«Ιλιγγιώδες! Η θέα απλώνεται σε όλη την πόλη, βλέπουμε την Ακρόπολη και πιο πίσω τη θάλασσα. Η αίσθηση της ανύψωσης, της απόστασης από τα πράγματα επιτρέπει τη θεώρηση, το φιλοσοφικό στοχασμό. Ο ίλιγγος του ύψους είναι ίλιγγος υπαρξιακός, πνευματικός. Στην ταράτσα του Γαλλικού Ινστιτούτου, στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών, θα δείξουμε την περφόρμανς “Πρώτος Στοχασμός: Περί όσων μπορούν να τεθούν εν αμφιβόλω” σε κείμενο του (Γάλλου) Ρενέ Ντεκάρτ (1641). Πρόκειται για μια προσπάθεια επαναπροσδιορισμού των βεβαιοτήτων μας μέσω της αμφισβήτησης και της αμφιβολίας.»
Στις «Πολεοδομές», 5 πειραματικοί θίασοι ανεβάζουν τα έργα τους σε αθηναϊκές ταράτσες – του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών (Σίνα 31), στο 9 & 34 Γυμνάσιο & ΓΕΛ Αθηνών (Πετράλωνα), στον ΟΣΕ (Καρόλου 1-3), στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών (Πειραιώς 256). Η ιδέα είναι να αναδειχθεί μια νέα τοπογραφία της πόλης, σαν εναλλακτικό ντοκιμαντέρ της Αθήνας. -ΔΗΜΗΤΡΑ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ
Sssh! NO! Silent Movies
Κάθε Παρασκευή βράδυ στην ταράτσα του Βios συμβαίνουν ωραίες μαγείες: οι NO! παίζουν ταινίες και μουσική, χρησιμοποιώντας την πλατφόρμα Sssh! (Silent Sound Show). Οι θεατές μπορούν να παρακολουθούν ταινίες ή να ακούν μουσική φορώντας ακουστικά με δύο κανάλια, έχοντας την ελευθερία να επιλέξουν το ηχητικό περιβάλλον που προτιμούν. Στις 18/6 είναι προγραμματισμένη μια βραδιά μακράς διάρκειας με ταινίες μικρού μήκους, ενώ ακολουθούν οι σουρεαλιστικές «Daisies» της Vera Chytilova, μία ακόμη ταινία από την Τσεχία με αγάπη. Mέχρι το τέλος του Ιουλίου τα ακουστικά σε περιμένουν. Στις 21.30. Είσοδος € 2. Βios, Πειραιώς 84-ΛΕΝΑ ΧΟΥΡΜΟΥΖΗ
Στην Αυτοβιογραφία του, ο Τόμας Μπέρνχαρντ φωτογραφίζει τη συνάντηση του Εγώ με τον κόσμο – συνάντηση που δεν επιτυγχάνεται ποτέ. Ο ίδιος εξομοιώνει την κοινωνία μ’ ένα τεράστιο ίδρυμα, ζοφερό και απάνθρωπο, αποτελούμενο από εκατομμύρια άτομα με ειδικές ανάγκες.
Αποφεύγοντας τη σκηνική αναπαράσταση των γεγονότων που περιγράφει ο Αυστριακός λογοτέχνης, και με κύριο άξονα τα σώματα των ηθοποιών, η παράσταση της Ομάδας MAG προβάλλει ένα παραμορφωμένο εσωτερικό τοπίο, εστιάζοντας όχι τόσο στον άνθρωπο που κραυγάζει με απόγνωση, όσο στην ίδια την κραυγή.
Ο σχεδιασμός της πόλης είναι πάντα ατελής. Οι καθημερινές μας διαδρομές επανασχεδιάζουν το περιβάλλον γύρω μας – οι προσωπικές μας γεωγραφίες καταγράφονται στο δομημένο χώρο της πόλης, δημιουργώντας μια «άυλη» αρχιτεκτονική. Στο σύγχρονο αστικό τοπίο, όπου οι κοινωνικοί χώροι τείνουν να εξαλειφθούν, η πρακτική της καθημερινής ζωής παρουσιάζει στρατηγικές αντίστασης. Η Αθήνα κάθε καλοκαίρι αλλάζει. Μικρές σκηνές διαδραματίζονται στα μπαλκόνια και στις ταράτσες, αναδύοντας μια νέα τοπογραφία. Το ιδιωτικό γίνεται δημόσιο και το δημόσιο ιδιωτικό.
Η Ομάδα MKULTRA οργανώνει μια απρόσμενη εκδρομή, το βράδυ: δημιουργεί μια προσωρινή γειτονιά στην καρδιά της Αθήνας, μια ενδιάμεση ζώνη, μια ετεροτοπία, ένα σπίτι.
Στο 9 & 34 Γυμνάσιο & ΓΕΛ Αθηνών
15-17/7
Η ταράτσα του αυτόχειρα
Σκηνοθεσία: Γεωργία Μαυραγάνη
Μουσική: Νίκος Βελιώτης
Φωτισμός: Αλέκος Γιάνναρος
Ερμηνεύει η Υβόννη Μαλτέζου
Σκηνικά - Κοστούμια : Ιωάννα Τσάμη
Σύμβουλος Δραματουργίας : Μαριαλένα Μαμαρέλη
Α’ βοηθός σκηνοθέτη: Ελίνα Ρίζου
Β' βοηθός σκηνοθέτη: Ματίνα Γράφου
Οι στίχοι της ποιήτριας Κοραλίας Θεοτοκά προαναγγέλλουν την πτώση της από την ταράτσα της πολυκατοικίας όπου έζησε δέκα χρόνια μετά το θάνατο του συζύγου της Γιώργου Θεοτοκά. Η ποίηση και η ιστορία της εμπνέουν τη νέα, site specific παράσταση της Γεωργίας Μαυραγάνη. Με φόντο μια αστική ταράτσα –χώρο που τυπικά διαχωρίζει το δημόσιο από το ιδιωτικό– μια γυναίκα απευθύνει στο πλήθος το λόγο του ενός. Του καθενός που έρχεται αντιμέτωπος με τη ζωή και το νόημά της. Η Υβόννη Μαλτέζου, ηθοποιός με μακρά θεατρική πορεία, συνεργάζεται με το νεανικό θίασο.
Η ομάδα Χάπι Εντ ευχαριστεί τον Νίκο Φλέσσα για τη δραματουργική συμβολή του: «Εγώ, το ον, το οργανικό, το εκουσίως κινούμενο, το σπονδυλωτό, το θηλαστικό, εγώ ο δίχειρ, ο άνθρωπος, το θήλυ, η Κοραλία, εγώ, δεν θα σωπάσω τώρα, όχι τώρα, δεν έχω ανάπαυση, όχι πια».
Στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών
18-20/7
Ταξίδι με τρένο
Σκηνοθεσία: Ανέστης Αζάς
σε συνεργασία με τον Πρόδρομο Τσινικόρη
Σκηνογραφία – Εικαστική επιμέλεια: Ελένη Στρούλια
Μουσική: Παναγιώτης Μανουηλίδης
Με αφετηρία την ταράτσα ενός δημόσιου κτιρίου, απ’ όπου το βλέμμα πλανάται ελεύθερα πάνω από τις γραμμές των τρένων που διασχίζουν την πόλη, στήνει μια site specific παράσταση βασισμένη στους κώδικες του «θεατρικού ντοκιμαντέρ», στην ανάμειξη ιστορικών κειμένων και τραγουδιών με προσωπικές αφηγήσεις, αλλά και στη συμμετοχή ανθρώπων που έχουν εργαστεί σε τρένα.
Η Oμάδα Projector συνδιαλέγεται με τον παρόντα χρόνο και ερευνά την ιστορία των σιδηροδρόμων σε μια παράσταση με υπόθεση εργασίας ένα ταξίδι με τρένο.
Το έργο της Μαρίας Ζαβάκου για τον ψηφιακό εκφοβισμό και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η νέα γενιά ανεβαίνει στη σκηνή σε σκηνοθεσία Γιολάντας Μαρκοπούλου
Σε έναν κόσμο που χαρακτηρίζεται από υπερπληροφόρηση, το βιβλίο εκφράζει ειρωνικά την ανάγκη των ανθρώπων να δουν κάτι γραμμένο για να πιστέψουν ότι ισχύει.
15°
