Εντυπωσιακή και συνάμα μυστηριώδης είναι η ανακάλυψη που ήρθε στο φως πριν από λίγες ημέρες μόλις μισό μέτρο κάτω από το αρχαίο έδαφος, στο Φαληρικό Δέλτα και συγκεκριμένα κατά τις ανασκαφικές εργασίες στο Κέντρο Πολιτισμού του Φαλήρου - Ίδρυμα Στ. Νιάρχος.
Πρόκειται για μια εντυπωσιακή νεκρόπολη με 80 νεκρούς σε παράταξη, οι οποίοι είναι σιδηροδέσμιοι. Μάλιστα τα δεσμά στα χέρια τους παραπέμπουν στις εξεγέρσεις της Αρχαίας Αθήνας επί Κύλωνα και Μεγακλή.
Στην πλειοψηφία τους δεμένοι πισθάγκωνα με αλυσίδες, τους οποίους οι αρχαιολόγοι συχνά τους αναφέρουν ως «οι αιχμάλωτοι του Φαλήρου». Επίσης, εκτός από το γεγονός ότι οι σκελετοί ήταν αλυσοδεμένοι, οι νεκροί είχαν πεταχτεί μέσα στους λάκκους, γεγονός εξαιρετικά παράδοξο για τα ήθη των αρχαίων.
Λόγω της μεγάλης σπουδαιότητας του ευρήματος, το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο (ΚΑΣ), έπειτα από πρόταση της Προέδρου του και Γενικής Γραμματέως του ΥΠΠΟΑ Μαρίας Ανδρεαδάκη - Βλαζάκη, πραγματοποίησε αυτοψία στις 14 Απριλίου προκειμένου να ενημερωθεί και στη συνέχεια να γνωμοδοτήσει για την διαχείριση του θέματος, τακτική που ακολουθείται από το Συμβούλιο σε μείζονος σημασίας ευρήματα.
Κατά τη σύσκεψη που ακολούθησε, τα μέλη του Συμβουλίου −εκτιμώντας ότι για την ολοκληρωμένη αντιμετώπιση του πολύ σημαντικού θέματος απαιτείται διεπιστημονική προσέγγιση− ζήτησαν να έχουν την άποψη εμπειρογνωμόνων, οι οποίοι να εισηγηθούν σχετικά προκειμένου να εξετασθεί η υπόθεση σε αμέσως επόμενη συνεδρία του Συμβουλίου.
Για το ιστορικό της συγκεκριμένης ανασκαφής σημειώνονται μεταξύ άλλων:
Οι σωστικές ανασκαφές που διεξάγονται με μεγάλη προσοχή και φροντίδα από την Αρχαιολογική Υπηρεσία, από το 2012, απέδειξαν ότι η νεκρόπολη του Φαλήρου είναι εξαιρετικά εκτεταμένη και τοποθετείται στον χρονολογικό ορίζοντα από τα μέσα του 8ου έως και τον 4ο αιώνα π.Χ.
Έως τώρα έχουν εντοπιστεί συνολικά 287 ταφές, εκ των οποίων 145 είναι οι λεγόμενες ελεύθερες (λακκοειδείς εντός της άμμου), 87 εγχυτρισμοί, 18 ταφικές πυρές, 35 κιβωτιόσχημοι, 1 λάρνακα και 1 ζωική ταφή ιπποειδούς. Εκτός από τις ταφές, που αποτελούν αποκλειστικά κινητά ευρήματα στο εν λόγω σκάμμα της «Εσπλανάδας», εντοπίστηκαν για πρώτη φορά κτιστές κατασκευές όπως κιβωτιόσχημοι τάφοι και πλινθόκτιστες ταφικές πυρές. Ιδιαίτερης αρχαιολογικής και ιστορικής σημασίας αποτελούν δύο ομαδικές ταφές, οι οποίες αποκαλύπτονται στο νοτιοανατολικό τμήμα της «Εσπλανάδας».
Έχουν αποκαλυφθεί 80 ταφές, πολλοί εκ των νεκρών είναι τοποθετημένοι πρηνηδόν, ενώ οι 36 φέρουν μεταλλικούς κλοιούς στους καρπούς. Δύο μικρά αγγεία που εντοπίστηκαν ανάμεσα στους σκελετούς δίνουν δυνατότητα χρονολόγησης στο τρίτο τέταρτο του 7ου αι. π.Χ., μία εποχή μεγάλων πολιτικών αναταραχών στην ευρύτερη περιοχή.
Ο Παναγιώτης Σκληρός μας ταξιδεύει στη Λευκάδατων δεκαετιών του ’50, του ’60 και του ’70 μέσα από τα βιβλία «Μικρές λευκαδίτικες ιστορίες» και «Η Αλτάνη και άλλες Λευκαδίτικες ιστορίες»
9°
