Πολιτισμος

O Nίκος Τριανταφυλλίδης πέρα από τον παράδεισο

Ένας χρόνος από τό θάνατο του σκηνοθέτη

07.06.2016, 14:58
Γιώργος Δημητρακόπουλος
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Eπιλογές

The Writers Sessions: Αφιέρωμα στον Κουεντίν Ταραντίνο

More in Culture The Writers Sessions από τον Voice 102.5: Live και συζήτηση για τον Κουέντιν Ταραντίνο

A.V. Team

Μαρίκα Λάμπρου: η γητεύτρα των επιχειρήσεων

Κοινωνια Μαρίκα Λάμπρου: Αφοσιωμένη στην ηγεσία με ενσυναίσθηση

Κρυστάλλη Γλυνιαδάκη

Ελλαδα Η ιστορία του Αλκαζάρ, του πρώτου Drag Show στην Πλάκα που άνοιξε στα 70s

Θάνος Αλεξανδρής

Πάντα στην είσοδο του Gagarin με μαύρο κοστούμι. Σε υποδεχόταν στο δεύτερο σπίτι του. Επιχειρηματικά ήταν απόλυτα unwise. Μανιασμένος λάτρης της μουσικής. Tης μουσικής που έκανε θόρυβο. Garage, rock n roll, post punk, new wave, post rock ονόματα βρήκαν στη μετά Ρόδον εποχή τη νέα τους στέγη στον πρώην κινηματογράφο Αντινέα από το Σεπτέμβριο του 2012. Δεν δίσταζε να φέρει ονόματα που ο ίδιος θα ήθελε να δει. Συχνά τους ξανάφερνε. Εμμονικά.

Η μουσική αυτή του idée fixe ίσως να λειτούργησε και σε βάρος της εξαιρετικής κινηματογραφικής ματιάς που διέθετε. Ξεκινώντας από τις (μουσικές φυσικά) ταινίες μικρού μήκους "Τα σκυλιά γλύφουν την καρδιά μου" με τον Blaine L. Reininger και "Μοmus: Amongst Women Only" για τον Βρετανό μουσικό Νicholas Currie στις μεγάλου μήκους Radio Moscow, "Το Παλτό", "Μαύρο Γάλα" μέχρι τα (μουσικά φυσικά) ντοκιμαντέρ "I Put A Spell On Me" για τον Screamin’ Jay Hawkins με τη βοήθεια του Jim Jarmusch και Tuxedomoon, "Νo Τears" φτάνοντας μέχρι τους πρόσφατους "Αισθηματίες". Αισθηματίας ήταν και ο Νίκος Τριανταφυλλίδης, άλλο αν περνούσε για δύστροπη cult φιγούρα.

Tα πρόσφατα τηλεοπτικά του "Στέκια Ιστορίες Αγοραίου Πολιτισμού" ήταν εκτός τηλεοπτικής πραγματικότητας με υποδειγματικά αφιερώματα σε στέκια προσφύγων, λαϊκές αγορές δισκάδικα, καφενεία και όλες τα αφώτιστα κομμάτια της πόλης. Θα μπορούσε να είναι μυθιστορηματικός ήρωας του αγαπημένου του φίλου Νίκου Νικολαΐδη αλλά πάλι ποιος μας λέει ότι δεν είναι;