Ο τσακωμός των τράπερ στα MAD Video Music Awards και οι υπερβολές που ειπώθηκαν στον σχολιασμό του γεγονότος.
Για αρχή να πω ότι, σε αντίθεση με κάποιους συμπολίτες, εγώ πολύ τη διασκέδασα την κλωτσοπατινάδα στα ΤΡΕΛΑ Βραβεία Βίντεο Μουσικής ή MAD Video Music Awards όπως επισήμως λέγεται αυτή η μάλλον βαρετή εκδήλωση κακής απομίμησης αμερικάνικης ποπ. Και ειλικρινώς λέω πως, αν το ξύλο μπει στο πρόγραμμα των βραβείων, θα αρχίσω να τα παρακολουθώ και θα το κάνω κάθε χρόνο. Υπό αυτή την έννοια καθόλου δεν συμμερίζομαι τις υπερβολικές (με έμφαση στο δεύτερο συνθετικό) αγωνίες των συμπολιτών που, σαν παπάδες της δεκαετίας του '80 που καταδίκαζαν το σατανικό χέβι μέταλ, καταδίκασαν τους τράπερ και τα εγκληματικά μονοπάτια στα οποία οδηγούν τη νεολαία της χώρας. Από την άλλη αναγνωρίζω ότι αυτοί οι κατήγοροι είναι το ίδιο διασκεδαστικοί με το ξυλίκι των τράπερ, καθώς μέσα σε μόλις λίγες ώρες είπαν:
«Η τραπ είναι ένα μουσικό σκουπίδι που προωθεί την κουλτούρα των ναρκωτικών και της βίας».
Το ότι η ίδια ακριβώς φράση, με αντίστοιχες αφορμές, έχει ακουστεί για το ροκ ν ρoλ, το ροκ, το χαρντ ροκ, το χέβι μέταλ, το πανκ, τη ραπ, την ηλεκτρονική χορευτική μουσική και γενικά κάθε μουσική που, όταν εμφανίζεται, την ακούνε πιτσιρικάδες θα έπρεπε κάπως να υποψιάσει αυτούς που την επαναλαμβάνουν μιμούμενοι τους γονείς και τους παππούδες τους. Βία και ναρκωτικά είναι κομμάτι της νεανικής κουλτούρας εδώ και δεκαετίες και δεν λέω σώνει και καλά ότι αυτό είναι καλό αλλά λέω ότι δεν είναι κάτι που ξαφνικά συνέβη με την τραπ. Καταλαβαίνω ότι οι μπαρμπάδες που δεν ξέρουν αγγλικά δεν καταλαβαίνουν τι ακριβώς λένε οι στίχοι των τραγουδιών «της εποχής τους» αλλά π.χ. ο τίτλος Cocaine κάπως θα έπρεπε να τους υποψιάσει.
«Η τραπ δεν είναι μουσική» – «Οι τράπερ δεν είναι καλλιτέχνες».
To ίδιο με τα από πάνω. Πόσες φορές έχετε ακούσει το «δεν είναι αυτό μουσική» για τις αγαπημένες σας μουσικές; Οι μόνοι που είναι κάπως ανεκτό να ξεστομίσουν αυτή τη φράση είναι οι φαν της κλασσικής αλλά οι περισσότεροι από αυτούς καταλαβαίνουν ότι α) μια μουσική που δεν μας αρέσει ή μας ενοχλεί δεν παύει να είναι μουσική β) η μουσική δεν εξυπηρετεί μόνο ανάγκες του αυτιού ή της επιθυμίας(;) για αρμονία(;). Κι αυτό ισχύει πολύ περισσότερο για τους νέους. Αντιστοίχως, οι τράπερ είναι καλλιτέχνες όπως ήταν και οι πανκ μουσικοί όπως είναι όλοι οι μουσικοί και όλοι οι περφόμερ. Στο κάτω-κάτω ο όρος καλλιτέχνης δεν είναι κάνα παράσημο, περιγραφή επαγγελματικής δραστηριότητας είναι.
«Οι τράπερ που πλακώθηκαν δεν σεβάστηκαν τον θεσμό και τον χώρο».
Σιγά τη Μητρόπολη και την απονομή των Νόμπελ. Μια αφορμή για διαφήμιση μέτριων καλλιτεχνών που μιμούνται πολύ καλύτερους καλλιτέχνες του εξωτερικού, μια παρέλαση βαρετών δημόσιων σχέσεων από επαγγελματίες που υπάρχουν κυρίως εξαιτίας των δημοσίων σχέσεων είναι. Τίποτα το σπουδαίο ή στοιχειωδώς ενδιαφέρον. Όπως μας διδάσκει και η Superleague το να δίνεις σε κάτι αγγλικό όνομα δεν το κάνει σημαντικό.
«Η ανεύθυνη συμπεριφορά τους δίνει το κακό παράδειγμα και προάγει τη βία».
Αν προάγουν τη βία αυτοί που πλακώθηκαν στην εκδήλωση, αυτοί που έχουν δυο μέρες σε λούπα τον πλακωμό στις εκπομπές τους, τι ακριβώς κάνουν; Ποιοι είναι χειρότεροι; Οι δράστες ή οι διαφημιστές της δράσης; Και για πια προαγωγή βίας μιλάμε όταν στην τηλεόραση από το πρωί κανείς μπορεί να απολαύσει δεκάδες θανάτους την ώρα; Αν προάγει η τραπ μια φορά τη βία, το επαγγελματικό ποδόσφαιρο με τους ανενόχλητους οργανωμένους οπαδούς πόσες φορές την προάγει; Γιατί να κοροϊδευόμαστε;
Μπορεί να μην το πιστεύετε αλλά αυτή η φράση ακούστηκε παραπάνω από μια φορά και μάλιστα καθόλου ειρωνικά. Ειπώθηκε στα σοβαρά, από ανθρώπους που φαίνονταν να νομίζουν ότι περιγράφουν μια πραγματικότητα και δεν καταλαβαίνουν ότι η φράση αυτή είναι το ίδιο αστεία με τη φράση «Ελληνικό διαστημικό πρόγραμμα» ή «ελληνική αυτοκινητοβιομηχανία». Η λέξη «Ψιλικατζίδικο» ίσως να είναι πιο ακριβής είναι και μπράβο της.
12°
