-σούπερ, κιθαρίστας Λάμπης (λάμπεις, Λάμπη μου), η Γαλάνη αυτή που θέλω ν’ ακούω συνέχεια (πλιζ Ντεμέτρα, μείνε πάντα εκεί).

Σάββατο μεγάλη Επίδαυρος – οι «Σκηνοβάτες» το μέγα θεατροπάρτι του Φασουλή, κάθισα με Κιμούλη, κόρη του καλλονή, και πίσω μας Μαρινέλλα, καλή παρέα. Ντένη Βαχλιώτη (Όσκαρ κοστούμια και η αποθέωση της καούκας), Σοφία Φιλιππίδου (από πάντα για πάντα, ιέρεια του Διονύσου), Μάκης Παπαδημητρίου (γνήσιος απόγονος του Νέζερ), Θανάσης Αλευράς (Μήδεια του Σενέκα χάρμα), Λαέρτης Μαλκότσης (ιερό πρόσωπο), Αγορίτσα Οικονόμου (υπέροχη, άγνωστη με κύρος πρωταγωνίστριας), πολύ σέξι και γερή η Τάνια Τρύπη (τη γουστάρει το θεατράκι) – ημιγεμάτη η Επίδαυρος, διασκέδασα, αλλά με ξενέρωσε η λογοκρισία της φασουλοτρέλας από κομπλεξικό ακαδημαϊσμό, το κοινό κώλωσε, δεν το χώνεψε το περιβολομαγείρεμα που εμβολίστηκε από σεμινάρια θεατρολογίας, ενώ άμα έχεις τον ηθοποιό τον αρμόδιο τα ’χεις όλα, το φινάλε, εσωστρεφές θεατροσχόλιο περί αβυσσαλέας σκηνοθετίτιδας, χρήσιμο μόνο για τα κουτσομπολιά παραθεατρικών θεατροφιλόφιλων… ίσως έτσι έπρεπε ν’ αρχίζει το εργάκι. Η φάση είναι πρόταση, να το ξαναδουλέψει ο Σταμάτης, να πεισματώσει, όπως ο Κουν τους «Όρνιθες», με την ταλεντάρα του αλογοκριτή από την «Εθνικού» κρίση… Αγαπησιάρα θεατροδουλειά, δεν μ’ ενόχλησε το μήκος, το παιχνίδι που ’μεινε ατελείωτο με χάλασε.

Υ.Γ.1: «Καλογέρικο», το καλύτερο μαγειρευτό της Παλιάς Επιδαύρου.

Υ.Γ.2: Τα Σώματα Ασφαλείας της Επιδαύρου ευγενέστατα, γνωρίζουν και Παξινού και Μάγια Μελάγια.

Υ.Γ.3: Έχω βαρεθεί τις παραπαξινούδες με μεσουλίντ και πρεζολόν. Το κοριτσάκι που παίζει την Κασσάνδρα πριν τη Φιλιππίδου είναι

ηθοποιά;

Σχετικό Άρθρο

Πολιτισμος Summer art is...

Δήμητρα Τριανταφύλλου 27.07.2011, 18:16

Υ.Γ.4: Ευχαριστώ τη Μαρινέλλα που είχε τσίχλες, δραμαμίνες δεν χρειαστήκαμε.

Υ.Γ.5: Η Γαλάνη με τον Βασιλικό να πάνε και στην Πειραιώς.

Υ.Γ.6: Είχα την ευτυχία να δώσω ένα φιλί στο μυρωδάτο κεφάλι της Αμαλίας Μουτούση μετά τη γενική δοκιμή της «Μήδειας», σημαντική, σοβαρή, ταγμένη, δοσμένη στο λόγο της, με ανάστημα, μόνη, μετέωρη στο σύμπαν, έπινε μπιρίτσα με τη μάνα της, δυο γυναίκες μόνες στο ίδιο τραπέζι, εκεί στον Λεωνίδα. Η Επίδαυρος ήρθε στα ίσια της.